Bij het terugkeren naar de bus zien we een evocatie van een ritueel en volksvermaak dat honderden jaren geleden al uitgevoerd werd : de voladores. Vijf in traditionele kledij gestoken mannen beklimmen een 25 meter hoge paal, met op de punt een rond platform. Deze kan rond een as draaien. Vlak daaronder hangt een vierkant houten raamwerk, waarop vier van de mannen plaatsnemen die ieder een touw om hun heupen binden. De vijfde speelt staande op een fluit en een trommel. De speler buigt naar alle windrichtingen en de vier mannen laten zich ondersteboven aan de touwen hangend, in de diepte glijden. De coporal op het platform brengt door heupbewegingen het raamwerk aan het draaien om de touwen van de as af te wikkelen en de waaghalzen zweven in een spiraal de aardbodem tegemoet. Na dertien wikkelingen landen ze gelijktijdig en remmen de rotatiekracht door mee te lopen. De vier "vliegende" mannen representeren de wedergeboorte van krijgers en geofferden, die als vogels naar de aarde zweven, de goden huldigen en om de zegen van de zon smeken. De synchrone vlucht van de krijgers belichaamt de eenheid tussen mens en heelal. Door de getallen vier (het aantal voladores) en dertien (het aantal afwikkelingen) wordt het magische getal 52 verkregen, wat staat voor een afgesloten cyclus in de kalender van de Azteken. De foto toont de voladores net op het moment dat ze het veilige (?) platformpje bovenaan loslaten.