Lierde onder de pen


NA DE KLIMAATFLOP NOG EENS EEN WINTER


Terwijl ik dit cursiefje schrijf valt de sneeuw met bakken uit de lucht.
Wellicht wil de klimaatflop zich hier op natuurlijke wijze verdedigen en de temperatuur met enkele graden doen dalen onder een wit tapijt.
Nu het ginder in Kopenhagen is afgelopen heb ik er wreed mijn bedenkingen bij en stel ik mij de vraag wat het ons heeft opgebracht.
De wereldleiders waren naar Kopenhagen afgezakt om het ginder allemaal ne keer goed uit te leggen en een lijst met beperkingen af te geven.
De CO2 uitstoot zou drastisch moeten verminderd worden en dus vlogen ze uit alle werelddelen met grote vliegtuigen naar Kopenhagen waar ze dan met dikke limousines onder escorte werden vervoerd naar een vergaderzaal met grote schone lusters aan ’t plafond.
Miljoenen heeft dat spel ginder gekost en of het iets opgebracht heeft dat blijft nog de vraag want hoewel het over de opwarming van het klimaat ging heb ik daar niemand zien buitenkomen al bibberen of al zweten en dus zal de verwarming of de airco ook wel goed geregeld geweest zijn.
Dagelijks grote recepties met kandelaars op de tafels om het kaarslicht te promoten terwijl de lusters blijven branden want je weet maar nooit dat een tropische storm het buffet komt verstoren en de kaarsen uitblaast.
Allé, ’t heeft naar het schijnt allemaal niet veel opgeleverd en dus mogen we morgen terug in onze wagens stappen.
Ge kunt het zo zot niet bedenken of het is ter sprake gekomen op tijdens de klimaatflop.
Als onze koeien een vla leggen brengt dat ook een soort gas teweeg en als het zo verder gaat gaan de boeren een beperking krijgen om geen ozongat te branden boven hun boerderij.
Och…de kleine man zal wel weer beperkingen krijgen terwijl de grootmachten hun schoorstenen rustig verder paffen.
Zoals altijd zal ik wel de kudde volgen maar lig ik er momenteel niet echt van wakker.
Momenteel van de opwarming niets te merken boven Lierde en omstreken en ’t is alsof ze hier zelfs nog eens willen tonen dat echte winters nog bestaan.
Waar is den tijd dat mijnen bompa een slee timmerde en waar we de watermolenstraat of de wassegemstraat naar beneden stoven.
Sneeuwmannen met ogen als zwarte kolen en een neus die op de wortel van onze hutsepot leek.
Opstaan was zelfs een kunst want eens vanonder de dekens dampte de adem uit je mond en kon je met wat geluk je neus wassen in een ijskoude badkamer als de kraan niet bevroren was.
Op het enkel glas toverde de vriezeman prachtige ijsbloemen en kon ik met mijn afgebeten nagels de naam van mijn eerste lief schrijven.
Maar sinds jaren hoor ik dat het geen winters meer zijn zoals vroeger en sommigen dachten zelfs dat we in 1963 de laatste echte winter onder de schaatsen kregen geschoven.
Als ik even terugkeer naar een vroeger leven dan tel ik sinds 1909 maar 15 Elfstedentochten.
In de jaren tachtig kregen we er zelfs twee na elkaar meer bepaald in 1985 en 1986 en de laatste dateert dan weer van 1997.
In 86 bond ik zelf de schaatsen aan om het ijzige avontuur aan te gaan en ik kan alleen maar zeggen dat het in deze jaren extreme winters waren.
Het is niet zo dat het de jaren ertussen niet gevroren heeft en soms denk ik dat de mens maar juist het extreme onthoud.
Waarschijnlijk zijn we zelfs vergeten dat we in het begin van het jaar in januari nog op de Gavers aan het schaatsen waren en dat we met duizenden van Brugge naar Sluis gleden op de Damse vaart.
Och…ik weet wel dat de opwarming van de aarde iets is om over na te denken en dus doe ik dat ook.
Maar hoe meer ik denk hoe meer vragen ik mij stel.
Men heeft het altijd over een catastrofale toekomst indien de aarde met 2° zou opwarmen en dan stel ik mij de vraag waar dat zijn sporen zal nalaten.
Of het nu aan de Noordpool -30 vriest of -28 dan weet ik niet of dat voor veel verschil zal zorgen.
Massaal trekken we in de zomer dan weer naar de zon en dan betaal je toch voor een graadje meer en maakt het niet echt uit of uw vel verbrand bij 27° of bij 31°.
Natuurlijk zit ik het hier allemaal wat te verbloemen maar toch blijf ik mij de vraag stellen of ze ons om de zoveel tijd niet de stuipen op het lijf willen jagen.
Met de Mexicaanse griep was het ook alarm geblazen en nu zit ik hier met mijn aankoop van pillen en zakdoeken terwijl het het eerste jaar is dat ik zelfs geen snotneus heb.
Och…laat ze ginder in Kopenhagen maar discuteren, in Lierde doen we alvast ons best om zo milieuvriendelijk te leven.
De zonnepanelen groeien als mos op de daken en aan het gemeentehuis heb ze zelfs de fonteinen uitgezet zodat ge nu terug binnen moet gaan vragen hoeveel inwoners we hebben.
Mijne pa heeft de verwarming ondertussen uitgezet en hem twee nieuwe pull-overs gekocht en hier zijn de spruiten van het menu geschrapt om zeker geen methaangas meer te produceren.
Och…we kunnen er eens mee lachen hoewel ik daar een paar daklozen ken die momenteel zouden gediend zijn met een paar graden meer.
Maar ja we kunnen maar beter genieten van de seizoenen als ze hun schoonheid tonen want als kleine mens draaien we gewoon mee.
Vroeg of laat vliegen de wereldleiders wel terug naar één of andere klimaattop om te beslissen over de beperkingen voor de kleine man.
Ja, ondertussen blijf ik dan met de vraag zitten…wie helpt er nu juist onze aarde naar de knoppen, is het de werkman die met zijn vervuilend “autoke” naar zijn werk puft of zijn het toch die grote schouwen waar dezelfde kleine man de kolen stookt terwijl de groten de dollars rapen.

Groeten chauffeurke










Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online