Lierde onder de pen

Er zijn zo van die weken waar ne mens serieus moet nadenken over wat hij gaat schrijven en dan zijn er zo van die weken waar er zoveel nieuws te rapen valt dat mijne inktpot ervan overloopt.
Na de aswolk die uit Ijsland kwam binnengewaaid werd ook B-H-V van onder het stof gehaald.
Al jaren houden ze er ons ginder in de wetstraat mee wakker terwijl de gewone mens er niet echt wakker van ligt.
Wakker liggen niet maar van op de zenuwen krijgen wel en op den duur wil iedereen wel dat B-H-V gesplitst wordt al was het maar om eens iets anders te lezen in de gazetten.
Ik stel mij soms de vraag of velen wel zouden weten voor wat B-H-V staat en wat de betekenis ervan is.
De B staat sinds enige tijd voor Brakel want sinds ze een nieuwe voorzitter bij de VLD hebben die mogen we toch wel zeggen dat er ’t één en ’t ander aan het veranderen is.
Het dossier van Brussel-Halle-Vilvoorde werd terug geopend voor de zoveelste maal en op den duur stonden er daar meer ezelsoren aan zodat het telkens langer duurde om er een oplossing voor te vinden.
Indien er niet zou ingegrepen worden waren we vertrokken om dezelfde weg te bewandelen als deze van de Voerstreek waar niemand meer over praat.
Ja, jaren was er ook ambras en onenigheid in de voerstreek en van de een op de andere dag repte er niemand nog een woord over.
En toch gaat het leven er zijn gewone gang en bloeien de bomen er nog steeds volgens de seizoenen.
De vogels maken er terug hun nesten op een tak zonder dat T.A.K moet staan voor taalactiecomité.
Blijkbaar was “Alexanderke” het ook meer dan moe om problemen telkens te zien doorschuiven en als jonge snotter in de politiek stelde hij dan maar de daad bij het woord.
Jawadde zeg, terwijl het maar om Brussel-Halle-Vilvoorde ging was plots gans het slapende Wallonië wakker geschoten.
Het was hetzelfde effect als toen ik op een nacht tegen een elektrische afsluiting van een weide stond te plassen.
Ja, een elektroshock waar ge klaarwakker schiet en met grote ogen rondom u kijkt om een oplossing te vinden voor het probleem.
Alle vingers wezen plots zijn richting uit alsof hij de stekker van de regering wou uittrekken, terwijl ik juist denk dat hij geen stekker heeft uitgetrokken maar wel juist de elektriciteit terug heeft opgezet.
Eigenaardig hoe sommige tegenstanders plots terug wilden onderhandelen en zelfs het woord oplossing bijna perfect in het Nederlands uitspraken.
Och…ik weet wel dat er nu gepraat wordt over die “deadline” van een paar dagen die volgens mij al een paar jaren duurde en dus was het tijd voor verandering.
Terwijl ik dit hier allemaal schrijf is het nu afwachten of het volgende toneelstuk in het halfrond een Vlaamse of Waalse opvoering zal zijn en hopelijk spelen ze niet terug “de dove van Porto” want het Warandepark ligt zeer dicht bij het Parlement.
De H in B-H-V staat voor Halle en zelfs het medialandschap had er onder te lijden want in het programma “mijn restaurant” werden de deelnemers in Halle aangemaand om een Nederlandse naam te kiezen.
En ik die dacht dat B-H-V juist te maken had met de kieskring maar ’t is dus veel meer.
Als we nu al een Vlaamse naam moeten geven aan een restaurant met Franse keuken dan zal het straks ook wel verboden zijn om straks als Vlaming een Frans of Waals lief aan de haak te slagen.
’t Is te hopen dat niet alle Franse dranken of gerechten van het menu moeten verdwijnen of we gaan in sommige gemeenten wreed met honger zitten.
Och…we kunnen er eens mee lachen en ik stel mij nu al de vraag met wat het buitenland gaat lachen als ook dit probleem is opgelost.
Ja en dan is er nog al het andere nieuws waarmee we de voorpagina halen.
De B zou hier dan de eerste letter kunnen zijn voor Bisschop of Brugge maar daar ga ik niet over uitweiden.
Nee ik zet de B terug voor Brakel waar het verleden weekend uitverkoop was in het klooster van “De zusters van Maria”.
Ik ben al naar veel uitverkopen geweest maar nog nooit naar een klooster en dat was toch heel bijzonder.
Hoe het komt weet ik niet maar ik heb altijd iets met kloosters gehad, de rust, de stilte en zoveel andere zaken die verloren gaan in het dagelijkse leven.
Groot was mijn verwondering toen ik de grote opkomst zag waaronder waarschijnlijk veel antiekhandelaars aan het aanschuiven waren tussen de gewone mens die misschien ooit binding had met het klooster of zijn bewoners.
Het gebouw zou gesloopt worden en dat is tevens een deel geschiedenis dat verdwijnt.
Wandelend door de gangen kwamen zoveel jeugdherinneringen naar boven terwijl ik hier nooit geweest was.
Een schoolbord, een lessenaar en zoveel andere zaken die mij plots onderdompelden in een vorig leven.
Maar er was meer, ook vele persoonlijke spullen uit het klooster waren te koop.
Glazen, borden en bestek zouden weldra een nieuwe thuis vinden en wie weet zou men ’s avonds de lippen aan een glas “Elixir” zette waar ooit een zuster haar lippen had aangezet.
Antieke pispotten stonden er voor spotprijzen en persoonlijk stond ik weg te dromen bij één van de prachtige antieke bedden.
Bij sommige van mijn familieleden hadden ze ook zo’n een bed en toen het modernisme in de slaapkamer kwam werden ze in stukken gezaagd om de warmte in de stoof te brengen want echte eik brandde goed.
Keukenmateriaal, houten kisten, kasten, boeken, linnen, schilderijen en zoveel meer lagen er voor het rapen want voor de prijs hoefde je het zeker niet te laten.
Kruisen in verschillende maten lagen er in bakken gestapeld en een dame voor mij moet zich plots bekeerd hebben want ze nam er een tiental onder de arm om met “onze lieve Heer” huiswaarts te keren.
Hoewel ik eerder denk dat er velen zullen doorverkocht worden.
En ik…ik liep daar tussen de huisraad met zoveel vragen.
Hoe zou het leven zijn in een klooster en vooral hoe zou het leven worden voor de zusters die hier hun huisraad zien verkopen.
Tijdens mijn wandeling door de vele gangen viel plots mijn oog op een beeldje!
Er stonden er wel meerdere van groot tot klein, met of zonder stolp en in alle soorten uitvoeringen.
In plaaster, hout, porselein of biscuit en allemaal hadden ze wel iets.
Waarschijnlijk had menige zuster hen in de ogen gekeken tijdens het bidden en plots sta ik daar zelf oog in oog met een beeld van “het Heilig hart”.
Een mooi beeldje waar ik zoals de meeste aanwezige mij direct de vraag begon te stellen waar ik het kon zetten.
Toen ik het in mijn handen nam om het te keuren viel mij plots de prijs in het oog en voor 4€ kon ik toch het risico niet nemen dat het zou breken of dat ik het later voor een tienvoud op een rommelmarkt zou moeten kopen.
Straks zou het klooster zelfs de deuren niet meer moeten sluiten want ook de deuren waren te koop en terwijl de vele aanwezigen het meubilair en andere aankopen naar buiten sleurden verliet ik via de tuin het klooster.
In de tuin ontdekte ik nog twee grotten, elk voorzien van een paar beelden en bij één brandde nog een kaars.
Aan de ene kant onze Lieve vrouw en aan de andere kant onze Lieve Heer en beiden leken mij wel aan te kijken.
’t Is potverdekke niet simpel als een Heilige u in de ogen kijkt en dan staat ge daar met het Heilig hart in uw handen en uwe mond vol tanden.
Maar mij hebben ze altijd gezegd dat ge een Heilige hulp kon vragen en dus heb ik onze Lieve Heer eens goed in zijn ogen gekeken.
-Euh…Lieve Heer ik weet door al mijn ervaring dat ik in feite wreed onervaren ben en dus weet ik niet of ik u in het Frans of het Vlaams moet aanspreken maar ik moet u toch eens iets vragen.
Het leek wel of hij al wist wat ik hem ging vragen want ik zag een traan op zijn wang en een paar rimpels op zijn voorhoofd.
-Euh…voor dat geval B-H-V zou dat niet mogelijk zijn dat er daar nu eens een oplossing voor komt want dat spel heeft toch al lang genoeg geduurd hé.
Awel ge gaat mij niet geloven maar zonder iets te zeggen kreeg ik antwoord van hem.
Het was alsof hij mij stilzwijgend aansprak en hij zijn woorden in mij liet doordringen.
-Chauffeurke, er zal nog veel moeten gesproken worden onder de politieke apostels maar vergeet niet dat egoïsme en haat geen liefde kweken.
Samenwonen is water bij de wijn doen en daar waar ik vroeger vissen en brood kon vermenigvuldigen zal er nu al eens moeten gedeeld worden.
Maar opgelet voor compromissen want ook ik ben verraden door een Judas voor dertig zilverstukken.
Potverdekke, zijn woorden hebben mij een ganse dag doen nadenken en ik zal zelf maar afwachten hoe het politieke landschap zal gesnoeid worden.
De tijd zal wel uitwijzen dat iedere daad een naam krijgt en geschiedenis schrijft.
Ondertussen drink ik een duvel in mijn rustige Lierde en laat ik B-H-V staan voor brood – hooi en varkensvlees.

Groetjes chauffeurke