Zesde dag: 16 januari 1990, vaart van Malé naar Viktoria/Mahé (Seychellen)

Ik heb me vandaag in de schaduw gehouden, want op zo'n schip brandt de zon precies nog harder. Met die wind heb je er zo geen erg in. Deze namiddag ben ik naar het theeuurtje geweest. Willy deed ondertussen de bingo. Ik heb nog niet meegedaan. Ik ga eerst de kat maar even uit de boom kijken. Er komen nog genoeg dagen op zee.

Zevende dag: woensdag, 17 januari - nog een dagje op zee

Vandaag staken we de evenaar over en kwam Neptunus op bezoek. Grappig! Er kwamen van alle kanten duivels te voorschijn gesprongen die zich tussen het publiek wierpen. Daarna verscheen Neptunus met zijn gevolg, met Willy als rechter, en werden er redevoeringen afgestoken. Diegenen die voor de eerste keer de evenaar overstaken moesten immers gedoopt worden.

Een aantal vrijwilligers verschenen voor Neptunus en moesten een dode vis kussen. Dan werden ze vastgegrepen door de duivels en neergelegd bij het zwembad, waar ze gemeten en gewassen werden en in het water gekieperd. Toen ze er uit kwamen kregen ze een stempel op hun arm, moesten ze van een cake eten die er blauw en groen uitzag en kregen daarna een welverdiende drink. Maar dan begon het pas, want nu kwamen de mannen en vrouwen van de staff aan de beurt en die werden - in hun mooiste witte kleren - flink toegetakeld en op hun beurt in het zwembad gegooid. Om de een of andere reden kon iedereen er nog mee lachen ook.

Willy had me gevraagd te filmen en ik stond dus veilig weg, al deed de camera het niet: condensatie door het grote verschil in temperatuur binnen en buiten. Nu, hopelijk lukt het de volgende keer wel, want we steken later de evenaar nog eens over.

In de namiddag was er weer theeuurtje met bingo, en deze maal deed ik wel mee, al won ik niets. Deze avond is er een gecostumeerd bal. Maar nu is het eerst eten geblazen.

Voor het bal had ik ergens een hoed opgediept en het bruin kleed aangetrokken dat mijn Bieke me ooit uit Tanger heeft meegebracht. Een blauwe hoed op een bruin kleed, mooi was anders. Maar het belangrijkste is dat je meedoet nietwaar? En dat deed ik, wees maar gerust, net als Willy. Tijdens het avondmaal zat iedereen er trouwens verkleed bij, serveersters inbegrepen. 't Was werkelijk te gek. We hebben meer gelachen dan gegeten. En dan moest de show nog beginnen! Een prachtshow overigens, met Willy als animator.