Lierde onder de pen

In ons landelijke Lierde zijn de boerenpaarden met afgeknotte staarten vervangen door stalen rossen.
Motorkappen herbergen de renpaarden die ronkend het gehinnik vervangen.
Ja, ik zie ze hier staan op de opritten of voor de deur.
’t Is crisis zeggen ze dan.
De brandstofprijzen schieten de lucht in, de verzekeringen en de taksen zijn niet meer te betalen.
Maar als ik hier eens rond mij kijk, hebben sommigen hunnen oprit al moeten vergroten om hun stalen ros te parkeren.
De rug tegen het leder gedrukt en de armen gestrekt paraderen we dan door de straat.
Ondertussen is het autosalon terug van start gegaan, en kunnen we terug beginnen met dromen.
We zoeken dan vlug een reden om van onze oude wagen vanaf te geraken.
- Hij is vier jaar, en nu krijg ik er nog iets van.
- Er is een nieuw model uit.
- Hij rammelt een beetje, of ik ben al een paar stukken verloren.
- Hij past niet bij het kleur van de garagepoort.
Een reden vinden om ons trouw vervoermiddel van de hand te doen, is tevens beginnen aan een droom.
En hoewel sommigen geen nieuwe wagen nodig hebben, gaan we toch maar eens kijken, want ge kunt maar nooit weten.
Ge zult dan maar als chauffeur door het leven gaan, en u dagelijks moeten mengen tussen al dat blinkend schoon.
Ja, dan mag ik toch ook wel eens kijken naar iets nieuw hé.
Ik was zo een keer aan het kijken wat de criteria is voor een nieuwe wagen te kopen.
Awel volgens mij, de veiligheid en liefst een model dat ge zelf graag ziet, en waar ge zoveel mogelijk kunt mee stoefen bij uwe gebuur.
Omdat ik niet echt een auto nodig had, was ik zoals velen naar het autosalon getrokken.
In de schaduw van de bollen van het vernieuwde atomium, is het eerst te voet aanschuiven om binnen te geraken hé.
Jawadde, dat moest ge zien!
Dat was daar gene kak zenne.
Alles wat ge op de weg ziet door elkaar rijden, staat daar schoon bij elkaar.
Potverdekke zeg, zo blinken dat die auto’s doen.
Ik was verplicht van daar het eerste half uur met een zonnebril rond te lopen.
De spots zetten het koetswerk in het licht, en doet het zweet parelen op de voorhoofden van de verkopers.
Maar zo een autosalon is veel meer dan dat zenne.
Op elke stand lopen er van die schaars geklede hostesses die nog meer in uw ogen blinken dan die carrosserie en die u met een zwoele stem aanspreken zonder iets van mechaniek te kennen.
Ja ja, het vrouwelijk schoon moet weer helpen verkopen.
Maar ge moet niet peinzen als ge daar een wagen koopt, dat ge zo een hostess mee naar huis krijgt hé.
Ik was daar tussen de verschillende modellen aan het slenteren, en af en toe blijft ge wat meer aandacht schenken aan één of ander model hé.
Maar is het u al opgevallen, dat we meestal blijven staan bij modellen die we niet kunnen kopen!
Ja, ik ben daar ook bij Ferrari en Porsche blijven staan koekeloeren, maar het was maar even dromen.
Als ge dan bij een wagen komt die in de prijsklasse van uw budget ligt, dan staat er natuurlijk 70 man naar te kijken.
Ze wringen hun zo dicht mogelijk tot bij de wagen om toch maar even plaats te kunnen nemen, en hun een idee te vormen van hoe het zou zijn als hij vroeg of laat voor de garagepoort zou staan.
Na een paar stands gedaan te hebben, had ik mij daar tussen twee zalen twee hotdogs met “choucroute” gekocht om mijn honger wat te stillen.
Toen ik daar wat verder weer aan een schoon model kwam te staan, had ik toch ook eens goesting om plaats te nemen achter het stuur.
Potverdekke zeg, azo een geduw en getrek.
Na enige tijd kon ik eindelijk achter het stuur kruipen, met mijn drie plastiek zakken met folders en mijn twee hotdogs.
Ik wou daar eerst nog een beet nemen voor in de wagen te stappen, maar ik krijg daar toch wel een duw in mijne rug, dat mijn saucisse van tussen mijne pistolet schoof.
Jawadde, het volk rond mij hing vol zuurkool, en mijn saucisse kon ik tussen de zetels in de wagen gaan zoeken.
Toen ik daar eindelijk achter het stuur zat, kon ik mij eindelijk een beeld vormen van hoe het zou zijn.
Ik was aan het wegdromen, en was in gedachten al op de Lierdse wegen aan het bollen.
Ik reed achter mijn trippen en mijn mattentaarten.
Ik was in feite zodanig aan het wegdromen dat ik niet meer aan het volk dacht die stond te wachten.

- Zeg manneke, gaat ge nog lang blijven zitten?
- Euh….jamaar ik was juist achter mijn trippen aan het rijden.
- We zullen u straks eens een trip geven, als ge u niet haast.

Ppfff jawadde zeg, de mensen zijn hun zelfs op het autosalon al aan het oefenen op de verkeersagressiviteit .
Toen ik er bijna was uitgesleurd, hoorde ik ze nog vloeken, maar dat was omdat het stuur vol mosterd hing van mijnen pistolet hé.
Toen ik daar bijna twee uur had rondgelopen, wist ik niet meer waar kijken.
Ja, een mens ziet zoveel dat ge op den duur niet meer wat te kiezen.
Ze zouden veel beter twee modellen zetten.
Een goedkoop en een duur model, en daarmee gedaan.
Zoveel keus is voor niets goed hé.
Integendeel, ge moest eens horen hoeveel ambras dat het salon teweeg brengt.
Madam wil een kleintje en meneer dan weer ’t model groter.
Madam wil een schoon kleurtje voor het interieur, en meneer wil zwart leder van een albino buffel.
De verkopers die u daar te woord staan, zijn denk ik speciaal opgeleid om u niet zonder iets te laten vertrekken.

- Dag meneer
- Euh…..de goedendag 
- Is meneer op zoek naar een wagen.
- Nee nee, ik heb alles wat ik moet hebben.
- Hoe oud is de wagen van meneer?
- Euh….awel vier jaar.
- Ja, dan zou ik toch maar eens nadenken hoor.
Vier jaar is de geschikte tijd om uw wagen te verkopen aan een interessante prijs.
Het is ook de periode waar de garantie verlopen is, en waar er al wat meer kosten komen hé meneer.
- Euh…..ja maar de mijne rijd nog goed.
- Nu nog wel, maar hoe zal het zijn binnen een jaar, en nu kan u speciale voorwaarden genieten, en kortingen, en afslag, en salonprijzen, en speciale promoties.
Maar als uw wagen volgend jaar in panne staat, die krijgt ge er geen geld meer voor en zijn ook alle voordelige tarieven de deur uit hé.
- Euh….ja ge doet mij twijfelen!
- Kom we zullen ons eens aan tafel zetten en eens bekijken wat de beste oplossing is.

Awel merci, na een uurtje babbelen stonden alle salonvoorwaarden op papier, en moest ik nog juist mijn handtekening zetten.
Komt dat tegen zeg, een mens gaat naar het autosalon uit nieuwsgierigheid en om zijnen tijd te passeren en ge komt naar huis met een nieuwe auto.
Maar toen ik naar huis reed zat ik zo te denken wat het autosalon juist inhoud.
Het is een beurs waar luxeartikelen aan de man worden gepraat.
Maar waar ook een beetje leed schuil gaat achter elke aankoop voor sommigen.
Soms ziet men de luxe boven de financiële problemen die een aankoop teweeg brengt.
Om nog maar te zwijgen van het leed en verdriet van verwrongen staal bij een ongeluk.
Ja, eens men het autosalon verlaat is de koper verantwoordelijk voor zijn daden met het nieuwe speelgoed.
De verkopers wijzen op de luxe en het zitcomfort.
Ze vertellen ons hoeveel kracht en vermogen onder de motorkap schuilt.
Alle merken vertellen ons hun beste prestaties en prijzen.
Maar waar er te weinig nadruk wordt op gelegd, is dat men met meer pk’s minder snel mag rijden volgens de verkeersreglementen.
Wagens zien op hun teller de zone 30 en 50 in het niets verdwijnen bij kilometertellers over de 200.
Wagens zijn robuuster, maar de zwakke weggebruiker nog steeds even zwak.
En als ik door mijn beroep af en toe het verwrongen staal langs de weg zie staan met loeiende siréne’s .
Dan denk ik vaak terug aan het autosalon.
Aan de mens die zoveel verwachte van zijn blinkend ros.
Aan dat autosalon die de eerste stap is naar het verkeer die elke dag moeilijker en gevaarlijker wordt.
Ik denk dan aan die mens, die met een schitterende carrosserie over onze wegen laveerde.
Maar ook aan die mens die soms verblind is door het staal, en de weg met verkeersreglementen en gevaren maar wazig ziet.


Groetjes chauffeurke

Terug naar 'Lierde onder de pen'

Terug naar homepage Lierde Online