Lierde onder de pen

Af en toe moet een mens zo wat klusjes doen in huis en ook ik was aan renovatie toe, of beter gezegd een paar kamers van het huis.
Toen ik hier tijdens de zomer mijn kamer wou herbehangen moest ik natuurlijk eerst behangpapier hebben.
Tot nu toe was ze behangen met de foto’s van Brigitte Bardot en La Esterella maar dat was dringend aan vervanging toe.
Ja, door de jaren was dat papier wreed beginnen rimpelen en begon ik er ’s nachts zelfs nacht- merries van te krijgen.
Veel geld heb ik nooit uitgegeven aan behangpapier omdat het zo iets is waar ik probeer met wat originaliteit voor de dag te komen.
Alles mag tegen mijne muur hangen van zolang ik er ’s nachts maar kan van slapen.
Van gazettenpapier tot een affiche van één of andere kermiskoers.
Maar nu had ik na de verkiezingen papier genoeg gespaard om mijn kamer te behangen.
Ja, ik had een paar affiches van de verkiezingskandidaten bij elkaar gespaard en ik moet zeggen dat sommigen er kleurrijk opstonden.
Opgelet ’t was nog niet gemakkelijk om ze tegen mijne muur te krijgen, want sommigen hadden speciale col nodig en anderen hadden dan weer gene col nodig om te blijven plakken.
Nu mijn kunstwerk af is moet ik zeggen dat het een kleurrijke bedoening is.
Van oranje tot rood en van blauw tot groen, met daartussen nog wat donkere en lichtere kleuren van de kleine partijen.
Ondertussen slaap ik al een paar weken met die politiekers in mijn kamer en ik moet zeggen dat het een raar gevoel is.
Op den duur ben ik al van de politiek beginnen dromen maar dat hebben velen die hier tegen mijne muur hangen ook waarschijnlijk gedaan.
Tijdens het behangen had ik ze in feite niet per partij gehangen en hingen ze allemaal door elkaar.
Ja ja, in een slaapkamer moeten de partijen niet bij elkaar hangen hoor!
De papierrollen zaten zodanig door elkaar dat ik zelfs de taalrollen niet uit elkaar gehaald had en dat Vlaams naast Waals hing.
Maar als ge daar op uwe rug in uw bed ligt met de politiek voor ogen begint een mens zich toch vragen te stellen hé.
Momenteel zijn ze daar bezig met te proberen van een regering samen te stellen en telkens ik naar mijne muur keek kon ik mij niet inbeelden dat het zo een moeilijke zaak zou zijn.
Leterme zit daar momenteel te onderhandelen dat de stukken eraf vliegen in Hertoginnedal maar bij het schrijven van dit cursiefje was er nog niet veel schot in de zaak gekomen.
Ik moet eerlijk zeggen, nu ik die mannen en vrouwen hier elke dag in de ogen kan kijken gaat het nog geen simpele affaire worden.
Voor de verkiezingen had den Yves zo een straffe uitspraak gedaan over de walen en ik moet zeggen dat ze er ginder niet mee gediend waren!
Ja, Wallonië was van den een op de andere dag in een depressie gevallen en sommige politiekers waren er ginder zelfs van aan de drank geraakt.
Maar onze formateur wou de zaken in goede banen brengen naar een nieuwe regering toe en daarom wou hij op den 21ste juli zijn beste beentje voor te zetten door voor een franse journalist een Frans liedje te zingen.
Awel ge gaat mij niet geloven, maar zelfs dat was weer niet goed!
Ja, ons volkslied klonk wel wat “Eifelachtig” maar ’t was toch in ’t Frans hé.
Als ik zo ’s avonds terug naar de foto’s kijk van al die andere politiekers in mijn kamer, dan stel ik mij soms de vraag of die anderen dan zoveel beter zouden kunnen zingen met de juiste tekst.
Ondertussen ben ik mij nu aan het afvragen of het land nu geregeerd moet worden door iemand die goed kan zingen of die een goede inbreng heeft om het volk te vertegenwoordigen zoals het in de naam volksvertegenwoordiger voorkomt.
Als men kiest voor een zanger is het probleem opgelost en kunnen we voor de volgende verkiezingen “Dean” op de affiches zetten.
Maar ik denk dat er bij de regeringsonderhandelaars al straffe zangers zitten, want het liedje “la poupeé qui dit non” wordt er nu uit volle borst door een Franstalige gezongen.
Och… we kunnen er eens mee lachen, hoewel ik mij nu de vraag stel of ik niet beter mijn kamer met zangers had behangen dan met politiekers.
Ondertussen wordt er tussen ontbijt en “créme glace” gesproken over staatshervorming en de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, terwijl ik mij nog steeds blijf afvragen hoeveel van de kiezers nu wel weten waarover het ginder aan de onderhandelingstafel gaat.
Zouden wij in ons Lierde moeten wakker liggen van wat ze ginder gaan beslissen?
Misschien wel want als het over geld gaat voelt iedereen zich een beetje betrokken partij hé.
Onze centen afgeven doen we niet graag en dan beginnen we ons al vlug vragen te stellen wat ze ginder met onze centen doen in Brussel.
Awel, naar het schijnt zou de Vlaming een groot deel aan Wallonië geven.
Potverdekke dat is nog straffer, wij geven die mannen ginder gratis en voor niks een deel van onze belastingen en dan is het nog eens NON als de vertegenwoordigers van onze taalrol een voorstel op tafel leggen.
Onlangs had ik hier op het werk eens aan ene gevraagd wat er zou gebeuren indien Vlaanderen geen geld meer zou storten aan Wallonië, awel daar ben ik nu eens van verschoten zie.
Volgens dienen gast zou Wallonië dan een derdewereldland worden!
Ik kon niet anders dan mijn verstand eens wreed te doen werken en in feite is het niet moeilijk om een oplossing te vinden hé.
Als we geen geld meer storten en Wallonië zich kan laten herkennen als derdewereldland, dan kunnen ze beroep doen op geldelijke steun van verschillende landen en zo zou het schoon verdeeld zijn.
Temeer dat wij stortingen voor goede doelen mogen aftrekken van onze belastingen, zo zouden wij onze bijdrage nog verder blijven betalen en door ze geld te storten niet alleen een goede daad doen maar er ook iets bij winnen.
Maar ja zo simpel zal het allemaal wel niet lopen als men het een beetje moeilijk wil laten overkomen.
Iedere partij is iets verschuldigd aan zijn kiezers en dus wil ook niemand onderdoen.
De vraag is als men niet wil onderdoen of men wel toegevingen kan doen in de komende dagen of weken, vooral dat de zaak Brussel-Halle-Vilvoorde ook nog een gepeperd gesprek zal opleveren.
Soms stel ik mij de vraag waarom ze vroeger makkelijker een akkoord verkregen om iets samen te voegen dan om het vandaag terug te splitsen;
Ja, pas op, stel u voor dat ze hier morgen komen vertellen dat ze Lierde zouden bij Geraardsbergen of Brakel voegen dan zou ik ook gaan manifesteren voor een splitsing zenne!
Ja, volgens mij zijn er teveel verschillen in de gemeenschappen en dat zal in kleine steden of dorpen ook wel zo zijn.
De ene gaat nog wel toegevingen doen waar het bij de andere met een “Njet” zal onthaald worden.
Wij zouden het Manneken-Pis van Geraardsbergen nog wel een plaats willen geven ergens in Lierde, maar of die mannen van Geraardsbergen akkoord zouden zijn als we daar onze Maïs of onze betraven komen planten op de markt is een andere vraag.
Och…in feite zit ik hier maar wat te fantaseren en dat allemaal door de schuld van al die politiekers die ik hier als behang op mijne muur hangen heb.
Moest ik ze niet dagelijks zien ik zou mij misschien ook zoveel vragen niet stellen, zoals de gewone man die ze ook dagelijks in de media ontmoet via krant of tv.
Weet ge wat, ik heb de oplossing gevonden!
Ik ga mijn kamer herbehangen, de politiekers vliegen van mijne muur en ik laat er een schoon landschap van Lierde opzetten.

Wedden dat ik beter zal slapen!


Vele groetjes chauffeurke

Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online