Lierde onder de pen


IK VERKOOP MIJN SOLDEN TEGEN SPOTPRIJS


Het is niet onze gewoonte om naar de solden te trekken en zeker niet op de eerste dag van de solden maar nu hebben we een uitzondering gemaakt.
Ja, als ge uw lief haar schoenen in Frankrijk laat staan kunt ge haar best andere kopen en om het zo goedkoop mogelijk te houden zijn er de solden hé.
Omdat we altijd al iets met Frankrijk gehad hebben en het toch maar een uurtje rijden is besloten we maar naar Lille te trekken.
Mijn lief had het mij nog gezegd dat het een overrompeling zou kunnen worden en dat het dus best was van op tijd te vertrekken.
Als ne mens dan toch in verlof is kan hij best wat vroeger opstaan omdat ge dan toch tijd hebt hé.
Rond 8u15 sprongen we in de wagen en waren we ribbedebie en een uurtje later reden we Lille binnen.
Niet teveel complimenten maken om de wagen kwijt te raken en dus zo vlug mogelijk een parkeerplaats zoeken die we ook vonden in het grote station van “Lille Flandres”.
In feite konden we er niet beter staan want bij het station ligt ook de grote winkelgalerij en dus hadden we van de eerste keer alles bij de hand.
Zo vroeg op de dag was het helemaal geen moeite om parkeerplaats te vinden en toen we in de galerij zelf kwamen zagen we dat de winkels maar om 10u hun deuren zouden openen.
Hier maakten ze blijkbaar geen uitzondering voor de solden en het half uur dat we nog hadden voor opening zouden we opvullen met achter koffie te gaan in een grootwarenhuis omdat deze in Frankrijk altijd goedkoper is ook zonder solden.
De vorige jaren had ik al gezien op tv dat er soms enige voorbereiding nodig is om aan de solden te beginnen.
Best is van over enige fysieke conditie te beschikken en bij de eerste voor de deur te staan zodat je bij de opening direct naar de gewenste artikels kan spurten.
We zouden eerst en vooral de schoenwinkels gaan plunderen en omdat mijn lief haar schoenen ook hier gekocht waren konden we met wat geluk dezelfde in solden vinden en ze goedkoper kopen dan deze die we achtergelaten hadden.
Maar op weg naar de winkel viel het ons op hoe weinig volk er daar in die galerij liep en ook voor de andere winkels was er geen spraken van file.
Zelfs met een chronotijd die niet in aanmerking komt voor de kwalificatie voor de olympische spelen zouden we het nog halen tegen die fransen die hier al geeuwen voor de deur stonden.
Hoe meer we vorderderden door de lange gang hoe meer we opzoek gingen aan hoeveel ze de kortingen zouden aanprijzen en daar viel er ons iets heel speciaal op.
Blijkbaar hingen ze in Frankrijk geen grote gekleurde affiches met 20%,50% of 70% op want er was helemaal niks te zien.
Ja, omdat chauffeurke’s leven een lange weg van avontuur en verrassingen zijn begonnen we ons daar toch vragen te stellen en kregen we het antwoord wat verder waar er op een kiosk een grote affiche hing waar de solden verkondigd werden van 6 januari tot 9 februari.
-Euh…zeg bollie den hoeveelste zijn wij vandaag?
-Euh…awel ik zie hier op den almanak van den druivelaar dat we den 2e zijn en…euh…
-Potverdekke dan staan we hier een week te vroeg?
-Euh…ba ja zekerst ppfff.
We hadden nu wel in gedachten dat we goed op tijd moesten zijn maar een week staan wachten voor een paar schoenen zou voor de uitbater eerder verdacht gaan lijken.
Nu stonden we daar schoon en konden we niet anders dan elkaar in de ogen kijken en ons stilzwijgend de vraag stellen over wat we nu zouden doen.
Ik zag de teleurstelling in de ogen van mijn lief en zag anderzijds mijne jongste snotter in zijn handen wrijven met het gedacht dat we nu naar huis konden en dat hij terug voor de pc kon kruipen.
-Euh…brollie wat zou je ervan denken moesten we ergens anders naar de solden gaan?
-Ja maar naar waar?
-Euh…awel misschien naar Brussel?
-Wablieft…we hebben al 80km gereden tot hier en nu nog eens naar Brussel hoever is dat dan wel?
-Euh…volgens mij iets meer dan 100km.
-Dat is dan al 180km en dan moeten we nog terug naar huis.
-Och…er staat toch geen konijn op het vuur en dus hebben we toch tijd hé.
-Allé dan!
Maar omdat wij niet het avontuur opzoeken maar dat het ons steeds achtervolgd begon het daar nog eens te sneeuwen tussen Ath en Halle en mochten we onze snelheid tot 50km per uur beperken en was het dus al ver middag eer we in Brussel aankwamen.
Aan het shopping center van Anderlecht waren ze blijkbaar ook vroeg uit de veren en mochten we in de aanpalende straten op zoek naar een parkeerplaats want zelfs op de pechstrook van de grote buitenring stonden ze geparkeerd.
En ja hoor, hier waren het solden!
Een massa volk dat zich met zenuwen en hysterie een weg baande door de gangen en waarbij ik me vandaag nog steeds de vraag stel hoe er bij de solden niet meer gewonden vallen.
Als ze al niet op mijn hielen liepen of mij in de rug porden gingen ze op mijn tenen staan en vooral voor dat laatste moeten ze wreed opletten omdat ik wreed van gezegdes hou.
Onmogelijk om daar met uw lief hand in hand te lopen en dus besloten we maar elk onze weg te gaan en iets verder af te spreken.
In een winkel stonden grote bakken opgesteld met wat eens schoon opgevouwen pull-overs waren.
Nu lagen alle maten en kleuren door elkaar en ook het trekken en sleuren maakt onderdeel uit van de solden.
Zo had ik daar iets schoon zien liggen voor mijne zoon en de tijd dat ik de mouw vasthad trokken er al drie ander aan dezelfde pull-over.
Het komt er dan op aan van het slim te spelen en van een kleine maat te kiezen als ge wat breder zijt want na al dat trekken zijn die toch uitgetrokken van “small” tot “XL”.
Na enige tijd begon ik ook wat meer zicht te krijgen op de prijzen en verstond ik beter waarom ze sommige zaken aan 50% gingen verkopen.
Ja, na al dat trekken is er soms een mouw af of ontbreken er een paar knopen en dus gaat ge ook voor de helft van de prijs met de helft van een hemd naar huis hé.
Af en toe liep ik mijn lief in de gang tegen het lijf en telkens moesten we door de massa naar elkaar roepen of we nu al iets gevonden hadden of niet en voor we konden antwoorden rukte de mensenstroom ons terug uit elkaar op weg naar een andere winkel.
Maar ook mijne zoon had een paar nieuwe schoenen nodig en daar stonden we plots in een zaak die wat meer op de jeugd gericht was.
-Kijk ne keer hier is dat niks voor u?
-Zeg pa dat zijn schoenen die uwe bompa nog gedragen heeft in uw verhalen.
-Of die hier…?
-Nee dat is veel te klassiek, kijk die daar, die vind ik schoon.
Lap, pakt hij daar juist uit de reeks schoenen die bij de nieuwe modellen staan en dus niet in solden staan ppfff.
Een bruine sportschoen en hoe meer ik ernaar keek en terugkeerde naar mijn jeugd hoe meer ik ze wel zag zitten omdat ik er zelf zo nooit had gekregen.
-Allé, zet u daar ne keer op die madam hare schoot om ze te passen.
Ja, veel plaats was er niet en als ge daar uwe schoen moest passen op één been moest ge nog zien dat uwe gebuur daar zijn evenwicht niet verloor of je lag daar met uw klikken en uw klakken tussen de rayons.
-Allé stap er ne keer mee.
Ja, dat zijn zo de woorden die men overal gebruikt hé.
Meestal staat er maar de linkerschoen en nadat ge hem gepast hebt kunt ge hem eens proberen door drie meter te stappen door de winkel.
Hier zou dat zelfs niet lukken omdat we maar een halve meter hadden tussen al dat volk.
-Ja ja, ’t is goed pa ik ga die nemen.
Aan de kassa stond een dame die blijkbaar niets anders deed dan de schoenen uit de berging te gaan halen terwijl een andere dame u de afgeprijsde rekening onder de neus duwde om zo vlug mogelijk plaats te maken voor de volgende.
De vrouw kwam terug met een schoon schoendoos en stopte er vliegensvlug de linkerschoen bij.
-Euh…madam c’est quand meme la chaussure droite?
-Oui oui
-Et il y-a quand meme les euh...
Potverdekke hoe zegt ge nu weer veters in het Frans?
-Euh…il y-a quand meme les “rijkoorden” avec?
-Oui oui svp et aurevoir
Allé we hadden nu toch al één paar schoenen en met dat enige paar zijn we ook terug naar ons Deftinge gereden.
Eens thuis wou mijn lief mijne snotter zijn schoenen eens zien terwijl mijn interesse vooral uitging naar de doos omdat ik nu weer een stapelplaats voor mijn oude foto’s had.
En daar stond mijne snotter fier in de living met zijn spiksplinternieuwe schoenen aan.
-Jamaar Tim doe ze alle twee ne keer schoon vast dat we zien hoe schoon ze u staan.
-Jamaar pa dienen linkse die krijg ik goed toe maar de rechtse dienen spant een beetje.
-Hoe…hoe kan dadde?
-Ja, hij is precies kleiner van voor en ook vanachter.
-Allé doe dienen schoen ne keer uit want ge hebt er waarschijnlijk nog dat papier laten inzitten.
In de schoen zelf zat er niks en met een ongerust hart draaide ik de schoen ondersteboven om de maat af te lezen.
-Euh…zeg manneken welke maat is dienen linkse?
-Ha nen 43 hé pa.
-Miljaar ’t is toch geen waar hé dienen rechtse is maar nen 41.
Nu stonden we daar schoon met twee spiksplinternieuwe verschillende maten aan volle prijs.
-Ja, bollie dan moet ge volgende week eens teruggaan met uw ticket om ze om te wisselen hé.
-Dat ziet ge van hier, die schoenen blijven staan tot volgend jaar en dan gaan we ze kopen als ze in solden zijn en nemen we een linkse 41 en een rechtse 43!
-Maar dan zit ge nog altijd met nen 41 waar niemand iets kan mee doen.
-’t Kan mij niet schelen, ik ben ondertussen op mijne retour en binnen een paar jaar begin ik toch te krimpen en dan zullen die schoenen mij wel passen.
Allé, ik moet u niet vertellen dat er hier ’s avonds niet teveel meer over de solden geklapt is hé.

Groeten chauffeurke




Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online