In de namiddag zijn we teruggevaren naar onze jeep, waarna we de rest van het eiland gingen verkennen. Onderweg zijn we een pracht van een boom tegengekomen, gewoon onbeschrijfelijk. Zo groot als een kasteel, met honderden lianen die tot op de grond hingen, zodat we ons een hele tijd hebben vermaakt met Tarzan en Jane na te apen.

Verder naar boven was de weg niet zo goed, zelfs gevaarlijk. Toch reden we naar boven, omdat daar een meer lag waarvan we foto's wilden nemen. Als we de top bereiken, staat daar een bus. We moeten wel achter hem stoppen. En plots begint die achteruit te rijden! Willy begon als een gek te toeteren, maar niemand in de bus die ons zag of hoorde. Gevolg: bang, knots, patat. Een dikke bluts en een licht kapot. En die chauffeur maar beweren dat het zijn fout niet was, dat de politie moest komen, en meer van dat alles. Maar het was al kwart over drie en we moesten om halfvijf terug aan boord zijn. Het schip vertrok om vijf uur. Geen tijd voor politie! En daar stonden we dan, in het midden van nergens. De chauffeur vertikte het ons zijn naam te geven, zodat Willy dan maar alles opschreef wat hij op de bus vinden kon.

Toen we later de auto gingen afleveren was 't nogal een spektakel. Die kerel van het verhuurbedrijf wou ons doen betalen. We hadden maar op de politie moeten wachten... Uiteindelijk ging hij dan maar mee naar het schip. Hij moest en zou de garantie hebben van de Cruise Director dat we inderdaad terug naar Mahé kwamen. (Wat trouwens inderdaad het geval was.) Nu, we zien wel hoe het afloopt. Voorlopig hebben we nog niets betaald. Toch spijtig dat zo'n mooie dag op zoiets dom moet eindigen.