Lierde onder de pen

Het is nu sinds juni dat ze het stemkot hier hebben afgebroken en iedereen dacht dat de stemmen geteld waren.
Jawadde zeg, nu maanden later is er nog steeds geen federale regering.
We zitten volop in de fruitmaand en dat is ook te horen van die mannen die ik achter mij in de wagen zitten heb.
Momenteel gaat het over” l’ orange bleu” de blauwe appelsien in ’t Nederlands en over la pomme pourrie wat niet meer is dan een rotte appel.
De Vlamingen hadden het weer over dat ze niet de peer willen zijn en anderen trokken dan weer een pruimlip of een citroen gezicht.
Amai mijne frak ze hadden daar in de jaren stilletjes drie landsgedeelten aan elkaar geënt en ondertussen had dat al een paar jaar zijn vruchten afgeworpen terwijl er nu sommigen wreed aan het snoeien zijn gegaan.
Ja, ik moet zeggen dat het er momenteel bovenarms opzit tussen de fruitboeren in het parlement.
De kleine boomgaard dat België is willen sommigen verkavelen en de grenspalen terug herschikken.
Ja ja, het Atomium staat daar nu nog te pronken met bollen als kokosnoten oooch… zo groot, maar hoelang gaat dat nog duren eer ze die op één of andere veiling gaan aanbieden?
Het trefwoord van de laatste weken is “splitsen” en meer bepaald van Brussel – Halle – Vilvoorde maar hoe meer ze het woord in de mond nemen hoe meer onze landelijke boomgaard in het gedrang komt.
Ondertussen zijn mijn peren bijna allemaal van de bomen gevallen en liggen ze te rotten op de grond.
Een deel ligt in de weide en een ander deel ligt in het kiekenkot.
Niet dat het anders is dan andere jaren, maar dit jaar leek dienen haan mij maar vies aan te kijken.
Om te lachen was ik er naartoe gelopen en had eens gebruld als een leeuw, maar dat leek weinig indruk te maken.
Ja, ik ben ook maar een mens en in het nabootsen van communautaire geluiden heb ik niet echt een diploma.
Met de staart tussen mijn benen was ik dan maar terug naar huis gegaan waar ik voor de spiegel nog eens in mijn manen wreef alvorens terug een menselijke gedaante aan te nemen.
Een gedaante waarmee ik wreed aan het denken ging met mijn klein verstand.
Drie landsgedeelten, waarvan men er maar twee in de mond neemt en waar het vaak over taal gaat.
De taal bleek iets cruciaals en speelde een overgrote rol.
De walen zijn dit en de Vlamingen zijn dat!
Les Wallons sont si en les Flamands sont sa va seul!
Er gaat geen debat meer voorbij of de politieke kleuren vliegen elkaar zodanig in de haren dat Picasso jaloers zou geweest zijn op onze bonte kleurenmengeling.
De RTBF had zelfs in een programma de Vlaamse onafhankelijkheid al uitgeroepen terwijl ik dacht dat dit uit Vlaamse hoek zou komen.
Jamaar klinkt het dan, het is de fout van de andere!
Ik moet zeggen dat ik alles de laatste jaren wat heb gadegeslagen en dat de Vlamingen toch al veel goede voorbeelden gegeven hebben en ook veel water in hun druivensap gedaan.
Allé, er is zelfs een blauwe liberaal die zijn lief in Wallonië is gaan zoeken en ook onze Yves zingt af en toe in ’t Frans.
Zou de taal en het feit dat we ons daardoor niet verstaan tot een breuk kunnen leiden?
Ja, dan staan we er goed voor!
Allé, een West-Vlaming moeten ze toch ook ondertitelen als hij op tv komt en een Limburger klinkt in de westhoek dan weer als een zanger van Gregoriaanse liederen waarvan ze ginder ook niks verstaan.
Stel u voor dat ze daar ook nog eens splitsen dan is het niet in twee maar in vier!
En tussen al die splitsingen zal Brussel dan liggen als het Liechtenstein of Monaco van Bel…Eu ja van wat, want België zal niet meer bestaan hé.
Potverdikke hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik aan de gevolgen denk.
Onze Albert zal niet meer op de postzegels staan als koning van België en dan rijst de vraag aan wie zijne achterkant we gaan likken om het getande vierkantje op de brief te plakken?
Mijne zoon woont dan weer in Wallonië en dan kan het goed zijn dat ik om de veertien dagen naar de ambassade van Wallonië moet om hem te gaan halen over de grens.
En ik…ik…zal misschien wel zonder werk komen te zitten want als er geen federaal parlement meer is voor wie moet ik dan rijden?
Kamer en Senaat worden dan misschien een museum of wie weet wel een home voor de laatste Belgen en moet ik wel ganse dagen een rolstoel duwen met een P plaat op.
België zou daar dan gescheurd op de landkaart liggen met Vlaanderen aan ene kant en Wallonië aan de andere kant.
Jamaar we lachen ermee, en momenteel kunnen we ook nog eens lachen met het andere landsgedeelte.
We lachen met de Walen zoals zij ook waarschijnlijk met ons lachen, maar als dat spel hier gaat gesplitst zijn met wie moeten we dan lachen?
Ik heb al horen waaien dat sommige Franstaligen bij Frankrijk zouden willen aanleunen en dat sommige Vlamingen hun dan weer een beetje Hollander zien worden.
Charleroi zal dan waarschijnlijk Marseille worden of omgekeerd en Gent zal Delft worden met in Brugge de Amsterdamse grachten.
Sommige politiekers zullen zich geroepen voelen om in de voetsporen te treden van Joop Den Uil en wie weet zingt Di Rupo in Frankrijk wel van “Si j’étais president”.
De oude Vlaamse windmolens zullen draaien op het refrein van “daar bij die molen” en in Wallonië zal de “péquet” vervangen worden door de pernod.
Ja, we kunnen er eens mee lachen maar volgens mij zal het allemaal zo simpel niet zijn!
In feite zijn wij Belgen een gecompliceerd volk.
Ondertussen rijpt het fruit verder en vertoont l’orange bleu al een paar bruine plekken van te lang te liggen.
Sommige vrouwelijke politiekers hebben dan weer een perzikhuid maar zijn in feite een harde noot om kraken.
Ja, ik stel mij soms veel vragen bij al dat fruitig gedoe in de Wetstraat en hoop maar dat het geen mandje met sierfruit wordt.
Om nog maar te zwijgen van hoe ze in het buitenland naar ons kijken.
Als we onze economie nog wat willen draaiende houden is het misschien best van ons niet teveel uit te geven voor de vrucht van de eik!
Maar ja, soms stel ik mij ook de vraag of we geen voorbeeld moeten nemen aan het fruit en misschien wachten tot we rijp zijn voor bepaalde zaken.


Groetjes chauffeurke

Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online