Op onze terugweg naar Mexico Stad stoppen we bij de Basiliek van Guadalupe, het Amerikaanse Lourdes. Eerst even het verhaal.

Op een morgen ging de indiaan Juan Diego naar het klooster van Tlaltelolco om het ware geloof te horen. Toen hij langs de heuvel van Tepeyac kwam verscheen de Heilige Maagd voor hem in de gedaante van een indiaanse. Ze verzocht hem de bisschop te vragen voor haar een kapel te bouwen. De bisschop, Juán de Zumárraga, liet hem niet tot hem zonder bewijzen. Op 12 december 1531 bracht de Maagd Juan Diego naar een rozenstruik op de tot voor kort kale berg. Juan nam de rozen mee in zijn poncho en toen hij ze voor de bisschop uitspreidde verscheen het beeld van de Maagd in een stralenkrans: een donkere moeder van God, de Virgen Morena of de Virgen de Guadalupe. Haar wens om een kapel werd snel vervuld. (Men verdenkt er de bisschop van het hele verhaaltje verzonnen te hebben om de kerstening van de Indianen zo snel mogelijk te laten verlopen.)

In 1709 werd de oorspronkelijke kapel vervangen door de (oude) Basìlica de Nuestra Señora de Guadalupe. Ieder jaar op 12 december komen de indianen met duizenden uit alle delen van het land en leggen het laatste stuk van de weg - velen ook de gehele route - op de knieën af.

Omdat deze basiliek te klein was en trouwens vervaarlijk wegzonk in de zachte bodem, werd er in 1976 een nieuwe en grotere basiliek ingewijd, met plaats voor bijna 20.000 mensen.

Nog een klein detail: dat de Maagd verscheen op de plek waar Tonantzin, de Godin-Moeder van de Indianen sinds altijd vereerd werd, zal wel geen toeval geweest zijn.