Vlaams minister Bert Anciaux pleit voor correctie inzake Doel Doelenaars vragen maatschappelijk debat over toekomst Scheldedorp
Vlaams minister Bert Anciaux heeft er deze week in zijn blog voor gepleit om
het dorp Doel te behouden zolang er geen duidelijkheid is over het
Saeftingedok.
Wat Anciaux vertelt is in de voorwaardelijke wijze. Maar daarmee bevindt de
discussie over de toekomst van het dorp zich wel op het hoogste Vlaams beslissingsniveau in Vlaanderen. Het siert minister Bert Anciaux dat hij een
beslissing waar hij mee verantwoordelijk voor is, openlijk in vraag durft stellen. Het siert hem dat hij hardop durft zeggen wat momenteel velen
denken. Ook binnen de andere Vlaamse meerderheidspartijen. Ook in de Vlaamse
Regering.
In zijn blog zegt de minister o.m. het volgende:
“(…) Of het Saeftinghedok er ooit komt is geenszins een zekerheid. De discussie is niet wat er moet gebeuren indien het dok nodig is; dan moet
Doel verdwijnen. Zoveel is duidelijk. De vraag is wat er moet gebeuren indien het dok er niet komt, of er vooralsnog niet komt?
Heel misschien moeten goede beslissingen soms eens herzien kunnen worden. Heel misschien zijn goede bestuurders diegenen die heel misschien eens
kunnen terugkomen op vroegere besluiten. Nogmaals, niemand vraagt dat de haven moet wijken. Niemand vraagt dat de haven belemmerd moet worden in zijn
expansie. Heel misschien kunnen we een win-win-operatie realiseren. Heel misschien kan de haven er beter uitzien met behoud van Doel, zolang het dok
er niet komt. Een dorp van de haven, een dorp in de haven. Het maakt die economische mastodont plots een stuk menselijker. Het maakt het geldgewin
plots wat socialer. Aanvaardbaarder. Het dorp kan een zinvolle en bescheiden
invulling krijgen: een kunstendorp, of een dorp op de grens tussen haven en
polders. Een veilige haven! Een vrij-plaats waar mensen zich kunnen terugtrekken.
(…) Ik ben zelf mee verantwoordelijk voor de teloorgang van Doel. Ik werp
niemand enig verwijt toe. Ik wijs niemand met de vinger. Dit project kan maar lukken indien we als politieke wereld sterk genoeg staan om moeilijke
beslissingen uit het verleden licht te corrigeren. Een kleine bijsturing waar niemand slechter van wordt. Anders moeten we het niet doen. Zonder
valse hoop, zonder het voorspiegelen van luchtkastelen. Indien de haven het
dok nodig heeft, dan zal Doel verdwijnen. Dat is de baseline, dat is het uitgangspunt. Maar laat intussen, gewoon intussen, het dorp toch een mooi
bindmiddel worden tussen cultuur en industrie, tussen natuur en economie. Laat inmiddels mensen creatief zijn, vol goede bedoelingen. Zonder enige
negatieve bijklank. Het zou een mooi begin kunnen zijn van het herstellen van vertrouwen.”
Met de uitspraken van Bert Anciaux manifesteert de twijfel over het nut van
de vernietiging van Doel zich nu tot in het hart van de Vlaamse Regering. Onder die omstandigheden toch doorgaan met de afbraak van het historische
dorp zou toch wel van bijzonder veel cynisme getuigen.
De uitspraken van de minister hebben bovendien de verdienste af te stappen
van het confrontatiemodel dat al jaren opgeld maakt in de regio. Een confrontatiemodel waarbij mens en gemeenschap systematisch tot vijand worden
uitgeroepen van de Antwerpse haven en economie. De tijd lijkt dan ook rijp
voor een breed maatschappelijk debat waarin àlle actoren meepraten. De Vlaamse Regering heeft de unieke kans om dit debat mogelijk te maken. Doel
2020 van zijn kant is bereid om daaraan op een constructieve manier mee te
werken.
|