Lierde onder de pen

Zoals elk jaar staat ook dit jaar Pasen terug voor de deur en hoewel de lente op 21 maart begint, is Pasen in feite het startschot van de lente en alle evenementen die eraan verbonden zijn.
De eieren vallen uit de lucht en de pretparken openen hun deuren, gevolgd door heel wat evenementen.
Er is al één evenement waar we niet gaan kunnen naast kijken op Pasen en dat is de Ronde van Vlaanderen.
Ja. velen zullen starten met een ei in hun broek en met de hoop van ze uit te rijden, daar waar anderen in de voetsporen willen treden van onze Miel.

Maar Pasen is naast het sportevenement ook een feest!
De meeste onder ons moeten niet gaan werken en sommigen zijn zelfs een weekje thuis, dus tijd genoeg om voor de kinderen iets te organiseren.
Vaak worden er door één of andere gemeente eieren verstopt in een park of bos en sommigen laten de eieren droppen met een helikopter.
Ooit vielen ze boven mijn gazon uit de lucht, gedropt door een paar "paragliders".
Ja. waar is de tijd dat bompa ze in de tuin ging verstoppen!
Het was opstaan met kleine oogjes en zittend aan tafel op een grote stoel waardoor mijn voeten zelfs de grond niet raakten.
Ik zat dan in een boterham met gekapt te bijten om groot en stoer te worden als mijn bompa daar ineens zegt:
-Chauffeurke, zie dat ge uwe boterham opeet en ook de korsten.

's Morgens was ik meestal weinig van zeg en ik antwoordde dan meestal al blazen of zuchten.
- Jamaar, ge moet niet te veel blazen of ge zou de klokken wel eens kunnen wegblazen.
- De klokken?
- Ja ja. de klokken en zie dat ge braaf zijt of ze zullen hier rap overvliegen om bij de andere kindjes een ei te gaan leggen.
Ja in dienen tijd konden ze de klein mannen nogal wat wijsmaken hé (vooral mij), 't Zou vandaag geen waar meer zijn. want nu weet ik dat klokken helemaal geen eieren leggen, maar dat het
de paashaas is.
Mijnen bompa was dan 's morgens vroeg in de weer en blijkbaar beleefde hij er ook plezier aan om die eieren te verstoppen.
Voor ene keer at ik dan ook flink mijn korsten op, om zeker een goede indruk te maken tegenover de klokken die daar toch een paar kilometer hadden gevlogen van Rome tot Deftinge.
Het kon plots niet snel genoeg gaan en het laatste stuk boterham stak ik bijna ineens in mijn mond gevolgd door een paar slokken botermelk om alles door te spoelen.
Meestal zat er dan al zoveel in mijn mond dat de botermelk van mijn kin naar mijn hals liep.

Mijn "Maraine" stond dan klaar met een handdoek of schotelvod om alles schoon af te vegen en mij daar tevens een wreef te geven zodat ik blonk voor een ganse dag.
- Voorzichtig jongen, uw eieren zullen niet gaan vliegen!
Ja, zij hadden schoon praten, maar door hun wilde verhalen van klokken die uit Rome kwamen gevlogen en dat ze bij de andere kindjes zouden vliegen als ik niet braaf, proper, voorzichtig,
vlijtig, oplettend en leerzaam was, was ik er toch niet gerust in.
Pasen in dien tijd was vaak veel kouder en daarmee moesten ze mij vaak naroepen van iets aan te trekken over mijn flanellen pyjama.
En daar ging ik dan op zoek in de grote tuin naar al die eieren die de klokken hadden laten vallen, met de hoop dat er bij ons meer zouden gevallen zijn omdat de tuin groter was.
Eieren in verschillende grootte en af en toe kwam je een chocolatten paashaas tegen in een zilver- of goudkleurig folie ingepakt.

Kleine eitjes lagen er veel, maar hoe groter het ei hoe zeldzamer.
In feite kochten ze in de winkel de eieren, maar maakten ze ook hun keuze in wat ze 's avonds het liefste aten voor tv.
De grote eieren waren dan weer om met de boterham te eten en om de paashaas zijn kop af te bijten, moest ik al wreed braaf zijn gedurende een paar dagen.
Ja. bij ons was Pasen een beetje chantage.
Maar ondertussen ging de zoektocht verder en vaak had ik al alle eieren gevonden dat ze mij toch nog aanmaanden om verder te zoeken omdat ze zo wisten dat ik zolang ik buiten was, het huis niet op stelten zou zetten.
Bompa kon de eieren zodanig wegsteken dat ze soms op plaatsen lagen waar ik juist niet aankon en hij dan weer wel.
Ik moest dan telkens om hulp roepen waarna hij mij steeds een helpende hand kwam reiken bij het ei dat hij poterdekke zelf had verstopt.
Je kon het zo gek niet bedenken!
In de bloempotten, in de grote laurier, onder de sparren, bij de eieren in het kiekenkot waardoor ik dan weer begon te twijfelen of het nu de klokken of de kiekens waren die eieren legden, ja tot zelfs in onze brievenbus kon ik een paasei vinden alsof ze er ginder één met de post verstuurd hadden.
En als bompa vroeg of ik ze nu allemaal gevonden had, dan mocht ge zeker zijn dat hij er nog een paar wist liggen.
Meestal had hij er ook één of twee op het einde van de weide verstopt tegen één van de perelaars, dat om mij te doen geloven dat de klokken ze over een grote afstand hadden gesmeten
en zo was ik dan weer een ganse voormiddag zoet want nadat ik aangekleed was, ging ik vaak terug naar buiten om zeker te zijn dat er daar geen chocolatten ei was blijven liggen.
In feite was het een beetje hetzelfde systeem als de kerstman en Sinterklaas, die mannen kwamen ook maar als ge zeer braaf waart.

Stokstijf en stil zat ik dan in de kerk want telkens ik mijn kop durfde draaien of dat ik aanstalten maakte om aan het misboekje voor mij in de stoel te gaan prutsen, werden de klokken, Sinterklaas of de kerstman erbij gehaald.
Ja, t was een rare tijd, want ik dacht als een mens iets vond dat hij dat mocht houden en mee doen wat hij wou, maar dat bleek bij ons anders te zijn.
Alles wat ik vond, moest ik afgeven waarna alles schoon in de keukenkast werd gelegd.

Als "Maraine" of Bompa dan vroeg of ik een eitje wou, dan was dat meestal omdat ze er zelf goesting naar hadden.
Ja, gehoorzaamheid moest soms afgedwongen worden en een onnozel ei kon soms de inzet als beloning zijn.
Och... we kunnen er eens mee lachen, maar 't was toch een schone tijd.

De buren vroegen al eens of de klokken bij ons langs geweest waren en bij sommigen kreeg ik nog een chocolatten ei dat waarschijnlijk in hun hof verloren gevallen was.
Mensen hadden nog contact met elkaar en er werd nog een zalige Pasen gewenst.
Iedereen was weer zuiver tot op de graat want de meeste waren te biechten geweest en dat behoorde ook tot de traditie van Pasen zoals ook het vasten werd nageleefd.
Vandaag zit ik zelf met een ei omdat er zoveel verloren gaat!
De traditie blijft soms behouden, maar de waarde is veranderd.
De klokken worden soms vervangen door een luxueuze wagen die geen chocolatten ei meer brengt, maar een nieuw spel voor één of andere spelconsole.
Vroeger kon men lang in iets geloven en het was niet uitzonderlijk dat ze u met uw 15e verjaardag nog altijd een ei met Pasen gaven.
Als ik vandaag aan mijne kleine snotter van 15 jaar een ei geef, bekijkt hij mij met ogen als eieren o zo groot.
En toch zijn er nog die Pasen in ere houden!
De kindjes van de buren zoeken nog elk jaar naar wat de paashaas gebracht heeft.
Papa en Mama rijden dan tussen twee kruiwagens hout een lading eieren aan en je leest zo het geluk op het gezicht van de kinderen.

Ja, Pasen bestaat nog echt en misschien gaan we het allemaal veel te ver zoeken achter de commerciële vitrines.
Och... we zien wel wat de klokken zullen brengen. Wie weet ligt er onverwacht wel een doodgewoon klein chocolatten eitje dat ons even de smaak van vroeger brengt.

Groetjes, Chauffeurke