Lierde onder de pen

Vandaag zit ik hier met tranen in mijn ogen te schrijven en ondertussen zal gans Lierde het triestige nieuws over de dood van Tiste en Fluite al wel vernomen hebben.
Ja, zoals elk jaar was ik naar het spelleke van Lierde geweest en ook dit jaar was het spel daar uitverkocht.“Den berremiester, den 1ste schepen, persyn, Ludwig D’Hose” en vaneigens “Pelagie en Tiste en Fluite” en nog zoveel anderen waren terug van de partij om de herinneringen van Lierde terug boven te halen.
Ja, zelfs twee nieuwe poppen waarvan deze van onze schepen van sport die als twee druppels water op zijn zelve trekt.
Och ge kent dat wel…alles wat zowat scheef zat in lierde wordt een beetje uitvergroot en alles wat recht was wordt een beetje scheef getrokken en dat maakt het allemaal zo plezant.
Ja, ik had zelfs de eer mijn naam te horen vallen en was in feite zelf wreed verschoten dat ik zou deelnemen aan het wereldkampioenschap voor “gazettepees” of beter gezegd voor journalisten.
Maar ja, ondertussen ben ik al wreed aan het trainen op de hometrainer en om het allemaal wat echter te maken heb ik op de muur in de slaapkamer de foto’s gehangen van Ferdi van den Haute, Van Petegem en Emiel Faignaert om mij wat thuis te voelen in het peloton.
’t Was maar toen het spelleke was afgelopen dat ik besefte dat ze mij een peer hadden gestoofd want ik zal mij wreed moeten haasten om tegen september nog een wielerploeg te vinden om nog maar te zwijgen van een trainer, sponsor, sportdokter en ne volgwagen met chauffeur die met mijn reservewielen volgt.
Maar allé, we wijken af, juist voor de pauze stonden Tiste en Fluite verkleed als Sinterklaas en zwarte piet bij Pelagie om hun ronde door Lierde te beginnen en ze waren nog maar buiten dat gans de zaal daar ne patat hoort.
Potverdekke, azo ne klop dat da was!De meesten wipten ne halve meter omhoog op hunne stoel en juist op dat moment trokken ze het gordijn van het theater van het “’t zoalke van Meeke Mol” toe.
Tiste en Fluite kennende maakten de meeste aanwezigen zich niet ongerust en we dachten eerst dat er daar een stuk van het decor naar beneden gevallen was, maar toen het gordijntje terug openschoof en we daar terug in het café van Pelagie stonden kwam daar plots de champetter binnen gestapt met zeer slecht nieuws.
Ja, ’t moest er ooit van komen dat er daar op de steenweg ne keer iets zou gebeuren, maar dat het dan juist zo een stom accident zou zijn.
’t Was daar direct gedaan met lachen in de zaal en binnen de kortste keren lagen onze twee volkshelden opgebaard in het café van Pelagie.Niet alleen de mannen van de gemeenteraad kwamen hun rouw betuigen maar zelfs De Croo als minister van staat.
Ja, het tweede deel van “het spelleke van Lierde” was al veel minder om mee te lachen, de poppen speelden nog wel hun rol maar ’t waren vooral de toeschouwers die hun vragen begonnen te stellen.
We zagen Tiste en Fluite nog wel verhuizen naar “den hemel” en in ’t verleden geraakten ze nog wel terug op aarde maar hoe zou het nu verder moeten?
Zelfs Persyn was met zijne jukebox naar de hemel getrokken om ginder wat ambiance te brengen maar dat stond in fel contrast met de engelenmuziek en binnen de kortste keren stond hij met zijne “wurlitzer” terug op aarde.
’t Was het schoonste bewijs dat “sossen en tjeeven”…euh…euh…naar andere muziek luisteren.
Potverdekke, ondertussen zat ik op het puntje van mijne stoel en hoopte ik nog dat Tiste en Fluite op miraculeuze wijze zouden verrijzen en dat ze volgend jaar als vervolg op de lijkwade van Turijn misschien “de twee lijkwaden van Lierde” zouden spelen.
Ppfff, de poppen lagen opgebaard en niemand die de touwtjes nog in handen had!
’t Was of de dorpen zelf aan het sterven waren en toen ze het gordijntje toetrokken zat ik met enorm veel vragen.
Ja, ze zongen nog wel allen in koor van “er is leven na de dood” maar er was toch die onzekerheid naar volgend jaar toe.
“Den apotheker” gaat naar het schijnt ook op pensioen en zo zal de leegte nog groter zijn.
Stelt u voor dat het echt zou gedaan zijn met het “spelleke van Lierde” dan zou het niet meer de moeite zijn dat de mensen nog uit hun kot komen want ze maken dan toch geen kans meer om een rol te spelen in het “zoalke van meeke mol”.
Ik kan al evengoed stoppen met trainen voor het wereldkampioenschap voor “gazettepees” want ik zal dan toch niet in de kijker komen als ik mij daar vier toeren in de maïs wegsteek.
Om nog maar te zwijgen dat ik dan nooit kans maak op een eigen pop waar ze niet te lang moeten mee wachten want er spelen al genoeg poppen mee met rimpels en grijs haar.
En toch denk ik niet dat de poppen onder het stof zullen verdwijnen.
Nee, ze betekenen teveel en weerspiegelen te goed het leven van ons eigen Lierde.
Wie gaat er ons anders op de hoogte houden van de gebeurtenissen in onze vier dorpen en wie anders dan de poppen zouden ons leute brengen tussen het grijs van ons landelijk groen?
Allemaal zaken waar we naar uitkijken en waar de spelers van het spelleke de touwtjes van in handen hebben en garant staan voor leute en plezier.
Nee, ik kan het mij niet inbeelden dat het de laatste keer is dat we stoelengeld betaald hebben en dat met het tekenen van het rouwregister de boeken worden toegedaan.
Och…we gaan ook dit jaar laten voorbijgaan en al uitkijken naar volgend jaar waar er wel een namis zal gespeeld worden en waar onze helden uit het onzekere zullen verrijzen.

Groeten chauffeurke