ANTJON
ALBERT
Antjon Albert Emiel (foto, eigen archief)
Geboorteplaats ; Gent / St.Amandsberg
Geboortedatum ; 26 januari 1941
Veldpositie ; verdediger-middenveld
Teamloopbaan ; 1950-1965 Royal Racing Club de Gand
1965-1972 Cercle
1972-1974 Koninklijke Sint-Niklaasse Sportkring
1974-1976
Royal
Racing Club Wetteren
1976-1978
speler-trainer Football Athletic Club Waarschoot
1978-1980 speler-trainer Eendracht Laarne
Trainersloopbaan ; 1983-1987 Voetbalclub Zevergem Sportief
1987-1988 Sportvereniging Melsen
1988-1989 Voetbalclub Zevergem Sportief
2007-2009 jeugdtrainer Voetbalclub Zevergem Sportief
Cercle-cijfers ;
|
|
COMP.MATCH |
COMP.GOALS |
BEKER.MATCH |
BEKER.GOALS |
|
1965/66 |
28 |
1 |
2 |
|
|
1966/67 3kl. |
24 |
2 |
1 |
|
|
1967/68 3kl. |
30 |
6 |
1 |
|
|
1968/69 2kl. |
29 |
4 |
2 |
|
|
1969/70 2kl. |
29 |
2 |
4 |
|
|
1970/71 2kl. |
29 |
1 |
2 |
|
|
1971/72 |
22 |
1 |
1 |
|
|
TOTAAL |
191 |
17 |
13 |
|
Debuut : 29/08/1965,bekermatch,v.Tienen,home,2-1
Laatste match ; 07/05/1972,v.Crossing,home,3-0
Palmares ; kampioenschap,3e afdeling B,1967/68
kampioenschap,2e afdeling,1970/71
De tot verdediger omgeschoolde aanvaller maakte de
steile opgang mee van Cercle eind jaren
zestig, begin jaren zeventig.
Antjon is met de bal in de buik
geboren. Zelfs nu nog houdt de kwieke zestiger zich bezig met
de U-6 van Zevergem.
De Gentse thuisbasis stond aan de rand van het plaatselijke
Racing en het was dan ook logisch
dat zijn prille loopbaan daar begon.
In het seizoen 1959/60 brak Antjon
definitief door. De derdeklasser profiteerde gretig van
het nieuwe aanvallende talent. 10
goals op 26 wedstrijden, dat maakte indruk.
Ook de volgende jaren kon het telraam uitgehaald worden,
met een hoogtepunt in 1964 met
17 doelpunten.
Dan kon natuurlijk niet onopgemerkt voorbij gaan. Beveren toonde interesse, maar Gerard
Versyp toonde zich iets vlugger op de
bal.
Na Limburgse nederlagen (tegen St.Truiden
en Beringen) stond Cercle nog steeds zonder
punten. Niemand kon toen hebben vermoed
dat het voetbaljaargang 1965/66 het slechtste
ooit zou worden. Als toemaatje, kwam
er dan nog die onverkwikkelijke omkoopzaak.
Albert, die de eerste 2 wedstrijden op de bank zat, kreeg
zijn kans ter gelegenheid van de
thuismatch tegen Racing
White.
Die wedstrijd ging opnieuw verloren (0-1), maar voor Antjon was het de echte start van een
mooie carrière bij Cercle. Echter
niet als aanvaller, maar als middenvelder en later verdediger.
Als gevolg daarvan, droogde de doelpuntenproductie
natuurlijk drastisch op.
Antjon deed nog wel de netten trillen
als gepatenteerd strafschopnemer.
Club toonde wel interesse, maar het verlies van oa. publiekslieveling Bailliu was reeds meer
dan voldoende voor het getergde Cercle-wereldje.
Na een mislukt promotieseizoen, werd Urbain
Braems aangesteld. De schrandere transferpolitiek
van Lucien
Hautekiet deed de rest.
Eindelijk werd de kampioenstitel behaald (wel met de hulp
van het administratief gestuntel
van Aalst dat het scheidsrechterblad
verkeerd had ingevuld). Antjon droeg daar zeker zijn
steentje toe bij met oa.
belangrijke treffers tegen Jambes en Zwevegem die
telkens de
volle buit opleverden (1-0).
Een volgende titel met Braems
opende terug de poort naar eerste klasse.
Albert kreeg het wel nu moeilijker met de aalvlugge
spitsen, want snelheid was niet zijn
sterkste punt.
Het positiespel en vooral zijn fysieke aanwezigheid
bezorgde de Gentenaar echter een mooie
carrière bij de groenzwarten.