|
HERFSTVAKANTIE IN MIJN LIERDE
|
Naast de grote vakantie, hebben we ook nog een paar kleine vakanties.
Awel, de herfstvakantie is er zo ééntje.
De klein mannen toveren dan nog eens een lach op hun gezicht, want ze mogen de boekentas voor een week opbergen hé.
Ik moet zeggen dat de lach en de vakantie in mijnen tijd afhing van mijn rapport, en dat was meestal niet om te lachen.
Vroeger waren alle vakanties gelijk, want een mens had toch geen geld om ergens te gaan, en dan namen ze meestal als uitvlucht dat het te ver was, of dat het te warm of te koud was.
Den dag van vandaag, zien de vakanties er gans anders uit.
Ze zijn nog maar een paar dagen thuis, of er wordt al geboekt voor een city trip of een weekend verblijf.
Ze stappen de vlieger op, zoals ze den trein in “Molierde” zouden nemen!
Awel, ik was ook thuis met de herfstvakantie, en ik stelde mij de vraag waar ik eens naartoe zou kunnen gaan.
Ik was naar een reisagentschap geweest, en die mannen waren bijna uitverkocht.
Er waren nog een paar plaatsen voor een weekje op safari te gaan in Kenia, maar ’t was ginder naar het schijnt juist geen weer om een leeuw uit zijn kot te jagen.
Op city trip naar Parijs kon ik ook nog gaan met den trein, want met de wagen was het af te raden omdat ze daar ’s avonds nogal ontvlambaar zijn.
In de Provence, kon je nog een prachtig appartement huren voor een week, met uitzicht op de
lavendelvelden, hoewel het in deze periode waarschijnlijk plastieken lavendel zal zijn.
Ja, ’t is zo een moeilijke periode om op vakantie te vertrekken hé.
Niet warm genoeg om ergens in uw zwembroek te liggen, en niet koud genoeg om nu al uw skilatten onder uw “caoutchouc” botten te binden.
In feite was er zoveel keuze, dat ik maar thuis gebleven ben.
Maar het was in feite nog een geluk dat ik thuis gebleven ben, want ik heb dienen reiscatalogus eens vergeleken met mijn eigen Lierde!
Wat de reisinfrastructuur betreft, moeten we zeker niet onderdoen hoor.
Er ligt een vliegveld in Overboelare, en deze die een cruise willen maken met den boot, kunnen aan de nieuwe kaaien in Geraardsbergen aanleggen.
Vandaar is het hetzelfde ritueel als op verre reizen, men brengt u per taxi of per bus tot op uw bestemming.
Prachtige wandelingen kan men maken door een glooiend landschap.
Ja, de lavendelvelden zijn hier wel vervangen door maïs of bieten, maar het groen is tijdens het leven rustiger dan het lila of purper hé, want deze kleur brengt maar rust met de dood.
Wat de safari betreft, kunt ge niet beter zijn dan in onze landelijke contreien.
Fazanten vliegen er nog over konijnen die het hazenpad kiezen, en ook hier zie je zoals op een echte safari de jagers in jeeps door het veld rijden.
Natuurlijk hoor ik u al zeggen, - “Jamaar chauffeurke, we hebben hier toch geen leeuwen, gelijk op een echte safari”!
Ha nee zekerst!
Eerst en vooral, zijt ge niet zeker van in Kenia nog een leeuw te zien, of ’t zou moeten zijn dat ze die oude circusleeuwen ginder aan een boom binden om af te schieten.
Nee nee, bij ons lopen de Vlaamse leeuwen nog vrij rond, hoewel ik nu niet weet of die mannen beschermd zijn of niet.
Daarbij, hoe verder ge van huis zijt, hoe minder ge verstaat van wat ze u uitleggen ter plaatse.
Allé, neem nu de waterplassen waar honderden roze flamingo’s zitten!
Als ge daar als Vlaming aankomt, dan veranderen ze dienen naam direct volgens uw nationaliteit, en zeggen ze dat het “ des Flamands rozes” zijn.
De meeste van die vogels zijn dan nog gehandicapt, want ze staan meestal maar op ene poot, en dan stel ik mij de vraag, of “ des Wallons rozes” ook op ene poot zouden kunnen blijven staan?
Nee nee, geef mij maar een vlucht van honderd spreeuwen, die siervluchten maken rond de kale perenbomen.
Och ja, dan hebben we het nog niet gehad over de witte stranden!
Awel, ik kan u vertellen, dat ge op sommige stranden het wit moet zoeken tussen de mensenmassa, en dat ge dan nog moet zien, om uw schone zwembroek niet op de huisvuilresten van uwe gebuur te zetten.
Ja, ge kunt u tegen het water zetten, en dromend naar de horizon turen, maar van wat droomt ge dan?
Waarschijnlijk van uw Lierde, waar het zo rustig is, en waar ge misschien veel beter aan de oever van de watermolenbeek had gezeten.
Ja, daar zit ik soms te turen naar het kabbelende water, dat herinneringen voorbij doet stromen.
Natuurlijk kunt ge ook voor landen kiezen waar het minder druk is, en het wat rustiger aandoen.
Allé, neem nu een fietsvakantie in Nederland.
Weldra, moeten we daar ook niet meer naartoe, want ook bij ons zijn de fietspaden weldra afgewerkt, en hier is het landschap zeker even mooi.
Natuurlijk hoor ik de kunstkritiekasters nu al roepen!
-In Frankrijk zijn we naar den Eifeltoren gaan kijken, en in Italië naar de scheve toren van Pisa.
-We zijn naar het Louvre museum geweest, en we hebben er de kunst kunnen opsnuiven.
-We zijn historische gebouwen gaan bezoeken, en hebben er genoten van de “Moulin Rouge”.
Awel, ’t is triestig zeg ik, dat ge zover moet gaan om een scheve toren te zien, terwijl er hier in Brakel ene staat die schoon recht staat.
Ja, natuurlijk klinkt het chick, als ge kunt zeggen dat ge in een ver land in een museum stond te gapen naar een schilderij van een kunstenaar waar ge de naam niet kunt van uitspreken.
Geef mij dan maar namen van bij ons, zoals Ann Dhaenens of Yvan De Vos, en alle andere namen van de kunstkring van Parnassos, die bij onze hedendaagse kunst passen.
Potverdekke ik kan er mij soms nerveus in maken, als ik ze hier hoor “stoefen” over hun dure
uitstappen naar één of andere ruïne, terwijl de geschiedenis elke dag door de kartuizerpoort loopt.
’t Is precies, dat wij iets moeten missen van wat ze op een ander hebben!
Ze hebben daar in Parijs naar het schijnt een schoon standbeeld staan van Charles de Gaulle, maar ik kan u verzekeren dat onzen “dikken van sesjans” er zeker mag naast staan.
Ja, over het eten hebben we het nog niet gehad, want als een mens op reis gaat, dan gaat het ook meestal over het schoon buffet in het hotel en over de lokale specialiteiten.
Wat ze niet komen vertellen, is dat ze eerst twee maand op regime gaan om in hun zwembroek te kunnen, en dat ze daarna weer moeten vermageren om in hunnen overall te kruipen.
Precies of wij moeten onderdoen met onze lokale specialiteiten!
Mattentaarten, trippen, gekapt, om nog maar te zwijgen van onze lokale bieren.
En als een mens dan dik gegeten is, dan moet hij zich in één of andere grote stad eens in de zetel van het theater laten vallen, om naar een show te gaan kijken, waar ze zelfs geen geld genoeg hebben om de dames van voldoende kledij te voorzien.
Nee, geef mij maar het spelleke van Lierde, daar is het nog goed warm naast de stoof in de zaal, en mag een mens al eens luidop lachen zonder in affronten te vallen.
Maar bon, ondertussen is het herfstverlof ook weer achter de rug, en kijken we uit naar de volgende vakantie..
Misschien dat ik toch wel eens op skiverlof zal gaan, want met dat nieuw fietspad op de “Wassegem” zal ik daar waarschijnlijk niet meer mogen skiën hé.
Groetjes chauffeurke
Terug naar 'Lierde onder
de pen'
Terug naar
homepage Lierde Online