Lierde onder de pen

Verleden zondag was ik eens op wandel gegaan naar ’t stad, en op de markt van Geraardsbergen hadden er daar een paar hunnen inboedel tentoongesteld.
Jawadde zeg, dat had ge moeten zien wat daar allemaal op de grond lag.
Toen ik daar zo aan een paar mensen de vraag had gesteld of ze den inboedel aan het verluchten waren, kreeg ik als antwoordt dat het rommelmarkt was.
Ja, nu dat ik eens goed rondkeek, lag er inderdaad veel rommel tussen.
Vooral veel herkenbare dingen die we vroeger ook ergens hadden liggen.
Ik liep daar van stand tot stand, en in feite was ik een wandeling aan het maken door mijn jeugdjaren.
Een doos vol oude postkaarten, toonde mij hoe rustig en mooi de oude dorpen vroeger waren.
Iets verder lag een helm en een bajonet, die mij een beeld schetsten van de oorlog die ik nooit heb gekend.
Ik had geen ogen genoeg om de verschillende zaken te ontdekken.
Al vlug bleek, dat een rommelmarkt al vlug een antiekmarkt wordt.
Wat roest is, wordt als antiek aangeprezen, en wat blinkt, krijgt de benaming “art deco”.
De verkopers passen zich vlug aan, en staan met de ongelooflijkste verhalen klaar.
Ja, vooral voor zaken die niet meer marcheren, moet ge de waarde wat met woorden aanscherpen hé.
Vooral als ge zo zaken ziet waar ge echt niets mee kunt doen, die zou je het kopen voor het verhaal alleen.
Op één van de gronddoeken lag een trompet in twee stukken, waarvan het voorste gedeelte zo plat was als een vijg.
Ik had het malheur om dat daar in mijn handen te nemen, dat dienen verkoper daar ineens naast mij staat.

- Is meneer muziekliefhebber?
- Euh…nee ik keek ne keer wat dit was.
- Awel, nen trompet dat ziet ge toch!
- Euh…ja ja, maar in twee stukken en zo plat als een vijg, dat ziet ge toch niet veel in de fanfare hé.
- Maar manneke, dat is nog den trompet van …euh….mijn overgrootvader zijnen nonkel die bij het leger van Napoleon was.
En ’t is omdat hij ginder in Waterloo van dienen berg gerold is dat dienen trompet in twee stukken is hé.
En van voor is hij plat omdat ze tijdens hunne vlucht er met een kanon zijn overgereden.
Normaal gezien zou ik hem niet wegdoen, want er hangt teveel geschiedenis aan vast, maar ’t is omdat mijne kleine allergisch is aan geel koper.
-Euh…amai, dat is een stuk geschiedenis dat hier ligt.
-Dat zal wel zijn, ge vindt dat nergens zo ne platgereden trompet, en ’t is goed dat het voor u is dat ik hem voor een prijske wegdoe.
-Euh….en wat moet dat dan kosten?
-Awel 200€ omdat het voor u is.
-Jawadde, dat is niet niks.
-Maar manneke, ’t is een uniek stuk, allé 199€ maar dat is mijne laatste prijs zenne.

Toen ik onder elke arm met een stuk trompet over de markt liep, voelde ik zo de jaloerse blikken in mijne rug.
Ja, wat zou ge willen als ge zo iets uniek op de kop kon tikken.
Iets verder zag ik in een hoek van de markt een schoon bronzen beeldje staan.
Op een bank ernaast zat een persoon, die ik dacht de verkoper te zijn.

- Dag meneer, wat vraagt ge voor dat bronzen manneke.
- Welk manneke….dat ventje dat hier aan het pissen is?
- Ja.
- Maar jong….dat is niet te koop.
- Hoe niet te koop, ’t is hier toch rommelmarkt?
- Zeg halve gare, dat is gene rommel, dat is ons manneke pis, en dat is zodanig antiek dat het elke dag meer waarde krijgt.
- Azo een mannelijke fontein, is dat antiek?
- Vaneigens is dat antiek, het staat hier te plassen van in 1459.
- Amai dat is de moeite, zolang zou ik dat nooit volhouden!

Ik keek nog even naar het ventje, en ontdekte dat het veel waardevoller was dan mijnen halve trompet.
Het straalde in de flitslampen van de fototoestellen, en het deed de mensen glimlachen.
Druppelsgewijs plaste het zijn geschiedenis, en iedereen die voorbijliep keek het aan.
Misschien het enigste manneke dat men niet in de ogen kijkt.
Ja, Manneke pis is de voornaamste inwoner van Geraardsbergen, daarom dat het nog nooit een boete gehad heeft voor openbare zedenschennis.
Eén zaak heb ik geleerd!
Op de rommelmarkt loop je tussen herinneringen, maar manneke pis vertelt je geschiedenis.
Af en toe breng ik het ventje een bezoek, en op de bank zit ik dan te luisteren naar een waterval van verhalen.

Groetjes chauffeurke

Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online