Dag elf: de flamingo's van Celestún

Na het ontbijt ging het met de bus van Mérida richting Golf van Mexico naar het plaatsje Celestún, een inham langs de rivier Esperanza. Dit natuurreservaat is bekend om de grote kolonie roze flamingo's die er leeft, naast reigers, pelikanen en vele andere watervogels. We klommen in een van de bootjes die ons door het reservaat zouden brengen.

Na een tiental minuten varen bereikten we ons eerste doel: de kolonie flamingo's. Heel dicht konden we niet komen zonder hen op te schrikken. Toch was het een leuke ervaring om de vogels bezig te zien én te horen. Een klein detail: hoe jonger de flamingo's hoe witter ze zijn.

Daarna weer verder op weg en dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het water van de lagune is immers zeer ondiep, zodat onze gondoliero regelmatig zijn voet buitenboord moest houden om zich af te zetten in de modder en zo het bootje weer vlot te krijgen. Terwijl de man zich te pletter werkte genoten wij van de zon en de mooie natuur rondom ons.

Na een tijdje stuurde onze kapitein zijn bootje middenin een prachtig mangrovewoud waar we met ingehouden adem doorvoeren om de bijna onaardse stilte niet te verbreken. Plots doemde er een aanlegsteiger op en konden we even onze zwemvliezen strekken op een plek waar het water van een zoetwaterbron zich borrelend vermengde met het zilte water van de lagune.

Onze laatste aanlegplaats was op een plek die een orkaan enkele jaren geleden omgetoverd heeft in een versteend woud door er het water van de zee over te jagen waardoor alle bomen stierven. Je waant je in een andere wereld waarin elk ogenblik een of ander waterwezen of draak kan tevoorschijn komen. Als je tenminste een even grote verbeeldingskracht hebt als wij.

Toen we terug bij ons vertrekpunt kwamen was onze kapitein enkele kilootjes afgevallen. We gaven hem dan ook een flinke fooi om hem toe te laten dat spijtige verlies zo snel mogelijk weer weg te werken. De rest van de dag werd even ontspannend als de voormiddag. De bus zette ons af op een strand aan de Golf van Mexico, waar we een van de vele zeevruchtenrestaurantjes alle eer aandeden om daarna met een reus van een piña colada in de hand op het strand van een welverdiende (?) rust te genieten. Uiteraard gingen we ook nog eens terug naar ons hotel, maar dat schijnt me zo logisch dat ik het dus niet vermeld.