En daarna... PALENQUE. Schrijf het gerust in hoofdletters. Want alhoewel het tijdens ons bezoek ook daar pijpenstelen regende, orgelpijpenstelen zelfs, de indruk die deze junglestad op ons maakte zal ons altijd bijblijven. Palenque is een van de vele redenen waarom we beslist nog eens naar Mexico zullen terugkeren om alles wat we tijdens deze reis gezien hebben - en alles wat we niet gezien hebben - in ons eigen tempo te gaan bezoeken.

Palenque dus. Plots springt het eerste gebouw van de Mayastad als het ware uit de jungle tevoorschijn, zodat je je met een beetje fantasie zelf een ontdekkingsreiziger voelt. Palenque geldt als de mooiste ruïnestad van de Maya's in Mexico. De harmonie van de enkele bewaard gebleven en gerestaureerde gebouwen en de magische nabijheid van het oerwoud maken Palenque uniek.

De stad kende haar grootste roem in de zevende en achtste eeuw. Toen de klassieke Maya-beschaving in de tiende eeuw in elkaar stortte werd Palenque aan haar lot overgelaten. Reeds in de achttiende eeuw werd er over Palenque melding gemaakt, maar het duurde nog tot in 1940 eer de eerste opgravingen startten.

En die zijn nog lang niet gedaan! Door satellietwaarnemingen weten we dat er nog tientallen tempels en gebouwen in de jungle op ons wachten, op slechts enkele honderden meters, anderen op enkele kilometers van ons verwijderd. Geen wonder als we weten dat deze Mayastad op het toppunt van haar macht zo'n 16 km² groot was. De archeoloog in ons roert zich als we een voor een de gebouwen langsgaan, tempels met namen als Zonnetempel, Jaguartempel, Tempel van het Doodshoofd, Kruistempel...

Vol ontzag bestijgen we de trappen van de Tempel der Inscripties waar slechts enkele tientallen jaren geleden het graf van Pakal werd ontdekt, de belangrijkste heerser die bijna 60 jaar regeerde (626-683). Opvolger werd zijn zoon Chan Bahlum die het plein met de drie tempels liet aanleggen (Zonnetempel, Kruis- en Bladkruistempel), die we van bovenop de Tempel der Inscripties duidelijk kunnen zien.