U kunt ook rechtstreeks doorschakelen
naar Seizoenen - Ieder jaar opnieuw

5 april 2004 - VREDE

Ik kan niet nalaten te filosoferen over de dingen van het leven.
Terwijl ik de tekst van november 2000 herlas en herschreef
kreeg ik het even koud.
" VREDE " , waar blijft ze ? Ze lijkt verder verwijderd dan ooit.
Hoe kan dat nu, wat is of zijn de oorzaken?
Het lijkt wel of we achteruit gaan in plaats van vooruit.
We kunnen de vinger wijzen naar leiders, door wie oorlog gebruikt
of misbruikt wordt om de eigen belangen te verwezelijken.
We kunnen ertegen zijn, we kunnen betogen,
we kunnen onze mening uiten en toch,
dit alles lijkt niet veel te helpen.

Er zijn inderdaad mensen die zo vol zijn van haat
dat er voor hen maar één doel overblijft,
de tegenstander ombrengen.
Dat daarbij ook vele onschuldige slachtoffers vallen,
raakt hen niet. Zij zinnen alleen op wraak.
Het is het enige doel in hun leven geworden.
Ik wil hier niet de rekening maken van landen of volkeren,
van bendes en terreurorganisaties.
Ik stel alleen de vraag, waarom kunnen zij ( wij )
die vrede wensen er geen einde aan maken???

VREDE, waar begint die ?
Juist ja, in het hart van elke mens.
Zijn wij, ben ik een vredebrenger?
Kan ik vergeven aan hen die mij ( die ons ) kwaad deden?
Meer nog kan ik kwaad met goed vergelden ?
Vaak wordt de vrede in ons eigen hart het zwijgen opgelegd.
Er is ruzie tussen mensen, in gezinnen,
tussen collega's, in de politiek.
Kunnen wij het opbrengen om hier niet aan mee te doen.
Beter nog, om te proberen mensen met elkaar te verzoenen.
VERZOENEN, het grote woord.
Mensen die zich met elkaar verzoenen
brengen vrede tot stand.
Vrede, liefde, genegenheid, solidariteit,
vreugde, geluk, allemaal vruchten van die vrede.
Ik word er zelf gelukkiger door.
Het begint met een kleine cirkel, zoals het water dat
in beweging wordt gebracht wanneer men er een keitje ingooit
en dat steeds meer uitdeint en grotere kringen vormt.
Ik zie het gebeuren, het is mooi, het is goed.
Er komt beweging in.
Eén of enkele mensen beginnen er aan.
Zij laten zich niet meer raken door het kwade.
Zijn proberen goedheid, geduld en vrede te beleven
én te brengen in hun eigen kleine omgeving,
het worden kringen van hoop, oases van vrede.
Hoe? Zij nemen bewust afstand van het kwade,
het geweld dat zich in alle vormen in onze
maatschappij opdringt. Geweld- en horror- filmen, taboe !
Wapens als speelgoed, neen niet voor onze kinderen
of kleinkinderen, ook al staan die misschien wel
op hun verlanglijstje.
Wij proberen hen uit te leggen waarom
zij die niet krijgen. Misschien hebben zij het moeilijk
met hun vriendjes, omdat zij geen wapens als speelgoed
hebben en de vriendjes wel .
En die vriendjes vinden hen daarom flauw,
hoe help ik mijn (klein)kind daar mee omgaan ?
Misschien is één van onze kinderen overtuigd genoeg
om de boodschap uit te dragen. Tegen stroom in?
En waarom niet? We willen toch allemaal vrede in de wereld,
tiens dan moet ook ik er serieus aan mee-werken,
individueel en in de opvoeding van kinderen en kleinkinderen.
Misschien kan ik er zelfs met vrienden of familie over praten,
zonder ruzie te maken, zonder mijn mening te willen opdringen,
alleen maar aanbieden en proberen voor te leven.
En als het echt niet lukt om van mens tot mens
die waarden te beleven of over te brengen,
dan is er voor mij nog altijd het gebed,
waarin ik met al mijn tekorten, vragen en
problemen bij Hem terecht kan.
En geloof en gebed kunnen wonderen verrichten.
Ook dat is mijn ervaring.
Wat dikwijls uitzichtloos lijkt,
wordt beter opgelost dan ik (wij)
durfde verhopen en verwachten.

Het is GOEDE WEEK, terwijl ik dit schrijf.
De Goede Week, met het lijden
en de kruisdood van JEZUS
en PASEN de dag van Zijn VERRIJZENIS.
Voor mij en voor vele christenen
is dit het ultieme moment uit Jezus leven.
Hij geeft zijn leven voor de VERZOENING van de mensheid,
van ieder mens met God, Zijn Schepper.
Waarom was dit lijden zo gruwelijk, zo onmenselijk.
Omdat Hij door Zijn lijden
de zonden van de mensen op zich nam.
Kan ik dan onbewogen blijven ?
Ook mijn zonden en mijn kwaad
neemt Hij op Zijn gewonde schouders,
en in Zijn gefolterd lichaam.
Terwijl ik dit schrijf voel ik mij diep bewogen.
Zo gaarne ziet Hij mij, zoveel houdt Hij van elke mens,
of die Hem willen kennen en aanvaarden, of niet!
Ik kan alleen maar dankbaar en deemoedig knielen
en met mijn beperkte mogelijkheden
Zijn grootse Offer aanvaarden
en vooral Hem toelaten in mijn leven.
Met mijn leven, proberen een antwoord te zijn
op de idealen die Hij ons heeft voorgeleefd.
Vrede brengen, liefde brengen,
maar zonder ZIJN HULP ben ik er niet toe in staat.
Ik heb Hem nodig, Hij gaat ons ( mij ) voor.
En als ik de weg verloren ben is Hij daar
om ons ( om mij ) te helpen
het pad van liefde en van vrede terug te vinden.

 

Zalig Paasfeest