NEVELS en SEIZOENEN in TUIN en NATUUR

MIJMERINGEN 1

 

maak uw keuze

poëzie eigen werk
2005 - 2006
13. 14. 16. 17. 18.
19. 20. 21. 22. 23.
24b. 25. 26.

muziek klik hieronder

 

de nachtegaal

 

een rustig hoekje om te schrijven
of te mijmeren...

 

Toen ik op het web aan het snuffelen was, kwam ik een pagina tegen, waarin teksten opgenomen waren van de overleden moeder van die mevrouw. Het waren erg mooie teksten, die men pas na haar dood gevonden had. Het bracht mij op een idee. Mijn ouders hebben altijd graag en ook veel geschreven. Mijn vader schreef verhalen, gedichten en zelfs revues en toneelstukken. Later werkte hij mee in de heemkundige kring van zijn gemeente. Het was zijn lust en zijn leven. Er zijn waardevolle teksten uit gegroeid, met historische waarde, maar ook pareltjes van eenvoud en geluk. Mijn moeder schreef vooral brieven en kaarten, naar al diegenen die, om een of andere reden, graag wat nieuws of een bemoedigend woord ontvingen. Zo had ze een grote kring opgebouwd, tot ver buiten de eigen grenzen. Voor zichzelf noteerde ze ook vele mooie teksten, die we regelmatig terugvonden, soms gebundeld, soms slechts op een hoekje van een omslag. Als ze een mooie tekst tegenkwam was dit voor haar als meditatie. En dikwijls inspireerde het haar om haar eigen hart te laten spreken. Ze schreef zoals ze leefde, vol openheid, eenvoud, liefde, genegenheid en vertrouwen. Ook haar gebeden ademde die sfeer.

Beiden hadden ze een heel mooi handschrift en ondanks de hoge ouderdom van moeder, bewonderde iedereen haar stijl, haar frisheid en haar humor. Wij wisten dat er waardevolle souvenirs zouden zijn, maar toch heeft de hoeveelheid ons nog verrast. Staat U mij toe, lieve lezer, ook mijn ouders af en toe aan het woord te laten. Het komt uit het diepste van hun hart en ook uit het mijne. Ria.

 

In ieder mens leeft er een “nachtegaal”
het is de kunst hem te doen zingen.

Uit haar notities van 1985


klik hier om de nachtegaal te horen



wordt vervolgd....SOON
5.1.08

 

 

 

 

 

Ik herwerkte deze pagina op 5 januari 2008.

Toch herplaats ik de onderstaande teksten, omdat ze voor mij, ieder afzonderlijk, belangrijk waren.

Dra echter zal ik het eerste hoofdstuk uitbreiden, waarin ik mijn beide ouders aan het woord laat.

Nog even geduld aub.

ria

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

12.10.2004

Een hypothese,

Ik loop er al weken op te broeden ……wat en waarom????

Onze tuin is omringd door berkenbomen. Ze worden stilaan oud, en hebben veel van hun charmes verloren. Maar toch, ze staan er en geven schaduw, kondigen vroeg de lente aan, doen ons herinneren aan een heuglijk feit, enz. Al brengen ze jaarlijks heel wat opkuis mee, de katjes in de lente en vooral de zaadjes einde zomer en begin herfst.
Wat deze laatste betreft is het minder aangenaam, vermits ze het einde van de zomer aankondigen en omdat ze overal in - en binnendringen, de veranda verduisteren ( bijna zoals een pak sneeuw) enz.

Dit jaar vielen ze niet met tienduizenden, maar met honderdduizenden. Als er wat wind was dwarrelden ze neer als sneeuwvlokjes in de zon. Wel een mooi schouwspel, maar niet erg handig. Op 15 augustus, we zaten met zijn allen in de tuin, rond een lekkere verjaardagstaart voor onze twee kleindochters. Niet te doen, taart met zaadjes, koffie en limo, overal zaadjes. Deze keer waren het (nog) niet de wespen die ons kwamen plagen, maar berkenzaden – berkenzaden en nog eens berkenzaden. Voor het diner zijn we dan maar naar de veranda verhuisd het zou teveel puzzelwerk geweest zijn.

Bij de kapper, in de winkel, in de buurt, overal werd er geklaagd over het onnoemlijk aantal berkenzaden. Zo was het nooit eerder gebeurd. Kort tijd daarna kwam ik een oude heer tegen, die pas terug was van een reisje naar Duitsland. Hij vertelde dat de straten er bezaaid waren, cm’s dik met berkenzaden. Ook hij had er heel wat vragen bij.

WAAROM ??? – veel noten voorspelt een strenge winter, zegt men – en zo zijn er nog veel van die oude gezegden die meestal ook waar zijn. Massa’s berkenzaden, duidt dit ergens op?

Als dit fenomeen zich enkel zou beperken tot een relatief kleine oppervlakte zou men dit kunnen begrijpen. Maar hier gaat het toch reeds over een afstand van om en bij de 1000 km, met niet eens hetzelfde klimaat. (zee en landklimaat). Een virus of bacterie is het ook niet, die zich spontaan over grote oppervlakten kunnen verspreiden of overgedragen worden. Wat is hier dan wel de oorzaak? Dus ik maar peinzen !
Ik ben geen botanicus, ik weet niet zoveel over natuurkunde, ken helemaal niets over genetica. “ Programmatie misschien ? ” door wie of door wat - en vooral waarom ?

En zo groeide stilaan mijn eigen (allicht domme) hypothese.

Wie weet, wordt de berk ooit een oerboom – van een nieuwe wereld. Ik bedoel niet, een andere wereld, maar van onze aarde, die ooit (misschien) dooreen geschut (kan) zal worden, door een natuurramp, door de grote oorlog, “ world - war III ?? “ – God behoede ons.
Is dit echt een te simpele interpretatie ? Laten we eens kijken naar de geschiedenis van de aarde. Hoe komt het dat er doorheen duizenden, miljoenen jaren, telkens een aantal speciën gespaard blijven en zich opnieuw, allicht aangepast aan een nieuwe situatie, over de aarde verspreiden. Ik denk hier bv. aan de varens. Ook zij zijn voorzien van sporen die diep in de aarde kunnen dringen en daar jaren onaangeroerd kunnen blijven. Berkenzaad graaft zich (soms met behulp van de mens) ook diep in en komt dikwijls pas jaren later aan de oppervlakte. Mijn bloempotten op het terras zijn bezaaid met berkenzaden. In een klein potje (amper 12 cm) staan (eind september) reeds 4 jonge berkjes. Te ijverig, te bezitterig, ik weet het niet, ik kan alleen maar gissen.

“Gissen” dan maar en “just for fun” een eigen hypothese-ke opbouwen.
Satellieten, ruimtetuigen, communicatie op wereldniveau, hebben zij er iets mee te maken? Ik denk het niet!

De natuur, met haar eigen wetten, wat is dit voor mij allemaal ondoorgrondelijk. Zouden zelfs de botanica, de genetica, de fysica, met al hun kennis, hierop een antwoord kunnen geven ? Waar ik zeker van ben is dat dit alles gebeurd “for a reason”, dat alles zijn reden heeft en zijn doel. Welk doel, waarvoor en wanneer – dat blijft de grote onbekende !

Dus lieve lezer, vergeet mijn hypohese, want zoals ik al zei, het is maar voor de lol ? (just for fun).
Geschreven onder een stralende herfstzon, maar met een koude noordoostenwind. 12.10.2004

...tenzij U er een andere mening op na houdt. Laat het mij dan weten aub.

Uw mening : klik hier:

Beste Ria.
Wat ik al heb willen zien is dat de natuur altijd wel een goede reden heeft om iets te doen. Wij mensen hebben gewoon teveel de neiging om alles met onze bril te zien en de natuur dan "menselijke" bedoelingen toe te schrijven. Stel je voor, een verliefde berk die een berk(in) overlaadt met liefdes...briefjes ?
Tot nog eens.
John

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TOP

Gastenboek

Volgende - dromen 1

Vorige ( poëzie )

Startpagina

Home