Lierde onder de pen

Voila mannekens, het verlof zit er weeral op.
’t Was een week leven als God in Frankrijk of beter gezegd als chauffeurke in Frankrijk want er is maar ene God hé.
Als ik zo op reis ben dan is het meestal de zaken vergelijken en dat heb ik ook gedaan.
Er lag meer sneeuw dan hier (1,70m) en dat was maar goed ook als je gaat om te skiën.
De bergen waren hoger dan de Wassegem en dan de Oudenberg en omdat je dus dichter bij de zon zat, kreeg uw vel rap een rood kleurtje.
Ja, ze hadden mij verwittigd “chauffeurke, ziet dat ge u ginder goed inwrijft tegen de zon want ze kan daar serieus bakken”.
Wel ik peis dat mijn olijfolie over datum was, want de eerste dag was het al koekenbak.
Mijn gezicht was zo rood als een tomaat en na drie dagen stond mijne zonnebril al in mijn gezicht gebrand.
Maar vergeleken met mijn lierde verschilt het ginder toch op vele vlakken.
Ja, we zijn eenvoudiger in ons doen en laten en vooral goedkoper.
Natuurlijk mag men eens het “zotteke” uithangen op vakantie, maar uwe portefeuille moet kunnen blijven volgen hé!
Wel de mijne was na twee dagen al bijna failliet.
Toen ze de euro hebben ingevoerd dacht ik dat de waarde van het geld voor iedereen gelijk zou geweest zijn, maar in Frankrijk heeft de euro blijkbaar een totaal andere waarde.
Het beste vergelijk kan je maken bij de dagelijkse dingen.
Ne mens moet eten en drinken en daar begint het al.
Als ik in mijn Lierde een pintje ga drinken dan klappen we over 1,20€ tot 1,40€.
Wel ginder is dat de prijs van een leeg glas!
Ja ja, we hebben verschillende terrasjes gedaan en maakten er op den duur een competitie van om te zien waar men het duurste glas bier konden drinken.
Ons record ligt op 6€ voor een pintje van een Frans merk en zoals ze ons hadden gezegd bij het vertrek, “de wijn is er goedkoper”, hoewel een glas witte wijn er toch ook 4,5€ was.
Opgepast, ik moet wel zeggen dat het een terras was op 2900m hoogte en dat moet dus waarschijnlijk een gans werk zijn om die bakken bier daar naar boven te sleuren.
En dan zou je denken ik ga het wat sober houden door ’s avonds een gewoon boterhammetje te eten, maar ook daar hebben we ons wreed aan misrekend.
Elke dag Frans brood is ook maar niets want als je zo een lang brood in de lengte snijd heb je toch maar twee sneden hé.
Dus gingen we op zoek of we er ook andere broden konden vinden die wat meer op ons dagelijks “ boerke” trokken.
En ja hoor in een kleine bakkerij lagen naast de “ croissants en de baguettes” ook de gesneden boerenbroden.
Het komt er dan op aan om je beste Frans boven te halen en een goede indruk uit Lierde na te laten.
-“Bonzour madam, je veutre un boerke de campagne gecoupeerd alstemblieft”
-Monsieur veut dire un campagne coupé?
-Euh...oui, zo un est bon aussi.
-Voila monsieur, 6€ svp.
-Euh...6€, maar je achette pas le magasin zenne !
Amai mijne frak, die mannen mogen dringend op cursus komen bij Vercleyen want ik denk dat ze voor die prijs drie dagen werk hebben aan één brood.
Om nog maar te zwijgen van de beenhouwers in die bergdorpjes.
Eerst moet ge het geluk hebben van er ene te vinden, en als ge dan ene gevonden hebt ben je best van dicht tegen het roze licht van de koeltoog te staan om niet te bleek uit te slaan van uw rekening.
Om zelf ook iets te koken en het zo goedkoop mogelijk te houden om meer te kunnen uitgeven aan de “aprés ski” hadden we een pak spaghetti mee en een pot tomatensaus uit den Aldi.
Juist het gekapt ontbrak, en daarvoor moesten we natuurlijk bij de beenhouwer zijn.
- Bonzour, je vouloir 1kg de gekapt haché .
-Monsieur veut dire de la viande haché ?
Amai zeg verstaan die mannen hier gaan Frans of klap ik nu echt zo slecht!
-Oui de la viande haché comme je dit.
Wel, vraag in Frankrijk nooit « de la viande haché » want het gaat u een dure spaghetti kosten.
Die mannen nemen dat dus letterlijk en malen een biefstuk.
Ze willen dan hun goed hart tonen om u een schoon stuk te geven en nemen er dus den duurste uit als ge toerist bent.
Uw gekapt wordt dan wel aan de prijs van de biefstukken verrekend en het is dus aangeraden om uw spaghetti zo traag mogelijk op te eten en vooral te genieten, zelfs als er een stuk tussen uw tanden blijft zitten die laat ge dat best zitten want het kan veel geld waard zijn.
Ja, wat wij gekapt noemen is ginder “de la chaire a saucisses” en dat bestaat dan weer uit meer vet dan vlees.
In elk geval voor wat ik mijn gekapt ginder heb betaald kan ik in het vervolg mijnen beenhouwer doen afkomen voor een paar dagen.
Och…in feite is de tekst maar bedoeld om een beeld te schetsen van het leven en hoe ze waarschijnlijk van het toerisme moeten profiteren.
Ja, als de wintersport voorbij is ziet men vele deuren sluiten en dus moet men op een paar maanden een gans jaar goed maken.
Ik kan niet ontkennen dat “les Alpes de haute Savoi” een prachtige streek is zoals er vele prachtige streken zijn.
Meestal is het dat ongekende ontdekken dat ons zo aantrekt.
Elk jaar opnieuw vertrekken duizenden mensen op verlof op zoek naar… .
En hoewel ik graag vertrek, kom ik telkens graag terug thuis.
Thuis in mijn Lierde waar het zo rustig is en waar er nog zoveel is om te ontdekken.
Waar de mensen het leven maken in onze landelijke gemeente en waar de natuur nog zoveel te bieden heeft, hoewel we er niet altijd bij stilstaan omdat het de doodgewoonste zaak is dat we er in thuishoren.
Gehaast lopen we vaak zovele dingen voorbij en denken ze op een ander te vinden door te reizen.
Reizen is leren, ontdekken, ervaren en vergelijken.
Reizen is zelfs bedoeld om tot rust te komen hoewel ik daar niet zo zeker van ben.
Ja, het skiën, schaatsen en wandelen vergt nu eenmaal een grote inspanning van niet getrainde en occasionele sporters en daar behoor ik de laatste jaren zeker toe.
Maar we kijken op geen inspanning en zolang we het kunnen nemen we het mee.
Elke ervaring dat we rijker zijn kunnen we delen, en daarom zet ik er af en toe één op papier zo kunnen de thuisblijvers een beetje reizen door de woorden van anderen.


Groetjes chauffeurke