Lierde onder de pen

Als ik af en toe een paar blaadjes van den almanak moet trekken, dan zit ik soms al een paar dagen verder dan de voorziene datum.
Maar zo weet ge ook op voorhand wat er komen gaat hé.
Toen ik daar verleden jaar ergens in januari een snok aan de almanak gaf, had ik bijna een volledige maand in mijn handen, en was de datum van 16 januari, plots naar 14 februari gesprongen.
Als ge daar dan bijna een maand naar dezelfde datum staat te kijken, dan begint dat op den duur wel op te vallen, en die gaat ge er ook al wat meer op toeleggen hé.
Ge gaat dan al eens kijken wanneer de zon opkomt, en wanneer manneke maan tevoorschijn komt.
En ge leest meestal ook de Heilige af die op het blaadje staat, in de verwachting, dat er daar vroeg of laat een Heilige met uwe naam tevoorschijn komt.
Tot nu toe ben ik nog geen St-Chauffeurke of Heilige chauffarius tegengekomen, maar het kan misschien ook aan mijnen almanak liggen hé.
De 14e februari stond daar al een ganse tijd in mijn oog te springen, dat ik toch eens gaan horen was wie dienen Heilige was die op de 14e op mijn papiertje stond.
Naar het schijnt zou het een bisschop (Valentijn genaamd) uit de tijd van de Romeinen zijn, die een soldaat aan een schoon meisje huwde.
Omdat het naar het schijnt verboden was dat soldaten trouwden in de tijd van de Romeinen, hadden ze er niet beter op gevonden van de bisschop terecht te stellen door hem de kop af te kappen, en dat gebeurde dan weer op een 14e februari.
Awel, naar het schijnt zouden ze nu door dit voorval op 14 februari St-Valentijn herdenken, en dus de verliefde koppeltjes in de bloemen zetten hé.
Ja, toen ik dat verleden jaar was gaan opzoeken, kon ik daar zelf niet aan deelnemen, want ik was singel hé.
Ja, ge zult daar maar alleen staan om Valentijn te vieren .
Niet dat ik mijn eigen niet graag zag hoor, maar ’t kwam een beetje onnozel over van naar de bloemenwinkel te stappen achter een boeket bloemen, en dan aan de madam te moeten zeggen dat het voor mijn eigen was.
Iedereen had de mond vol van Valentijn, en ze hadden mij zeker honderd keren gezegd van mij ook een lief te zoeken om volgend jaar zeker kunnen mee te doen.
Awel, ik ben dan maar een lief gaan zoeken, maar dat is nog niet zo simpel zenne.
Eerst was ik in Deftinge opzoek gegaan, omdat ik niet graag veel kilometers rijd buiten mijn werkuren, maar in Deftinge bleek er al veel uitverkocht in het immobiliënkantoor van de liefde.
Van Deftinge week ik dan even uit naar Gemeldorp, maar ginder zag ik plots mijn eerste school opduiken, en omdat ik aan ’t school niet zo’n goede herinneringen had, wou ik er mijn toekomstige, ook niet gans haar leven mee confronteren.
In “Sesjans” was het ook al niet veel avance om daar iemand te gaan zoeken, want daar zijn zo al niet veel inwoners.
Ja, en tegen dat ik in St-Martens-Lierde aankwam, was het al donker, en liep er niemand meer op ’t straat.
Op mijn werk hadden ze mij gezegd, dat ik dan maar een annonce in de krant moest zetten, en dat er daar wel volk zou op afkomen.
Als ge daar geen verstand van hebt, dan is dat toch triestig zenne.
Ik had daar ergens een voorbeeld genomen in een gazet, maar om niet met hetzelfde lief te zitten als den deze waar ik het vanaf geschreven had, had ik de woorden een beetje van volgorde verwisseld.
M 47j- zoekt V van ongeveer zelfde bouwjaar voor def. rel in Deftinge.
Liefst blauwe ogen, blond haar, niet te dik, niet te dun.
Niet te lang, niet te kort en niet te slim.
Fysiek hoeft niet, want ik heb er ook geen.
Ik hou van huisdieren, maar als ge mij aanstaat doe ik ze weg om van u te houden.
Half-time is goed, want ik ben tijdens de dag toch niet thuis.
Awel, ge gaat mij niet geloven, maar ik heb daar nog geen enkele reactie op gehad.
Ik denk dat het moeilijk is om den dag van tegenwoordig een vrouw te vinden die…euh…niet te slim is.
Maar op een dag ga ik naar ’t stad, en omdat alle hulp kon baten, was ik daar in de kapel van den oudenberg een weesgegroet gaan lezen.
Awel, ik was nog niet halverwege de muur bij het afdalen, dat mijn gebed al verhoord werd.
Ja, ik verstuik mij daar toch wel zekerst, en rol daar met al mijn geweld de muur af, om daar juist voor de voeten van een schoon madam tot stilstand te komen.
-“Ajiere menier, ge net ou toch gien sjeere gedoan”?
-Euh…nee nee, ik kom altijd zo naar beneden.
-Anders, als ik iets voor u kan doen moet ge het maar zeggen .
-Euh…awel, misschien wel, u bent toch soms niet vrij de eerstkomende jaren?
Ja, ik weet direct hoe ge tegen een vrouw moet klappen, en zo was ons gesprek direct gestart.
Ze kon daar al direct beginnen met mij op te rapen, en als dank, ben ik ze dan maar gaan trakteren op een mattentaart in “t’Hemelryk”.
Tegen ’s avonds klikte dat al goed, en heb ik ze dan maar uitgenodigd op restaurant, in “Frituur ’t hoekske” in Schendelbeke.
Ja, voor mijn toekomstige keek ik op gene frank.
En ’t is zo dat ik haar dus gevraagd heb, of ze samen met mij de volgende Valentijn wou vieren.
Ondertussen staan we al een paar maanden verder, en ben ik bekomen van mijne val, en is zij bekomen van onze ontmoeting.
Maar vandaag, staat Valentijn terug voor de deur, en moeten we het niet alleen vieren.
Ja, ik moest nu op zoek naar het ideale geschenk, en ook dat is niet simpel!
Ik was zo al eens gaan horen wat een ander allemaal doet met die dagen, en ge kunt niet geloven hoe inventief de mensen zijn.
Sommigen boeken een weekendtrip, of gaan uitgebreid op restaurant.
Anderen kopen een bos bloemen, of een schoon geschenk.
In feite maken ze het u ook gemakkelijk hé, want het is een beetje zoals kerstmis!
De vitrines liggen dan vol met alles en nog wat voor Valentijn.
Peignoirs met hartjes, kussens in de vorm van een hart, taarten met valentijnboodschap.
Flanellen dekens met hartjes, bloemstukken en pralines…allé, ge kunt het zo zot niet opnoemen, of ze hebben het aangepast voor Valentijn.
Maar dat is nu iets waar ik niet aan meedoe.
Nee ik wil origineel uit de hoek komen voor mijn nieuw lief.
Om te beginnen heb ik een Valentijnboodschap in “De Beiaard” Laten zetten, maar waarschijnlijk zal ik niet alleen zijn, en dus moest het nog iets origineler.
Ik heb voor haar een weekendtrip geboekt, zodat ze het stad eens kan ontvluchten.
Ja ja, we gaan op weekend naar Lierde!
We bezoeken de kartuizerpoort, en als het wat goed weer is gaan we eens rustig genieten op de oevers van de Watermolenbeek.
Ik ben ook niet van plan om haar pralines te geven, maar een mattentaart van bij Vercleyen, en een paar witte en zwarte trippen van bij mijnen beenhouwer.
’s Avonds kijken we dan samen hoe schoon de zonsondergang over de kouter kan zijn, en nog iets later kunnen we een wandeling doen onder de sterrenhemel van Lierde.
Aan het voetbalplein zal ik haar dan tonen hoe men ’t stad schoon verlicht ziet liggen in de verte.
En ’s Morgens zullen we opstaan, om een ontbijt te nemen van dikke boterhammen met gekapt.
Ja, ik denk dat het een speciale Valentijn zal zijn, zoals ze nog nooit ene heeft gehad.
Och ja…ik zou het nog vergeten!
Iets wat ik zeker niet mag vergeten, is haar te zeggen hoeveel ik van haar hou!
Awel…om zeker te zijn dat ik het niet vergeet, zal ik het hier al eens zeggen zie!

Bolleke,

Op avontuur in de liefde
heb ik je ontdekt
je bent mijn schat
zonder eiland


Ik spoelde aan
en je redde mij
van de verdrinkingsdood
der eenzaamheid


vandaag zitten we op de oevers
van ons leven
en stromen we
naar het eeuwige geluk.


Je bent mijn klimaatsverandering
mijn rust en mijn storm
ver van de kou
roep ik zelfs tussen twee donderslagen
dat ik voor altijd van je hou.

Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online