Tempels I en 2, die boven alle andere complexen van het ceremoniële centrum uitsteken, zijn voorbeelden van een prestigieuze architectuur. De eerste bereikt een hoogte van 49 meter. De bijzonder steile trap leidt naar het echte heiligdom boven op de piramide, die uit negen niveaus bestaat. In het heiligdom mochten alleen de priesters en de adel komen. Het volk nam vanaf het plein tegenover Tempel 1 aan de ceremonies deel. De sierlijke dakkam, die als een kroon op de tempel staat, heeft holten die afgedekt zijn met schijngewelven: deze waren bedoeld om het gewicht van de constructie te verminderen. Nog meer dan op andere plaatsen drukken de architectonische kracht en de opzienbarende afmetingen van het gebouw duidelijk de wens uit een berg te maken en zo de afstand tussen de stervelingen en de goden te verkleinen.

Tempel 2, die tegenover Tempel 1 staat, heeft een soortgelijke constructie, maar is kleiner. De dakkammen op de overige piramiden, zoals Tempel 3 en Tempel 4 (70 meter!) rijzen hoog boven de tropische jungle uit.

Onder de gebouwen op de Centrale Akropolis bevindt zich een immens paleis met vijf verdiepingen. Mogelijk was dit paleis, dat uit hallen en galerijen met schijngewelven bestaat, de residentie van de heersers of een bestuurscentrum. In deze ruimten zijn stenen zitplaatsen en opmerkelijk goed bewaard gebleven houten balken te zien. We kunnen ons gemakkelijk voorstellen hoe de machtige heerser Nobele Cacao hier rondliep en, versierd met munten en veren, offerrituelen uitvoerde, zoals te zien is op de vaasschilderingen.

De vele inscripties op de stèles in Tikal vertellen van de wederwaardigheden van een onafgebroken heersende dynastie die de stad regeerde van de vroegklassieke periode tot in de negende eeuw: maar liefst 39 koningen hebben elkaar opgevolgd. De eerste van die heersers was Yax Moch Xoc, die regeerde van 219 n. Chr. tot 238 n. Chr. Een kleine jaden plaque die zich nu in Leiden bevindt draagt de beeltenis van een andere beroemde heerser van Tikal, Vogel-Nul-Maan, en de datum 320 n. Chr. Aan de voet van de heerser is een andere figuur te zien, wiens houding erop wijst dat dit een gevangene was die op het punt stond geofferd te worden. De gevangen genomen vijand is sinds die tijd een constant element in de historische dokumenten uit Tikal. Het getuigt van de toenemende kracht van de stadstaat ten opzichte van haar rivalen en van de regelmaat waarmee ze expansionistische oorlogen voerde. Een van de rivaliserende steden was Uaxactún, dat definitief verslagen werd door koning Grote Jaguar Klauw. De laatste stèle in Tikal dateert van 869, maar waarschijnlijk was het verval al begonnen rond 830 n. Chr. Ongeveer een eeuw later was de stad volledig verlaten.