Lierde onder de pen


 'T IS VAKANTIE


De laatste dagen, dacht ik dat iedereen aan het verhuizen was in Lierde.
Jawadde zeg, valiezen werden bol in de koffer geladen, en op het dak werd nog eens een dakkoffer gezet.
En sommigen hadden nog een aanhangwagen achter de wagen hangen om zo weinig mogelijk ritten te doen.
Maar toen ik hier eens navraag deed, was het in feite de uittocht naar één of ander vakantieoord.
Ja, ik was het al vergeten, maar de 1e begon de vakantie hé.
Ik had nog een telefoontje gehad van mijne jongste snotter, dat hij met grote onderscheiding de helft van de punten had op elk vak, en dat hij dus geslaagd was.
Ja, het is de eerste in de familie die met een goed rapport naar huis komt, maar dat wil ook zeggen dat de vakantie voor de deur staat hé.
Sommigen onder ons kijken er een gans jaar naar uit, om toch eens een paar weken met koffers te mogen sleuren.
Ja, het is één van de mooiste perioden van het jaar hé.
Na de laatste werkdag, gaat men op zoek in alle kasten naar zijn zwembroek en naar een short.
Gekleurde hemdjes, en de monokini’s worden in de valiezen gepropt.
Maar dan ziet men plots, dat er tijdens het jaar een beetje buik is bijgekomen, en dat men nog vlug naar de winkel moet om nieuw materiaal te kopen.
Ja, ik ken er zelfs ene, die zich elk jaar in ’t nieuw zet om naar een nudistenkamp te gaan.
En dan is de grote dag aangebroken, dat men de baan neemt naar de zon.
Terwijl men rustig naar de radio luistert, om te horen waar er nog ergens een file van 20km of langer staat, zitten de klein mannen al plannen te maken voor als ze aankomen.
Natuurlijk is het dan af en toe eens ambras in de wagen om uit te vechten wie er nu juist eerst dienen duikbril mag opzetten.
Maar daarvoor is het ook vakantie hé, ge zou nu toch niet willen, dat als die klein mannen een gans jaar moeten braaf zijn en studeren, dat ze dan eens niet van zich mogen laten horen hé.
En na een dag rijden, komt men eindelijk moe en opgewonden aan, op de plaats waar men een gans jaar naar uitgekeken heeft.
Na een paar rondjes gereden te hebben om een plaatsje te zoeken voor de wagen, kan men deze eindelijk in de volle zon zetten.
Joepie, het verlof is begonnen!
Sommigen kiezen voor een hotel, anderen voor een appartement, maar de echte avonturier kiest voor de camping hé.
Het is dan een plaatsje zoeken tussen de andere tenten, en liefst onder een boom, om enige schaduw te hebben.
Maar dienen boom wordt dan ook gebruikt om een wasdraad aan te hangen, en zo de nieuwe monokini’s en zwembroeken tentoon te hangen.
Het is meestal ter plaatse, dat men ziet dat men iets vergeten is.
De hamer is een veelvoorkomend onderdeel, en om een goede indruk na te laten, gaat men deze dan maar vragen bij zijnen dichtste gebuur.
Na wat gevloek en gezweet, staat na enige tijd de tent recht.
Vlug iets fris aantrekken, de zonnebril op de neus, en de parade onder de nieuwe vakantiemode kan beginnen.
Een dag later ligt men meestal op één of ander strand te bakken, en af en toe duikt men in het koele water.
Ja, het zou onnozel zijn van daar op een strand te liggen, en bij de terugkeer nog wit gelijk ne plattekaas te zien hé.
Dus wordt het vel schoon gebakken.
Dat is in feite zoals in het restaurant hé.
Licht of goed doorbakken.
Op die stranden is er heel wat te doen, en de leukste bezigheid is de andere vakantiegangers te vergelijken.
Of ze zijn dikker, of ze zien roder, of ze dragen verschillende kousen in hun sandalen.
En na een paar weken, keert men terug huiswaarts, om zijn of haar vakantie in ’t breed en in ‘t lang uit te leggen aan de thuisblijvers.
Ppfff bij mij moeten ze niet komen bellen zenne.
Nu het congé is, schieten ze daar bij ons op het werk in gang.
En als de mensen mij dan vragen, “chauffeurke, waar zijt ge op verlof geweest”?
-Euh…ik ben naar costa del Lierdos geweest of naar Deftinge plage.
Maar die curieuzeneuzen willen dan ook nog weten wat er te zien is hé.
Ik moet er niet voor liegen of overdrijven, het is een prachtige vakantiebestemming.
Ik zet mijn tent aan de watermolenbeek, en tussen de dichtgegroeide beek, hoort men het water stromen.
Op sommige plaatsen staat er al wat meer water, en daar kan ik pootje baden.
Maar ik ga er vooral voor de gesprekken met de mensen die er al jaren op vakantie zijn, en die mij vertellen over vroeger.
Hoe men op visvangst ging achter stekelbaarsjes.
Hoe men ging zwemmen in de beek, toen de watermolen er nog was.
Hoe men keek naar de ongerepte natuur.
Kikkers doken er naast de zwemmers, op de ritmische muziek van één of ander vink.
Het was nog de tijd dat men kon genieten ver van de drukte.
De tijd dat men nog niet echt wist waar de “Cote ‘d Azur” of “ St-Tropez” lag.
De tijd dat vakantie een andere betekenis had dan vandaag.
Vakantie was eenvoudig en rustgevend, gewoon omdat het even stoppen met werken was.
Ondertussen zit ik hier ook in een catalogus te bladeren, en ik denk dat mijne short niet meer past tussen de andere modellen.
Wie weet moet ik maar eens terug naar de watermolenbeek om de rust op te snuiven.
Wie weet zie ik nog wel een stekelbaars of een kikker!
Wie weet zie ik wel de vakantie van vroeger terug.

Groetjes chauffeurke



Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online