VANDERHAEGEN DELPHIN

Vanderhaegen Delphin (foto,archief ,R.Popelier)

Geboorteplaats ; Blankenberge

Geboortedatum ; 10 september 1937

Veldpositie ; verdediger

Teamloopbaan ; 1947-1961 Daring Club Blankenberghe,

in 1951, Koninklijke Daring Club Blankenberge

1961-1967 Cercle

1967-1973 Koninklijke Football Club Torhout

1973-1975 Voetbalvereniging Eendracht Aalter

1975-1976 Sportkring Wenduine

1976 aangesloten Koninklijke Voetbalclub Torhout

Cercle-cijfers ;

	COMP.MATCH	COMP.GOALS	BEKER.MATCH	BEKER.GOALS
1961/62	25
1962/63	30
1963/64	30	1	3
1964/65	30		4
1965/66	29		2
1966/67 3kl.	16		1
TOTAAL	160	1	10

Debuut ; 24/09/1961,v.Gantoise,home,1-3

Laatste match ; 29/01/1967,v.WS Lauwe,home,0-2

Onverzettelijke verdediger en karakterspeler en daardoor erg geliefd bij de groenzwarte supporters.

Bijgenaamd “de leeuw”, en dit nog jaren voor het Eric Gerets-tijdperk!

Vanderhaegen worstelde zich door de jeugdrangen van het plaatselijke Daring en maakte reeds op

16-jarige leeftijd zijn debuut voor de kustploeg.

De toenmalige trainer én ex-Cerclespeler Georges Jacobus had het onmiddellijk door. Dit was

een te koesteren verdedigend talent.

Delphin speelde eerst in het steunvlak als kanthalf, maar zijn kwaliteiten lagen duidelijk in het

verdedigende aspect van de voetbalsport.

Zijn prestaties bij Daring wakkerden de interesse van de topploegen aan. Club stak het neus

aan het venster, maar voorlopig stelde Blankenberge zijn veto.

Dan had de stille diplomatie van Gerard Versyp meer resultaat.

Samen met Willy De Cock plaatste Vanderhaegen zijn krabbel in juli 1961 onder een groenzwart

contract.

Cercle was net gepromoveerd en had natuurlijk versterking nodig.

Jules Nemes en vooral Richard Orlans waren de blikvangers bij die aankopen.

De beide Blankenbergenaars werden door de kenners eerder beschouwd als versterking in de breedte.

Verkeerd natuurlijk.

De omstandigheden zaten echter mee voor Delphin.

Na een magere 2 op 6 en een zware afstraffing op het veld van Olympic Charleroi (7-2!), sloeg de

paniek toe bij groenzwart.

Ruzie alom en wat doet een trainer cq selectiecomité dan ? Wisselen.

Vanderhaegen en De Cock kwamen in de ploeg. En van dan af zag Delphin niet meer om.

Hij werd een onbetwist titularis van de eerste elf en dit voor een vijftal opeenvolgende seizoenen.

In de voetbaljaren 62/63, 63/64 en 64/65 miste hij zelfs geen enkele competitiewedstrijd !

Eerder uniek voor een verdediger.

Niemand in eerste klasse speelde graag tegen de kuitenbijter,want de belangrijkste opdracht van

de kustjongen bestond er in de topschutter van de tegenstander lam te leggen.

Kleppers zoals oa. Victor Wegria hadden het moeilijk tegen de vastberadenheid van Vanderhaegen.

Aanvallen dat was iets voor de medespelers, al scoorde Delphin ooit een zeldzame keer in een

mistige thuiswedstrijd tegen het verdedigende FC Antwerp de winnende treffer (1-0).

De prestaties van Vanderhaegen bleven nog lang nazinderen in de harten van onze fans.

En wie herinnert zich niet zijn optreden, enkele jaren geleden, bij de wedstrijd tussen de oud-spelers.

Als ik me niet vergis was Vanderhaegen toen de oudste speler op het veld.

Typisch.