VANDEN BERGHE SILVEER
Vanden Berghe Silveer Zulma Emiel
Geboorteplaats ; Brugge
Geboortedatum ; 18 juni 1924
Plaats
van overlijden ;
Brugge
Datum
van overlijden ; 22 september 2008.
Veldpositie ; verdediger
Teamloopbaan ; 1937-1953 Cercle
1953-1956 Koninklijke FC Tielt
Cercle-cijfers ;
|
|
COMP.MATCH |
COMP.GOALS |
BEKER.MATCH |
BEKER.GOALS |
|
1945/46 |
6 |
|
|
|
|
1946/47 2kl. |
10 |
|
|
|
|
1947/48 2kl. |
11 |
|
|
|
|
1948/49 2kl. |
1 |
|
|
|
|
1949/50 2kl. |
2 |
|
|
|
|
1950/51 2kl. |
9 |
|
|
|
|
1951/52 2kl. |
13 |
|
|
|
|
1952/53 3kl. |
1 |
|
|
|
|
TOTAAL |
53 |
|
|
|
Debuut ; 23/09/1945,v.Olympic,home,3-1
Laatste match ; 01/03/1953,v.RC Doornik,home,1-2
Een ernstige blessure aan de knie loopt als een rode
draad door de voetballoopbaan van Sylveer
Vandenberghe. De minzame Bruggeling
had zich net in het eerste elftal gespeeld toen het noodlot
toesloeg. Eind oktober 1945 en in een
wedstrijd op Standard kwetste de verdediger zich zodanig
dat het seizoen er onmiddellijk op
zat. Na een consultatie bij een bekende professor luidde het
harde verdict: menicusletsel
en operatie!
Sylveer stond echter net op trouwen en
besloot om de knie met de noodzakelijke rust te behandelen.
In 1946/47 begon Sylveer als
basisspeler en linksachter van groenzwart. De ploeg was net
gedegradeerd uit de hoogste afdeling
en was dus favoriet om het kampioenschap te winnen.
Samen met doelman Robert Braet en Etienne De Grande vormde
Vandenberghe de “Brugse muur”.
Aanvankelijk liep het gesmeerd tot de groenzwarten een
verrassende 6-3 nederlaag te slikken
kregen op het veld van Kortrijk Sport. Vandenberghe werd
geslachtofferd en Maurice Crépain
kwam in de ploeg. Het betekende ook
de start van een jarenlange concurrentiestrijd tussen deze
beide linksbacks.
Vandenberghe had echter niet alleen te
kampen met zijn chronische kniekwetsuren, ook zijn
verantwoordelijk werk als
mechanieker doorkruiste zijn sportieve loopbaan.
Sylveer was een faire, doch harde
speler. Hard voor zichzelf en zijn tegenstander.
Het volgende seizoen 1947/48 waren de rollen net omgekeerd.
Nu begon Crépain maar Vandenberghe
kwam later in het jaar toch in de
ploeg.
In April 1948 en na een
uitstekende prestatie in de derby van eind februari kreeg Vandenberghe
van Club een aanbod om een
wedstrijdje te spelen in hun Paastornooi. Cercle ging
akkoord en
zo trok Sylveer
het gehate blauw en zwart shirt aan tot grote hilariteit van de Cercle-supporters!
De volgende seizoenen bracht min of meer hetzelfde beeld
tot Robert Poelvoorde in 1953 Sylveer
overhaalde om het bij FC Tielt te proberen.
Er werd goed betaald en ook de vereniging zelf was
ambitieus. Dat bleek ook te kloppen want
reeds in zijn tweede jaar werd Vandenberghe kampioen in 1e
provinciale. De promotie naar bevordering
en de nationale reeksen was voor Tielt een absoluut hoogtepunt. Ook Sylveer
deelde in de vreugde
en werd er op handen gedragen.
Met de knie ging het ondertussen van kwaad naar erger. Niet
alleen was er de meniscus ook de
jarenlange belasting en artrose eisten zijn
tol. Via Guy Thys liet Sylveer zich opereren in Antwerpen.
Het betekende ook het einde van zijn sportieve carrière.