ANTJON ALBERT

 

Antjon Albert Emiel  (foto, eigen archief)

 

   Geboorteplaats ; Gent / St.Amandsberg

   Geboortedatum ; 26 januari 1941

   Veldpositie ; verdediger-middenveld

   Teamloopbaan ;   1950-1965  Royal Racing Club de Gand

1965-1972    Cercle

1972-1974    Koninklijke Sint-Niklaasse Sportkring

1974-1976    Royal Racing Club Wetteren

1976-1978    speler-trainer Football Athletic Club Waarschoot

1978-1980    speler-trainer Eendracht Laarne

 

Trainersloopbaan ;         1983-1987  Voetbalclub Zevergem Sportief

1987-1988     Sportvereniging Melsen

1988-1989    Voetbalclub Zevergem Sportief

2007-2009    jeugdtrainer Voetbalclub Zevergem Sportief

*       

   Cercle-cijfers ;

 

 

COMP.MATCH

COMP.GOALS

BEKER.MATCH

BEKER.GOALS

1965/66

28

1

2

 

1966/67 3kl.

24

2

1

 

1967/68  3kl.

30

6

1

 

1968/69  2kl.

29

4

2

 

1969/70  2kl.

29

2

4

 

1970/71  2kl.

29

1

2

 

1971/72

22

1

1

 

TOTAAL

191

17

13

 

 

Debuut : 29/08/1965,bekermatch,v.Tienen,home,2-1

Laatste match ; 07/05/1972,v.Crossing,home,3-0

 

Palmares ; kampioenschap,3e afdeling B,1967/68

                 kampioenschap,2e afdeling,1970/71

 

 

De tot verdediger omgeschoolde aanvaller maakte de steile opgang mee van Cercle eind jaren

zestig, begin jaren zeventig.

Antjon is met de bal in de buik geboren. Zelfs nu nog houdt de kwieke zestiger zich bezig met

de U-6 van Zevergem.

De Gentse thuisbasis stond aan de rand van het plaatselijke Racing en het was dan ook logisch

dat zijn prille loopbaan daar begon.

In het seizoen 1959/60 brak Antjon definitief door. De derdeklasser profiteerde gretig van

het nieuwe aanvallende talent. 10 goals op 26 wedstrijden, dat maakte indruk.

Ook de volgende jaren kon het telraam uitgehaald worden, met een hoogtepunt in 1964 met

17 doelpunten.

Dan kon natuurlijk niet onopgemerkt voorbij gaan. Beveren toonde interesse, maar Gerard

Versyp toonde zich iets vlugger op de bal.

Na Limburgse nederlagen (tegen St.Truiden en Beringen) stond Cercle nog steeds zonder

punten. Niemand kon toen hebben vermoed dat het voetbaljaargang 1965/66 het slechtste

ooit zou worden. Als toemaatje, kwam er dan nog die onverkwikkelijke omkoopzaak.

Albert, die de eerste 2 wedstrijden op de bank zat, kreeg zijn kans ter gelegenheid van de

thuismatch tegen Racing White.

Die wedstrijd ging opnieuw verloren (0-1), maar voor Antjon was het de echte start van een

mooie carrière bij Cercle. Echter niet als aanvaller, maar als middenvelder en later verdediger.

Als gevolg daarvan, droogde de doelpuntenproductie natuurlijk drastisch op.

Antjon deed nog wel de netten trillen als gepatenteerd strafschopnemer.

Club toonde wel interesse, maar het verlies van oa. publiekslieveling Bailliu was reeds meer

dan voldoende voor het getergde Cercle-wereldje.

Na een mislukt promotieseizoen, werd Urbain Braems aangesteld. De schrandere transferpolitiek

van Lucien Hautekiet deed de rest.

Eindelijk werd de kampioenstitel behaald (wel met de hulp van het administratief gestuntel

van Aalst dat het scheidsrechterblad verkeerd had ingevuld). Antjon droeg daar zeker zijn

steentje toe bij met oa. belangrijke treffers tegen Jambes en Zwevegem die telkens de

volle buit opleverden (1-0).

Een volgende titel met Braems opende terug de poort naar eerste klasse.

Albert kreeg het wel nu moeilijker met de aalvlugge spitsen, want snelheid was niet zijn

sterkste punt.

Het positiespel en vooral zijn fysieke aanwezigheid bezorgde de Gentenaar echter een mooie

carrière bij de groenzwarten.

 

 

www.cerclemuseum.be