Lierde onder de pen


 MANNEKEN-PIS IS MIJN BROER


Als ge zo op den boerenbuiten woont, dan krijgt ge het nieuws via de tv of via de facteur hé. 
Onlangs zat er hier een brief tussen mijn haag, en wat bleek, hij kwam van het broederschap van manneke pis. 
Jawadde zeg, als ge zo een schrijven van den eerste burger van Geraardsbergen krijgt, dan leest ge dienen twee keer hé. 
Nu wilden ze mij toch wel opnemen in het broederschap van manneken- pis zekerst! 
Ja, er moet daar ene gezien hebben dat ik gelijkenis vertoonde met manneken- pis, en dan vragen ze u om de familie van het broederschap van manneke pis te vervoegen hé. 
Als ge zo van toeten of van blazen weet, dan beeld ge u van alles in, en ik dacht eerst dat ik daar veertien dagen model moest gaan staan. 
Maar niks bleek minder waar! 
“De kapitteldag” zoals ze dat noemen, gaat door in de raadzaal van het stadhuis. 
Ik was nog maar twee keer in een raadzaal van een stad of gemeentehuis geweest. 
Den eerste keer met mijnen trouw, en den tweede keer met de inhuldiging van de belbus in Lierde. 
Nog een geluk dat ik mijn kostuum had aangetrokken, want toen ik die mannen daar in groot ornaat zag verschijnen, wist ik dat het gene kak zou zijn. 
De burgemeester, was geflankeerd door de raadsleden die hier de namen van Prince protocolleider, kanselier of grootmeester droegen. 
Zelfs de eerste burger van het land kwam zijn baard bij de al vele baardige mannen voegen. 
Na een paar luchtige maar interessante toespraken, mochten we de broederschaptrouw zweren, waarna de nieuwe gezellen en gezellinnen werden voorgesteld. 
Amai mijne frak, ne mens verschiet nogal als hij zo zijn nieuwe familie ziet passeren. 
Ik was waarschijnlijk de enige die afgezwaaid was aan de universitaire kleuterschool van Gemeldorp, maar die ander zagen er nogal een pak slimmer uit zenne. 
Allé, na de voorstelling van onze broeders en zusters door Kanselier Secretaris Archivaris Marcel Nevraumont, waardoor we elkaar beter leerden kennen, konden we tot het broederschap verheven worden . 
Awel, dat was ook nog eens ’t één en ’t ander. 
In ’t school en bij mij thuis mocht ik ook af en toe eens op mijn knieën zitten, en hier mochten we dat nog eens overdoen. 
Ik moet zeggen dat ik vroeger vaak opgenomen ben in een broederschap in één of andere hoek. 
Maar hier kwam er heel wat meer bij kijken hoor. 
Zoals de traditie het wou, werden we met zwaard tot gezel of gezellin geslagen. 
Prince Olav Geerts, nam de taak op zich, en aan de lopende band werden we met een zwaardslag opgenomen tot het broederschap. 
Jawadde zeg, hij gaf mij daar ne klop op mijne schouder dat mijn epauletten aan mijn ellebogen hingen. 
Voila, chauffeurke was nu opgenomen in de grote familie van het broederschap van manneken pis. 
Een andere traditie, is dat er van op de pui van het stadhuis manneke- pis bonbons in het publiek worden gegooid. 
Eén van die mannekens geeft recht op een gouden manneken-pisjuweel. 
Dennis Thunissen (8j) was de gelukkige vanger. 
Hij mocht daar direct op zijn knieën gaan zitten, en werd daar ook tot het broederschap verheven met ne zwaardslag. 
Ja, ge moet potverdekke maar geluk hebben hé. 
Na afloop was er nog een receptie, en daar kreeg ik een grote bokaal met St- Adriaansbier voorgeschoteld. 
Jawadde zeg, als ge dat zo op uw nuchter maag moet binnenkappen, zijt ge best van direct een tweede te vragen hé. 
Nadat mijn maag niet meer nuchter was, ben ik dan maar even tot bij ons manneken-pis gegaan. 
Ik stond daar naar dat bronzen manneken te kijken, en ge kon dat daar niet aan zien dat dienen kleine in 1459 geboren is hoor. 
Voor de kapitteldag had hij zijn schoonste kostuum aangetrokken, en hing de medaille van het broederschap op zijnen buik. 
Ja, als ik het goed naging was er gelijkenis. 
Maar toen ik daar alleen stond met het manneken-pis, begint dienen daar toch wel tegen mij te klappen zekerst! 
- Dag chauffeurke! 
- Euh….dag….euh….kunt gij klappen? 
- Ik klap alleen maar bij een fantasierijk iemand chauffeurke. 
- Amai, is dat verschieten….maar nu we toch aan ’t klappen zijn, kunt gij mij eens uitleggen wat ik nu juist moet doen in uw broederschap. 
- Awel, dat is heel simpel, elk gezel of gezellin heeft de taak gewoon fier te zijn op zijn manneken-pis. De geschiedenis van de oudste stadsburger in ere houden. 
Door de promotie van het broederschap sta ik nog eeuwen op mijnen sokkel. 
- Awel, op mij kunt ge tellen! 
Ondertussen stond er daar al een paar man naar mij te kijken, precies of ik was tegen mijn eigen aan het klappen. 
Ja, het manneken-pis is veel meer dan een bronzen plassertje. 
Als ge echt in het manneken gelooft, en even de tijd neemt om stil te staan, dan hoort ge een waterval van geschiedenis en verhalen. 
Af en toe zal ik eens gaan luisteren wat het manneken-pis mij te vertellen heeft, en wie weet wat we nog allemaal te weten komen. 


Groetjes chauffeurke 



Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online