Velen zijn
muziekverslaafd terwijl ik een muziekfobie heb. Wie heeft een ander woord
voor Zelfgenoegzaamheid dat het tegenovergestelde ervan is. Ik bedoel genoeg
hebben met jezelf en niet voordurend moeten worden beziggehouden en entertained,
niet steeds verstrooiing nodig hebben of steeds moeten vermaakt
worden. Zelfgenoegzaam, niet Zelfgenoegzaam genoeg, ze moeten continue
entertained worden, eisen, zoals een hond, voortdurend de aandacht op. Ik vind dat
mensen MEER moeten genoeg hebben met zichzelf (en met God in hen). Wat ik
bedoel moet zeker samengaan met zelfkennis en nederigheid, die op hun beurt ook
samengaan. Dus zeker geen plaats voor arrogantie. De zelfgenoegzaamheid die ik
bedoel is geen van de synoniemen die je hiervan vindt. Met zelfgenoegzaamheid
bedoel ik NIET de negatieve betekenissen zoals vooringenomenheid... Ik vind
dat mensen voordat ze iemand een vraag stellen EERST zelf moeten nadenken en dan
pas een ander lastig vallen ALS ze niet zelf het antwoord vinden. Heden
ten dage moeten de mensen steeds entertained worden, verstrooid, vermaakt. Ze
moeten altijd en overal muziek om zich heen hebben. Ze zijn verslaafd:
muziekverslaafd. Voor mij als autist die niet tegen muziek kan, is dat lastig.
De muziekverslaafden vinden het vanzelfsprekend dat er altijd en overal muziek
is. Een van de weinige plaatsen waar een goede sfeer is en geen muziek is de
Aldi en de Lidl. Waarom kan dat niet overal?! Hoe zou het komen dat mensen
niet zonder muziek kunnen? Ik denk omdat ze vanbinnen leeg zijn. Ze hebben geen
dragend midden zoals Karlfried Graf Dürckheim beschrijft in "Hara,
Het dragende midden van de mens". Reeds in de Chinese 'oudheid' stak Tswang
Tse (of zhuang-zi) de draak met muziek "die de vogels wegjaagt". Ik geniet nog
steeds van zijn bevrijdend werkje* dat ik in de jaren 1970 las. (* een bundel
getypte A4tjes, ik zou het wel nog eens willen terugvinden)
Toen dacht ik dat woorden niet belangrijk zijn. Vergelijk met de vinger die
naar de
maan wijst; die vinger is de maan NIET. Zo zijn woorden ook maar verwijzingen of
indexeringen. Vrij onlangs genoot ik van het boekje: "Zie, ik ben met u: over
godservaringen" van Herwig Arts. http://www.herwigarts.be/index.php?id=3&product_id=3 Hierin
blijken woorden wel belangrijk, herinneringen en ervaringen zijn gekoppeld aan
woorden. Jezus wordt het Woord van God genoemd. Het mens-geworden Woord van
God. Zelfs al in het boek Genesis geven Adam en Eva de dingen en dieren een
naam. Woorden zijn zo belangrijk dat we er zuinig mee moeten zijn. Door een
overvloed aan woorden en informatie worden ze bijna waardeloos. Het is zo ver
gekomen dat veel van wat je hoort en ziet hard moet negeren, zoals de
alomtegenwoordige reclame de dag van vandaag. Reclame die meestal bedrieglijk
is, soms zelfs vlakaf leugenachtig. Ik erger me er soms aan hoe mensen daar
kunnen intrappen, en ze geloven. Ja zelfs soms verafgoding van merken, je
puurste snobisme. Tijdens mijn kinderjaren hadden mijn ouders nog geen radio.
Toen was stilte vanzefsprekend. Toen kon je je nog met je gedachten bezig
houden. Hoe anders de kinderen van muziekverslaafde mensen. De mens heet vrij
te zijn. Zelfs vrij van denken ALS er geen muziek om hem heen is. Verslaafden
zijn geen vrije mensen. Vraag dat maar aan ex-verslaafden. Zo ook
muziekverslaafden. Hun denken en gemoed wordt bepaald door de muziek om hem
heen. Daarbij komt nog dat daarbij het gif van de reklame komt. Daarmee worden
ze consumptieslaven. In verband met muziek in de winkel zei iemand me
eens: "we horen dat niet meer." Als je het niet meer hoort, waarom moet ze dan
aan staan? Voor anderen kan muziek achtergrond geluid zijn. Voor mij geldt dat
niet, ik hoor alles even goed. Trouwens als het zogezegd achtergrond geluid is
wordt je misschien onbewust of onderbewust nog meer beïnvloed dan anders, dan
verweer je je niet meer tegen de reklame ertussen.
Toen ik in de
jaren 1970 als kluizenaar leefde in een afgelegen dorp combineerde ik Tao,
Zenmeditatie en Christendom. Ik at macrobiotisch (*) en kwam rond met omgerekend
5 euro per week. Zoveel kon ik wel verdienen in het zwart. (wat nu ook al bijna
niet meer kan of mag) Ik kostte aan de staat niets: ik was niet bij de ziekenkas
en had geen uitkering of een ander inkomen. Dat was de mooiste tijd van mijn
leven. Toen heb ook ik genoten van "Zen en Christendom." van Hugo M. Enomiya
Lassalle ( Nijmegen: Gottmer)
Maar ook van de voor ons moeilijker Daisetsu Teitaro Suzuki. Het soms absurde van
de "koan" heeft me leren de mysteries van in het Christendom te
aanvaarden. Werken als Job over het lijden liggen me minder. Vroeger werd in
het Christendom het lijden als het ware gekoesterd. Dat vind ik niet
goed. Vanuit de diepe stilte van Zen ben ik gaan beseffen dat je zoals Jezus
door lijden en dood heen moet om te kunnen verrijzen. Dat moet je beseffen voor
je aan het lijden toe bent, dat moet je niet gaan vertellen aan mensen die
lijden. Net zoals ik leef zonder (moderne) muziek, zo kijk ik op TV ook niet
naar fictie. Dat zit vol verzonnen leed, ellende en miserie, terwijl er al genoeg
lijden is in het echte leven om op te lossen. U zal zeggen dat ik een apart
gedacht heb. Dat vind ik niet erg. Wel erg vind ik dat het niet aanvaard
wordt. Dat overal muziek wordt door de strot, of beter door de oren wordt
geduwd. Ik kan er niet meer tegen. Onlangs droomde ik dat de wasmachine in
brand stond en daarna de auto die erbij stond. Ik dacht: Dat is een probleempje
dat we zullen moeten oplossen. Maar toen ik muziek uit de badkmamer hoorde komen
die ik niet kon uitzetten werd het pas een nachtmerrie. Het moet er bij mij wel
diep inzitten. "Iedereen heeft recht op stilte tussen 23 en 7 uur." volgens
Bart STAES (GROENEN/EVA, B) Gelukkig kan ik van meer stilte genieten. Ik
vind het erg dat iedereen met lawaai mag storen tussen 7 en 23 uur. 's Zomers
doe ik de gangdeur dicht als de TV aanstaat, zodat de buren er geen last van
hebben. We hebben een periode gehad dat we vaak muziekoverlast hadden van de
buren. Ofwel kwam die van buiten, ofwel lieten ze de gangdeur open, of ze maakten
muzieklawaai in de achterkeuken waarvan we alles kunnen horen. Daar muziek maken
opdat wij niet zouden kunnen verstaan wat ze zeggen vind ik geen reden. Als het
heel privé is moeten ze maar binnen bespreken. Ja we wonen wel in een huis met
slechte isolatie met het buurhuis, als we beiden ermee rekening houden zal er
niemand last hebben. Ik vind dat dit alles te maken heeft met respekt voor de
medemens en wat meer "genoeg hebben met zichzelf" en dus zonder
muziek-afleiding kunnen. Niet steeds moeten entertained, verstrooid, vermaakt
worden. Meer leven in het "dragende midden van de mens".
(* Macrobiotiek leerde ik van Georges Ohsawa
en Michio Kushi bij wie ik seminaries heb bijgewoond in
Belgie.)
Ik hoop dat er mensen daar eens over
nadenken. Opmerkingen en sugesties, ook wat betreft taalfouten zijn
welkom.