web
statistics
 

Home

Muziekfobie.
Muziekverslaving.
 
Velen zijn muziekverslaafd terwijl ik een muziekfobie heb.
Wie heeft een ander woord voor Zelfgenoegzaamheid dat het tegenovergestelde ervan is.
Ik bedoel genoeg hebben met jezelf en niet voordurend moeten worden beziggehouden en entertained, niet steeds verstrooiing nodig hebben of steeds moeten vermaakt worden.
Zelfgenoegzaam, niet Zelfgenoegzaam genoeg, ze moeten continue entertained worden, eisen, zoals een hond, voortdurend de aandacht op. Ik vind dat mensen MEER moeten genoeg hebben met zichzelf (en met God in hen).  Wat ik bedoel moet zeker samengaan met zelfkennis en nederigheid, die op hun beurt ook samengaan. Dus zeker geen plaats voor arrogantie. De zelfgenoegzaamheid die ik bedoel is geen van de synoniemen die je hiervan vindt.
Met zelfgenoegzaamheid bedoel ik NIET de negatieve betekenissen zoals vooringenomenheid...
Ik vind dat mensen voordat ze iemand een vraag stellen EERST zelf moeten nadenken en dan pas een ander lastig vallen ALS ze niet zelf  het antwoord vinden.
Heden ten dage moeten de mensen steeds entertained worden, verstrooid, vermaakt.
Ze moeten altijd en overal muziek om zich heen hebben.
Ze zijn verslaafd: muziekverslaafd. Voor mij als autist die niet tegen muziek kan, is dat lastig. De muziekverslaafden vinden het vanzelfsprekend dat er altijd en overal muziek is. Een van de weinige plaatsen waar een goede sfeer is en geen muziek is de Aldi en de Lidl. Waarom kan dat niet overal?!
Hoe zou het komen dat mensen niet zonder muziek kunnen? Ik denk omdat ze vanbinnen leeg zijn. Ze hebben geen dragend midden zoals  Karlfried Graf Dürckheim  beschrijft in "Hara, Het dragende midden van de mens".
Reeds in de Chinese 'oudheid' stak Tswang Tse (of zhuang-zi) de draak met muziek "die de vogels wegjaagt". Ik geniet nog steeds van zijn bevrijdend werkje* dat ik in de jaren 1970 las. (* een bundel getypte A4tjes, ik zou het wel nog eens willen terugvinden)
Toen dacht ik dat woorden niet belangrijk zijn. Vergelijk met de vinger die naar de maan wijst; die vinger is de maan NIET. Zo zijn woorden ook maar verwijzingen of indexeringen.
Vrij onlangs genoot ik van het boekje: "Zie, ik ben met u: over godservaringen" van Herwig Arts.
http://www.herwigarts.be/index.php?id=3&product_id=3
Hierin blijken woorden wel belangrijk, herinneringen en ervaringen zijn gekoppeld aan woorden.
Jezus wordt het Woord van God genoemd. Het mens-geworden Woord van God. Zelfs al in het boek Genesis geven Adam en Eva de dingen en dieren een naam. Woorden zijn zo belangrijk dat we er zuinig mee moeten zijn. Door een overvloed aan woorden en informatie worden ze bijna waardeloos. Het is zo ver gekomen dat veel van wat je hoort en ziet hard moet negeren, zoals de alomtegenwoordige reclame de dag van vandaag. Reclame die meestal bedrieglijk is, soms zelfs vlakaf leugenachtig. Ik erger me er soms aan hoe mensen daar kunnen intrappen, en ze geloven. Ja zelfs soms verafgoding van merken, je puurste snobisme.
Tijdens mijn kinderjaren hadden mijn ouders nog geen radio. Toen was stilte vanzefsprekend. Toen kon je je nog met je gedachten bezig houden. Hoe anders de kinderen van muziekverslaafde mensen.
De mens heet vrij te zijn. Zelfs vrij van denken ALS er geen muziek om hem heen is.
Verslaafden zijn geen vrije mensen. Vraag dat maar aan ex-verslaafden. Zo ook muziekverslaafden. Hun denken en gemoed wordt bepaald door de muziek om hem heen. Daarbij komt nog dat daarbij het gif van de reklame komt. Daarmee worden ze consumptieslaven.
In verband  met muziek in de winkel zei iemand me eens: "we horen dat niet meer." Als je het niet meer hoort, waarom moet ze dan aan staan? Voor anderen kan muziek achtergrond geluid zijn. Voor mij geldt dat niet, ik hoor alles even goed. Trouwens als het zogezegd achtergrond geluid is wordt je misschien onbewust of onderbewust nog meer beïnvloed dan anders, dan verweer je je niet meer tegen de reklame ertussen.
 
Toen ik in de jaren 1970 als kluizenaar leefde in een afgelegen dorp combineerde ik Tao, Zenmeditatie en Christendom. Ik at macrobiotisch (*) en kwam rond met omgerekend 5 euro per week. Zoveel kon ik wel verdienen in het zwart. (wat nu ook al bijna niet meer kan of mag) Ik kostte aan de staat niets: ik was niet bij de ziekenkas en had geen uitkering of een ander inkomen. Dat was de mooiste tijd van mijn leven.
Toen heb ook ik genoten van "Zen en Christendom." van Hugo M. Enomiya Lassalle ( Nijmegen: Gottmer) Maar ook van de voor ons moeilijker Daisetsu Teitaro Suzuki.
Het soms absurde van de "koan" heeft me leren de mysteries van in het Christendom te aanvaarden.
Werken als Job over het lijden liggen me minder. Vroeger werd in het Christendom het lijden als het ware gekoesterd. Dat vind ik niet goed.
Vanuit de diepe stilte van Zen ben ik gaan beseffen dat je zoals Jezus door lijden en dood heen moet om te kunnen verrijzen. Dat moet je beseffen voor je aan het lijden toe bent, dat moet je niet gaan vertellen aan mensen die lijden.
Net zoals ik leef zonder (moderne) muziek, zo kijk ik op TV ook niet naar fictie. Dat zit vol verzonnen leed, ellende en miserie, terwijl er al genoeg lijden is in het echte leven om op te lossen.
U zal zeggen dat ik een apart gedacht heb. Dat vind ik niet erg. Wel erg vind ik dat het niet aanvaard wordt.
Dat overal muziek wordt door de strot, of beter door de oren wordt geduwd.
Ik kan er niet meer tegen.
Onlangs droomde ik dat de wasmachine in brand stond en daarna de auto die erbij stond. Ik dacht: Dat is een probleempje dat we zullen moeten oplossen. Maar toen ik muziek uit de badkmamer hoorde komen die ik niet kon uitzetten werd het pas een nachtmerrie. Het moet er bij mij wel diep inzitten.
"Iedereen heeft recht op stilte tussen 23 en 7 uur." volgens Bart STAES (GROENEN/EVA, B)
Gelukkig kan ik van meer stilte genieten. Ik vind het erg dat iedereen met lawaai mag storen tussen 7 en 23 uur.
's Zomers doe ik de gangdeur dicht als de TV aanstaat, zodat de buren er geen last van hebben. We hebben een periode gehad dat we vaak muziekoverlast hadden van de buren. Ofwel kwam die van buiten, ofwel lieten ze de gangdeur open, of ze maakten muzieklawaai in de achterkeuken waarvan we alles kunnen horen. Daar muziek maken opdat wij niet zouden kunnen verstaan wat ze zeggen vind ik geen reden. Als het heel privé is moeten ze maar binnen bespreken. Ja we wonen wel in een huis met slechte isolatie met het buurhuis, als we beiden ermee rekening houden zal er niemand last hebben.
Ik vind dat dit alles te maken heeft met respekt voor de medemens
en wat meer "genoeg hebben met zichzelf" en dus zonder muziek-afleiding kunnen.
Niet steeds moeten entertained, verstrooid, vermaakt worden.
Meer leven in het "dragende midden van de mens".
 
(* Macrobiotiek leerde ik van Georges Ohsawa en  Michio Kushi bij wie ik seminaries heb bijgewoond in Belgie.)
 
Ik hoop dat er mensen daar eens over nadenken.
Opmerkingen en sugesties, ook wat betreft taalfouten zijn welkom.
 
G.Nollet
Home
 
over Tao:
http://www.osho.be/New-Osho-NL/Boeken/Als%20de%20schoen%20past.htm
 
17/02/2012, bijgewerkt 22/09/2016