Lierde onder de pen

Ja mannekens, ’t is weer achter de rug!
De achtste oktober was een heel speciale dag.
Ik was ’s morgens opgestaan, en ik was wreed in stemming.
Ja, ge moet weten dat het op acht oktober de verjaardag is van mijne pa.
In feite viel het nu juist goed, want normaal gezien verjaard dienen mens maar om de zes jaar, omdat ik het nogal eens durf te vergeten gedurende een jaar of vijf.
Daarmee dat hij er ook zo jong blijft uitzien hé. Terwijl ik met de politiekers aan het rondtoeren ben, of hier mijn verhaaltjes uit mijnen duim zit te zuigen, is mijne pa altijd druk bezig.
Ik moet zeggen, dat de politiek hem de laatste weken zelfs extra werk bezorgde.
Ja, ons deurbel hing scheef van al die mannen die kwamen bellen om hunne verkiezingsbrief voor te lezen en ons deur was ook al plat gelopen, zodat hij die ook weer in de hengsels moest plaatsen.
Op zeker moment begonnen we zelfs te twijfelen, of het nu verkiezingen waren, of dat de drie koningen vervroegt voor ons deur stonden.
Om nog maar te zwijgen van ons brievenbus die wreed gezwollen stond met al die folders.
Och, we zitten er allemaal over te zagen, dat die papierhoop verloren geld is, maar ik vindt dat een mooi gebaar van de politiekers.
Ja, met de dure prijzen van de mazout, kunt ge met al die folders al een paar uur branden hé.
Daarmee dacht ik eerst te stemmen, voor wie het meeste verkiezingsdrukwerk in mijn bus gestoken had.
Maar daar was mijne pa niet over te spreken, want er zat van dat speciaal papier tussen waar gans onze witte plafond mee zwartgerookt was.
Ik moet wel zeggen dat ik elke folder gelezen en herlezen heb.
Ja ja, ze vliegen hier niet naar het containerpark, maar ze worden bestudeerd hoor.
Eerst kijk ik naar de foto, en ik moet zeggen dat er bij zijn die speciaal hun haar gekamd hadden om er schoon op te staan.
Ik vind dat ze de gemeenteverkiezingen best zouden combineren met de verkiezing van “miss of mister” Lierde.
Ja, ik heb de foto van Paella Andersom ondertussen al vervangen boven mijn bed, door zo een paar schoon madammen van op de kieslijsten hé.
Niet dat de mannen er niet schoon opstaan hoor, maar ziet ge hier al de foto van de Burgemeester of de schepenen boven mijn bed hangen?
In elk geval, we moesten gaan kiezen, en daar konden we niet onderuit.
Ja verkiezingen, dat is een beetje een sociaal gebeuren hé.
De zaterdag, zag ik hier beneden aan ’t straat nog twee plakploegen met elkaar aanpappen.
Awel, dat was nu eens een politieke samenwerking zie!
’t Scheelde niet veel of de één hielp de ander zijn ladder vasthouden, maar zoveel vertrouwen bleken ze nu ook weer niet te hebben.
In de namiddag reden ze hier voorbij de deur met paard en kar, met als vracht een gans orkest.
Gevolgd door een gans wielerpeloton van socialisten.
Ik dacht eerst dat ze een muzikale ode kwamen brengen voor mijne pa zijne verjaardag, maar volgens mij werden ze achtervolgd door de mannen van SABAM, want azo gas geven dat die mannen deden!
Ja, we hebben het ondervonden, de laatste weken draaide alles rond de verkiezingen.
Zelfs op de beeldbuis kregen we een feuilleton met politieke tenoren.
Ja, de personen deden zodanig hun namen spreken, dat de gewone mens er meer een politiek steekspel in zagen.
De namen op zichzelf waren al een verhaal!
De seizoenen Somers en De Winter volgden elkaar op in het Karel gehucht.
Vogels floot op een resterend groene takje dat ergens geënt was met een roodborstje in Ver-hof-stad.
In feite floten ze allemaal door elkaar, dat de man voor de beeldbuis er geen fluit van verstond.
Op tv gaat het dan meestal over de grote steden, en dat ligt ver van onze gemeentepolitiek.
Maar vergis u niet, zelfs de politiek in het kleinste dorp kan hard gespeeld worden.
De zondag was het dan zover, ik nodigde mijne pa voor zijne verjaardag uit in het stemlokaal.
Ja, mijne pa doet graag een babbeltje, en waar kan je dat beter dan op een plaats waar er wat volk is hé.
In feite kost het mij niks, want de gemeente verstuurt de uitnodigingen en zorgt voor het ontvangstcomité.
We hadden ons zondagskostuum aangetrokken, en toen we aankwamen stonden ze al aan te schuiven.
Een geluk dat ik eerst bij mijnen beenhouwer was binnen geweest, en dat ik mijn nummertje had gehouden, zo stond ik direct vooraan in de rij hé.
Nadat we onze uitnodiging hadden ingediend, kregen we de twee stembrieven.
Ik dacht eerst dat mijne pa voor zijne verjaardag twee keer zou mogen stemmen, maar dat was tegen zijn voeten.
Allé, we zijn dan maar in zo een klein kleerkast gekropen en dat gordijn toegetrokken achter ons.
Potverdekke als ne mens zenuwachtig is, vergeet hij toch altijd iets hé.
Op die kieslijsten stonden alleen de namen, en ik had volgens de affiches juist de foto’s van buiten geleerd ppfff.
’t Was maar toen ik alles horizontaal gekleurd had, dat ik zag dat de namen verticaal stonden!
Ik ben daar rap uit dat kot gesprongen om te vragen of ze daar een gommetje hadden, maar dat waren die mannen ook vergeten.
’t Was maar na lang wrijven met een vinger vol speeksel, dat ik alles een beetje in goede volgorde kon zetten.
Ja, een mens denkt dat gaan kiezen eenvoudig is, maar dat is niet zo zenne!
Toen we buiten eens navraag deden voor wie de anderen gestemd hadden, kregen we te horen dat ze ook voor de goeie gedaan hadden.
Allé, als iedereen voor de goeie gestemd heeft, dan zullen het ook zij zijn die zullen winnen hé.
In elk geval, wie er ook mag winnen, weet dat de politieker plaats neemt dank zij de kiezer, en dat het in feite hij is die er een beetje moet bij winnen.
Dit kan door een goed bestuur!
Terwijl ik mijn avonturen hier aan het schrijven ben, zijn de resultaten nog niet bekend, maar ik wil alvast mijn steentje bijdragen.
Moest het nu echt zijn dat er ergens een zetel te weinig is, wij hebben er hier nog altijd ene staan.
Kom hem gerust halen, ik schenk hem met veel plezier aan de gemeente.
Het is een zetel waar we vaak hebben zitten in nadenken over de politiek en over de verkiezingen.
Waarin we politieke debatten volgden, en waar we soms in slaap dommelden.
In feite is het een zetel van en voor de gewone mens, en zo’n zetels hebben we nodig in onze gemeente met het dorpse karakter.
Och…het zou inderdaad kunnen, dat we ons vergist hebben, maar niet getreurd hoor, volgend jaar mogen we terug gaan kiezen.
Dan zal het voor het federaal zijn, en dat moet ik meer in het oog houden.
Ja, als chauffeurke zit ik dan wel vooraan, maar liefst met iemand achter mij waar ik kan mee klappen he.

Groetjes chauffeurke