Dag 29, donderdag 8 februari: verblijf te Aden (Zuid-Jemen)

We lagen deze morgen om zes uur voor de haven van Aden. Van een haven kun je eigenlijk niet spreken. We moesten van het schip met tenderboten naar een soort aanlegsteiger. Samen met dat Engelse danspaar dachten we dan een taxi te huren tot in de stad, zo'n drie kilometer verder. Maar aan de pier stond een gids met een minibus, die ons voor vijf dollar meenam op een toer en ons beloofde allerlei interessante plaatsen aan te doen. Jemen is vulkanisch, geen begroeiing, alleen kale rotsen. Zo'n ontoegankelijk gebied heeft echter weer zijn eigen charme.

Het was een goede gids, die goed Engels sprak en ons inderdaad heel wat toffe plaatsen liet zien. Hij deed werkelijk alles om ons te plezieren. De bevolking is er zeer vriendelijk. Bedelaars hebben we er niet gezien. Nochtans ziet het er armoedig uit. In de winkels is er voor ons echt niets te kopen. Zuid-Jemen is nu eenmaal geen toeristische trekpleister.

Willy heeft er wat gefilmd zodat we voor later toch een beeld hebben van het leven hier. Vrouwen lopen meestal gesluierd en in het zwart. Je ziet ze nergens in openbare gelegenheden. Het is hier echt een mannenwereld. En dan komen wij, toeristen, vrouwen in shorts, niets op het hoofd. Je hebt nogal beziens. We zijn ook naar een strand gereden waar er een hotel voor toeristen stond. Er waren daar enkele mannen en die zaten er in groepjes aan tafel te praten en te drinken.

We moesten om één uur terug aan de pier zijn, want het schip vertrok om twee uur. Maar het is nu al twintig over twee en we liggen er nog. Het is nogal een poespas met al die papieren. Hier konden we van boord omdat dit de Democratische Volksrepubliek is. Morgen echter komen we in Hodeidah aan, waar je zonder visa niet van boord kan. En daar zijn we dan 2 dagen! Maar ja, we zitten op een Russisch schip en die leggen blijkbaar liever daar aan dan in het democratische Zuid-Jemen.