Lierde onder de pen

Elk jaar opnieuw zijn er zo van die dagen waar men met zekerheid kan op toasten maar met Valentijn is het toch een uitzondering.
Ja, stel u voor dat ge na een paar jaar zonder lief zit dan zijt ge ook direct uit de kosten en moet ge niks meer kopen op 14 februari en kunt ge uzelf eens verwennen.
Ik moet zeggen dat ik de laatste jaren wreed veel sjanse heb met mijn lief en dus had ik ook dit jaar weer kosten.
Och…’t is vroeger anders geweest en soms werd mijn liefde zelfs door anderen beslecht.
Ja, ze hadden mij ooit eens verteld dat er in elk goed huishouden af en toe eens ambras moest zijn en vermits dat het toen bij mij elke dag ambras was dacht ik dat onze liefde nooit voorbij zou gaan.
Ja, teveel van het goede is ook niet goed want we zijn daar nog moeten stoppen met ambras maken om zonder ruzie kunnen uit elkaar te gaan.
Als ik zo alles eens op een rijtje zet wat er zoal in de “boekskes” staat dan heb ik nu het lief van mijn leven gevonden.
Ze zegt dat ze mij graag ziet en omdat ik haar ook graag zie zeg ik dus juist hetzelfde en meer moet dat niet zijn.
Maar als ge elkaar elke dag graag ziet dan komt er daar steeds die ene speciale dag waar ze van de mens verlangen dat ze het nog eens dikker in de verf zetten.
In het begin valt alles nog mee want een doodgewoon boeket doet de vlinders weer tussen de darmen vliegen maar als ge zo een paar jaar op het liefdespad wandelt dan mag ne mens al eens met iets origineels uit de hoek komen.
Wat ge vooral niet moet doen is vragen wat de partner wil want meestal durven ze het niet te vragen en elkeen verwacht wel wat originaliteit van de andere.
Na vijf jaar moet ge daar niet meer afkomen met een flacon “eau de cologne 4711” want dat is ne mens moe geroken na al die jaren hé.
Och…de vitrines puilen uit en rond de 14 februari zit er ook altijd wel wat reclame in de bus met tips waar ge uw portefeuille kunt mee afslanken.
Wat wreed in de mode is zijn die cadeaubons waar ge volgens dat ge uw lief graag ziet de prijs kunt van invullen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik al niet echt geschenkminnend ben en dat er hier nog twee cadeaubons liggen waar we zelfs niet weten wat mee te doen.
Ja, en dan zijn er nog de geschenken waar een vervolg moet op komen.
Stel dat ge een vaas koopt dan wil dat zeggen dat ge ook buiten Valentijn met bloemen kunt afkomen en koopt ge een fiets dan wil dat zeggen dat ge ook uw gat in het zadel kunt zetten om met uw lief mee te rijden.
“t Is allemaal niet zo eenvoudig en ne mens moet al eens nadenken voor hij zijn aankopen voor Valentijn gaat doen.
De eerste jaren spurt ge naar de winkel en hebt ge uw geschenk al een week of twee voor Valentijn in huis maar hoe langer men van zijn lief houd hoe minder vlug men achter geschenken loopt omdat het zo vanzelfsprekend is dat men elkaar graag ziet.
Allé, dit jaar viel 14 februari op een zondag en waar ik niet aan gedacht had was dat we dan nog eens op reis waren ook.
’t Kon in feite niet beter vallen en dus heb ik op 12 februari tegen mijn lief gezegd dat ik haar doodgraag zag en dat ze voor een week mee mocht op wintersport voor hare Valentijn.
-Maar ik ga toch elk jaar mee op wintersport.
-Euh…ja ja maar de vorige jaren was dat niet voor uwe Valentijn hé.
-Hoe…en krijg ik dan geen bloemetje van u?
-Euh…ja ge kunt toch dienen “boeké” niet in uw valies steken want tegen dat we terug zijn zouden ze verslenst zijn.
-Awel ik dacht nu echt dat ge mij niet zou vergeten.
-Maar nee ik vergeet u niet vermits je mee mag.
Potverdekke dat is daar nog ne ganse uitleg geweest voor de valiezen gepakt waren en ik kreeg te verstaan dat het de geste was die telde en dat een kleinigheid voldoende was.
Awel ik kan u verzekeren dat het niet eenvoudig was om nog iets te vinden toen we ginder ter plaatse waren.
Ge moet eens proberen van in de Alpen op 1800m hoogte een bloemist te vinden om nog maar te zwijgen van een doos pralines in een streek waar kaas en saucisson de specialiteit zijn.
Ja, en om geen lawine in uw huishouden te verwekken kunt ge best met iets naar huis komen hé.
Maar geen nood zelfs op grootte hoogte wordt Valentijn gevierd.
Ik heb mijn lief uitgenodigd op restaurant om die vlinders in onze buik eens met iets anders te voeden dan het menu van “het Hemelryk” in Geraardsbergen of “de stille droom” in Lierde.
Ja, ’t was echt romantisch met zicht op de sneeuw zoals we ook deze winter zicht hadden op de sneeuw als we door het raam van “het Hemelryk” keken en met kaarsverlichting zoals het ook steeds in “de stille droom” was.
Potverdekke, de specialiteit werd daar dan nog geserveerd met echte Belgische frietjes en dus zat er ook daar niet veel verschil op.
Ja, we zaten daar wreed ambetant aan tafel en in feite was het de schittering in onze ogen die zoveel goed maakte op Valentijn.
De lieve woorden en de weerspiegeling van al het moois waarvan we een gans jaar mochten genieten.
Ik heb haar dan maar beloofd dat ik voor Pasen nog iets zou kopen voor hare Valentijn of dat ik misschien wel een berichtje in De Beiaard zou laten zetten zodat iedereen kan lezen hoeveel ik van haar hou.
Ja, en nu stelt iedereen zich de vraag wat ik gekregen heb voor mijne Valentijn.
Awel, vier nieuwe keukenhanddoeken…zou dat misschien zijn tegen dat ik ne nieuwe fiets krijg om hem te kuisen?

Groetjes chauffeurke