Kaarsrecht, de enige boom
een slanke zilverberk
in vol ornaat in buurman's tuin;
tijdens de lente frisgroen
en in de herfst gelig - bruin.

Ik hield ervan,
....in elk seizoen
hield hij zich recht
en groeide, groeide, er was
geen mens die
er zich mee bemoeide.

Jaar in, jaar uit,
was hij de toeverlaat
van vogels groot en klein,
concerten op hoog niveau,
wat klonken die prachtig
wat was dat "beau".

Hij trok zijn plan, reeds
vele jaren lang, tot
buurman plots is heengegaan;
toen werd de berk
toch wel wat bang.

Een jong gezin
maakte er een nieuwe thuis:
'hartelijke mensen' dat wel
maar weinig tijd
voor groen en tuin.

Eerst verdwenen struiken
en klimop, de berk
hij zag het allemaal,
hij keek er tegenop.

Zijn groene vrienden
verdwenen één na één,
hoe hij ook zocht
hij kon ze niet meer vinden.

Zijn armen reikten wijd
zeker wel over 't keukendak,
...en op een dag, gans onverwacht,
was hij er een paar kwijt.

Zilveren tranen
heeft hij toen geweend;
alleen een hemel van azuur
kon hem troosten
in dit moeilijk en onbegrepen uur.

Maar zoals het een gezonde berk betaamt
hij deed zijn uiterste best,
hoopte zo weer in de gunst te komen.
daarom had hij een plan beraamd:
'hij zou groeien, groeien'
ten slotte stond hij daar
ver weg van andere bomen.

maar...

Teveel katjes, teveel stuifmeel,
teveel zaden, teveel blad,
van alles teveel...
voor mensen met te weinig tijd.
Zijn lot was bezegeld:
'gezond, kaarsrecht, nog in de fleur'
maar toch had hij zijn tijd gehad...

want...

Op een mooie herfstdag, manlief en ik
te samen in onze herfstuin
snoeien, opruimen
van bladeren geel en bruin.

Rijst daar niet hoog een zilveren
ladder in een zilveren boom,
een man, een touw, een zaag...
verdorie, en ik vraag
'wat staat er te gebeuren?'

'Lieve mevrouw,
hier komt een mooi terras'
Ik slik...en denk aan
hoe het vroeger was.

''Buurman's mooie zilverberk,
nog lange tijd zal ik over U treuren''

ria - 08.10.06

de betreffende boom in de herfst

Terwijl ik deze site herwerkte vernamen wij het overlijden
van onze hoogbejaarde buurbrouw.
Ze zijn nu opnieuw samen. Een tijdperk werd afgesloten.

Op de plaats van de boom ligt nu een stenen bos,
elegant en netjes.
4.7.07

SEPTEMBER


Fiets~wandelend
door de nog groene dreven
van mijn gastvrij dorp,
kom ik vele kleine mensjes tegen...

Talrijk zijn ze onderweg,
aan pa of mama’s hand;
rapen beukennootjes
en kastanjes en zijn
op zoek naar elfen- en kabouterland

September loopt ten einde
een nieuw jaargetij breekt aan,
de HERFST heeft pas
zijn kleurrijke entree gedaan.

Knisperend knarsen beukennootjes
en eikels groen of bruin,
…fietswielen zingen een eender lied,
en beuken - groen nog - wuiven
met hun majestatische kruin.

Langs dreven, paden, weggetjes
natuur in vol ornaat,
zelfs cupido, gans verscholen
schiet met beukennootjes,
vastbesloten en kordaat.

Hij treft mij op mijn rechterborst
een schot recht in de roos,
hé makker laat dat,
of ik maak me boos.

Stilaan, nog verscholen in het bos,
peperkoekenhuisjes,
omringd door zacht-groen mos.

Er komt meer leven in de buurt,
auto’s toeteren maar…
de wind zoemt om mijn oren,
speelt gretig in mijn haar.

Wat een heerlijke
en prachtige herfstdag vandaag,
mijn hart vol dankbaarheid
roert een tevreden snaar.

ria 30.09.06

 

 

 

 

 

REGEN

Regen valt bij bakken uit de hemel,
komt niet klagen,
het is een zegen,
voor plant en gras en groen
voor mensen zonder verleden
en zij die strompelen,
zó, zonder iets te doen.

‘Wordt wakker’ mensen van deze tijd,
zien jullie het niet gebeuren?
De eenzaamheid en
de gesloten deuren.
Zelfs als de regen klettert op het dak,
of droogte mens tot stof herleidt,
geen haan die kraait,
ieder in zijn eigen hoekje
dat heet: “genoegzaamheid.”.

REGEN valt bij bakken uit de hemel;
de aarde wordt nu opgekuist,
Reikt ook uw handen,
weg met die gebalde vuist.
Het is nog niet te laat, veel
kan er nog gebeuren,
zoals het openen
van jullie deuren,
het ontgrendelen van jullie hart!

ria
25.06.06

 

 

KLEUREN

Er is groen en er is gras,
er is rood en er zijn rozen,
geel schittert fel.
Het blauw is heel discreet,
en af en toe zie je mij blozen

Het is zó heerlijk
om te zien en aan te raken;
te vertroetelen
alsof men nog een baby was;
spelend in dat groene gras.

Vogels in concert, hoog en zuiver,
geen enkele valse noot;
het is alsof ik huiver!
En zie, gans onverwacht
een bloeiende roos, knalrood!
'Geluk', dát doet mij blozen!

Ik zit op het puntje van mijn stoel,
geniet in alle talen;
" Mijn God, ik weet u HIER,
al kom ik U ook tegen
in elk mensenhart.;

Ik wil U danken,
en blijvend over U verhalen."

ria - 25.06.06

 

 

 

 

..

 

HERFSTZON

Op weg naar de kust,
de wagen veilig thuis.
We treinen nu naar zee,
een milde herfstzon
reist met ons mee.

Een halte hier,
een stopje daar, veel
nette tuintjes onderweg.
En akkers, soms al kaal;
nog maïsvelden overal,
die reizen met ons mee.

De omroeper met
een stem, als van een
voordracht - kunstenaar
zegt "halte Sint Niklaas."
Hij zegt het keurig en
warempel, het is waar !

Er wordt geruild,
mensen op en mensen af.
Links van mij, drie
jonge dames, in het
West-Vlaams, ze kijken
opgewekt en ieder
doet zo haar verhaal.

Gent, we zijn nu halverwege,
donkere, wat onverzorgde
huizen, kwamen we ook tegen.
De schooljeugd
zit op het perron;
't is woensdagmiddag
en dus vrij,
genietend van de herfstzon.

Bevoorrecht, ik besef het wel,
genieten wij vandaag.
Een welverdiende rust,
na 48 jaar van werken.
sporen wij.
tevreden naar de kust.

Op weg naar Oostende
6.9.05 - ria