Mijn droom en alle

maak uw keuze

poëzie eigen werk
2005 - 2006
13. 14. 16. 17. 18.
19. 20. 21. 22. 23.
24. 25. 26.
muziek klik hieronder

 

 

 

 

 

 

 

 

rliefste wens,

Wandelen tussen Nevels en Seizoenen

Dromen 1

 

IK ZOEK JE MIJN LIEFSTE

Waar ben je mijn lief,
ik zoek je in mijn dromen.
Waar blijf je mijn lief,
ben jij mij ook nabij ?
Ik zie jou in mijn dromen.

Ik zoek je mijn lief,
de zee is warm, de lucht zo blauw.
Kom gauw, mijn lief
hier wil ik jou beminnen,
omdat ik zoveel van je hou.

Kom dan toch, mijn lief.
r.b

 

.

 

Mijn droom en allerliefste wens,
is weer geloven
Mijn droom en allerliefste wens,
is weer geloven
in de mens,

niet altijd wijzen of zijn falen
maar duizend maal
opnieuw herhalen

dat hij een deel is van Gods plan,
daar wordt de wereld
beter van.

vrij naar Toon Hermans

 

 

...........................................................................................................................

 

 

Moeders dromen over hun kinderen,

Met zilveren draden
en een gouden patroon
weeft hier in het westen,
een moeder haar droom.
Haar kind, dat zij mint
en waar zij voor leeft
dat ze voeding, en warmte,
geborgenheid geeft.
Kind uit haar schoot
voor eeuwig bemind,


Met sjofele draden
en een versleten patroon
weeft ook in het zuiden
een moeder haar droom.
Haar kind, dat zij mint
en waar zij voor leeft;
slechts een schamele plek,
weinig voedsel zij heeft.
Haar tengere armen, zo moe
de enige plaats waar het kind
rust en geborgenheid vindt.
Kind uit haar schoot
voor eeuwig bemind.


Met edele draden
en een gouden patroon
weeft waar ook ter wereld
een vrouw nu haar droom.
Voor kinderen te zorgen
zij het niet uit haar schoot
ze schenkt mee het leven
onttrekt hen aan dood.
Noem haar Zuster of Moeder
het doet er niet toe.
Ook haar liefde is geven,
haar hart is heel groot.

Met vergeelde draden
uit een kanten patroon,
weeft een oude vrouw
ook haar innige droom:
“ zij ziet zichzelf spelen,
in de tuin bij de woning,
zij rent en zij duikelt
en proeft van de honing.
Moeder die lacht en in
oneindig geduld
op de peuter, dan kleuter
en tiener nu wacht

Echter, een zachte druk, een fijn gelaat
het is “haar kind” dat bij haar staat.
……dag lieve Moeder,
en hoe het met U gaat ?

30.10.04 - ria

 

HELAAS

In zuid-oost Azië en in vele delen van de wereld
lijden moeders om hun kinderen, hun verdriet is immens.
Elders moeten duizenden kinderen hun moeders missen.
Soms worden ze zelfs ontvoerd en
misbruikt: een satanisch kwaad.

De natuur kan hardvochtig zijn en vol bruut geweld.
Maar oorlog, twisten, uitbuiting en armoede
zijn "des mensens" en kunnen vermeden worden.
Is de solidariteit die nu massaal op gang is gekomen
geen schoolvoorbeeld van inzet wereldwijd.
Een opdracht voor ieder mens van goede wil ?

15.1.05
na de Tsunami van 26.12.04

 

 

.

 

.

 

 

Kinderen van overal in de wereld,
geliefd, verwaarsloosd
verwend, vergeten???

Kinderen, zoals U en ik ooit zijn geweest,
kinderen, zoals ONZE kinderen en kleiniknderen
die we liefhebben en koesteren.

Mocht ieder kind echt kind kunnen zijn,
en opgroeien
in liefde en respect.

update 5 januari 2007
ria

 

 

..

 

..

 

.

 

 

 

 

..

 

 

 

- Minstens even erg is volgend verhaal -
gegroeid uit mijn bekommernis
voor die kleine mens,
die zelf nooit zijn verhaal zal kunnen doen.

 


Ongeboren stilte


Wat is het stil hier, Mammie,
wat is het fijn,
zo heel dicht in
en bij jou te mogen zijn.

Met mijn kleine oortjes,
elf weken jong
hoor ik jouw lieve hartenklop,
zachtjes, maar toch sterk.
Wat is het heerlijk Mammie
zo stil bij jou te mogen zijn

Leven Mammie, wat is leven
en duurt dat lang,
of is het maar voor even?
Voel je mijn kleine voetjes
zachtjes duwen in jouw zij,
maakt je dat niet reuze blij?

Straks droom ik Mammie
van ons beiden
en hoe het later gaat;
soms hoor ik zacht gefluister,
ben jij dat liefste Mammie
die stilletjes met me praat?

Maar als ik beter luister,
o, wat doet mij dat verdriet.
ik stop mijn kleine oortjes.
Ik ben het kindje in uw schoot,
mammie, vergeet dat niet,
ik wil niet dood?

Ik reis in jou en met je mee,
Mammie, ik ben zo bang,
hier is het niet meer stil.
Zie dan toch die lange gang,
mensen draven aan
en doen hun eigen wil.

Ze hebben jou overtuigd,
o lieve Mammie mijn.
Als jij mij nu laat wegdoen,
na alle gruwelijke pijn,
zal het voor mij
en nog meer voor jou
zo stil, zo vreselijk stille zijn,

Mammiiiiiieeeee

 

 

***

 

 

 

 

De stille schreeuw,

Ik sta op een kerkhof,
kruisjes, onnoemelijk veel.
De stilte is duisternis
en de duisternis is stilte.

Mijn ogen wennen …stilaan.
Duizenden, tien- honderdduizenden
miljoenen kruisjes, zegt men,
Ieder jaar komen er
twee en veertig miljoen kruisjes bij.

Twee en veertig miljoen
ongeboren kinderen, wereldwijd.
Twee en veertig miljoen mensen
die letterlijk uit het leven,
uit de schoot van hun moeder,
werden weggerukt.

Duisternis hangt niet alleen
over dit kerkhof,
maar over de hele wereld
die ziet, weet en zwijgt;
geglobaliseerde stilte.

De stilte over dit immense kerkhof
wordt verstoord
door een schreeuw.
Een stille schreeuw,
gezamenlijk, uit miljoenen
opengerukte en vernielde
kindermondjes.

“Heb erbarmen met ons.
ons slachtveld is groter
oneindig veel groter
dan dat van alle oorlogen samen.”

“STOP DE
GROOTSTE OORLOG,
ALLER TIJDEN.”

klinkt het uit
miljoenen dode mondjes,
een stille schreeuw.
De grootste aanklacht
voor deze eeuw

WIR HABEN ES NICHT GEWUSST

 

 

 

Top

Vorige - mijmeringen 1

Gastenboek

Volgende - meditatie 1

Startpagina

Home