...
Als we geen zekerheid meer vinden in
vaste rituelen, waar dan nog wel? In de psychiatrie?
Zeker in de wetenschap vinden we geen
zekerheden meer: die evolueert. Niets is nog zeker, zelfs de schepping niet,
alles is perceptie, zonder de waarnemer is er zelfs geen schepping. (nu heb je
discussies over "bestaat God?", moeten we ons niet eerder afvragen "Bestaat de
wereld wel?"
Zoals een foton, lichtdeeltje, zich anders blijkt te
gedragen naargelang hoe men het "gadeslaat" of onderzoekt, als golf of als
deeltje.
Toen ik jong was, was een atoom als een
mini zonnestelsel: een kern bestaande uit protonen en neutronen en evenveel als
protonen in de kern, elektronen die om de kern cirkelden.Nu zijn als die
deeltjes op hun beurt opgebouwd uit de kleinere kwarks, en zô simpel is het nog
niet. Nu is het veel complexer en hangt veel af van hoe je het bekijkt:
letterlijk; als je het meet golven of als deeltjes. Zelfs een
waarschijnlijkheidsfactor speelt een rol! (Schrödinger)( google: elektron kwark
2/3)
En dan de oneindige leegte: de atomen
waaruit de stof bestaat zijn bijna oneindig leeg, zoals het zonnestelsel leeg
is: als je het hele zonnestelsel gelijkmatig zou verdelen in een grote zak of
ballon zo groot als het stelsel zou die zo goed als leeg zijn! En de
weinige stof is al even leeg! Het is om als een verdwaalde in de
kwasie eindeloze woestijn uit te roepen, "Mijn God, mijn God, waarom hebt
ge mij verlaten?" (psalm 22) en "Uit de diepten roep ik U Heer"
(psalm 130)
Hier doet het deugd God in Jezus nabij te
weten door Zijn Menswording. Jawel: NABIJ, de aléén maar trancentente God van
hen die Jezus niet kennen is zo ver als het heelal groot is, en dit is nog een
beeldspraak! God is zo anders dat er geen standpunt bestaat van waaruit we
God zouden kunnen "(be)zien"
Toen we jong waren hadden de zon,
planeten, sterren enz een vaste baan, nu is die zekerheid weg. Alles trilt en
schommelt, het heelal dijt uit, dit waarschijnlijk versnellend; het
heelal wordt groter en als maar meer leeg of leger!
Zoek maar eens de desolatie op in
de quantumfysica! (oa google)
Maar in al die leegte en onzekerhied is
er nog een vaste waarde die we mijns insziens niet mogen laten vallen: de oude
rituelen en woorden in de eucharistie waar we de nabijheid van Jezus bijna
kunnen ervaren! Waarin we ritueel samenzitten aan de tafel van de Heer tijdens
het laatste avondmaal. Bijna voelbaar tijdens het uitspreken van de
priester van het instellingsverhaal. Ik heb het al eens moeilijk gehad in
mijn leven en in de put gezeten, toen waren de meest opbeurende woorden de
oudste uit de mis: het gloria, de geloofsbelijdenis, het instellingsverhaal
en "water en wijn worden een...", "Heer ik ben niet waardig dat gij tot
mij komt..." ...
Het zijn de oudste delen die het meest
een gevoel van thuiskomen geven.Een vergelijking: Als ik in Frankrijk de Aldi
binnenstap voel ik me er onmiddellijk thuis: De Aldi in Frankrijk is zeer
gelijkaardig als de Aldi thuis.
Als kind en jongere begreep ik ook niets
van de Eucharistie, maar ook die van in mijnkinderjaren doet nog deugd: zoals de
woorden van hierboven "heer ik ben niet waardig..." waaraan ik de voorbereiding
van mijn éérste communie goed herinnner. Je moet maar eens vragen aan oude
mensen (die beginnen dement te worden) hoe belangrijk herinneringen zijn: ons
leven bestaat uit herinneringen. Daarom
genieten ouderen ook zo ervan om samen met een ergotherapeut te reminisceren:
herinneringen oproepen.
Ook de schepping kreunt om voltooing, zegt Paulus
ergens.
In de advenstslezingen, waar wordt
uitgekeken naar kerst en de komst van de Heer, is er ook sprake van de eindtijd
en de verwoesting van de tempel. (dit jaar: Lucas) Dit doet me denken aan de Tai
Chi of het Jin Yang symbool: de uitersten raken elkaar.
Deze twee zaken samenvattend: niet alleen
de mens is in wording maar eveneens de schepping.
In die zin kunnen we evolutietheorie en
het scheppingsverhaal beide verzoenen.
Ook wordt de wording van het heelal en
van de mens samen met Jezus door de gelovingen bezien , als ik het goed
uitdruk: echatologisch: over de dood heen.
Trouwens het scheppingsverhaal is niet
alleen maar een verhaal, toen het geschreven werd was het om aan te tonen hoe
verheven de God van Abraham, Isaak en Jacob wel is: Hij schiep/schept alles wat
bestaat; het zichtbare en het onzichtbare; OOK de afgoden van toen en nu.
Bestaat God? (NIEUW 28/04/2014)
Wat is de definitie van
bestaan?
Als alles wat bestaat kan waargenomen worden of vastgesteld of
afgeleid met aparaten of metingen of een existentie heeft, in die betekenis
bestaat God niet.
Misschien wel als begrip. Maar het begrip is God niet.
Zoals de vinger die naar de maan wijst de maan niet is, evenmin het woord
"maan".
God is in Jezus mens geworden. Helemaal God en helemaal mens.
Sommigen ontkennen het eerste en anderen het laatste en vinden dit
godslasterlijk. Jezus is dan ook omwille van godslastering veroordeeld en
terecht gesteld. Als Hij, weliswaar met andere woorden, zegt: "Ik, mens ben
God". Dan ontkleedt Hij de "godsdienst". Een waar godsdienstig mens kan het niet
lijken. Van (Zen-) moniken wordt gezegd: "wie het lijkt is het niet, en wie het
is, lijkt het niet."
Iets anders om over na te denken is de
"orde uit chaos" Scheppingsverhaal, Ilja Prigogine.
Google: "orde uit chaos" Prigogine
entropie
Ik zie in de "orde uit de chaos" een
aspekt van het scheppen.
..