PERSMEDEDELING

van DOEL 2020,  16 maart 2007

Dat proces verloopt in verschillende fasen. Een overzicht.

Vrij onmiddellijk werd duidelijk dat, vermits de tweede gewestplanwijziging geschorst was op 7 maart 2001 geen enkele van deze slopingsvergunningen kon worden afgeleverd.

Voor de woningen gelegen langs de Oostlangeweg en de woning langs de Verkortingsdijk heeft men een 'oplossing' gevonden door gebruik te maken van het Nooddecreet.

Sinds medio 2004 werd er in de schoot van de Maatschappij, al of niet met medeweten en instemming van de het College van Burgemeester en Schepenen van de gemeente Beveren, koortsachtig gewerkt aan de voorbereiding van de definitieve oplossing (die Endlösung) voor de dorpskern van de deelgemeente Doel.

Op 13 maart 2006 heeft de voorzitter van de Rechtbank van Eerste Aanleg van Dendermonde op eenzijdig verzoek van de Maatschappij voor het grond- en industrialisatiebeleid van het Linkerscheldeoevergebied een beschikking vastgesteld waarbij door de Maatschappij kan worden overgegaan tot onmiddellijke uitzetting van personen en goederen die zonder titel gebruik maken van goederen die eigendom zijn van bedoelde Maatschappij.

Reeds op 15 maart 2006 vertrekt er vanuit de Maatschappij aan alle inwoners van het aangeschreven pand, en ter kennisgeving aan de nog in Doel wonende oorspronkelijke Doelenaars en aan de bewoners die in Doel een woning werd toegewezen met een zakelijk recht van tijdelijke bewoning., een brief met een niet mis te verstane waarschuwing aan de ‘onrechtmatig in Doel verblijvende personen’ om zo snel als mogelijk Doel te verlaten, getekend door de gedelegeerd-bestuurder .

Bij bevelschrift van 25 augustus 2006 uitgaande van Marc Van de Vijver, burgemeester van de gemeente Beveren wordt de Maatschappij voor grond- en industrialisatiebeleid van het Linkerscheldeoevergebied gelast over te gaan tot de afbraak van 38 woningen zogezegd ‘omwille van het gevaar voor de veiligheid !’.

De afbraak van de woningen ‘fase 1A (10)’ behalve dan voor de woning Liefkenshoekstraat 24, verliep vlot, zodat de operatie kon worden beëindigd voor de gemeenteraadsverkiezingen, hetgeen tot de opdracht scheen te behoren. Voor het historische pand van de Liefkenshoestraat 24 werd aanvankelijk toch een overeenkomst bedongen met Doel 2020 en de bewoners. Maar het pand werd later (onder het mom van ‘de aanwezigheid van asbest’) toch afgebroken.

Na de gemeenteraadsverkiezingen werd de fase 1B aangevat (28 woningen) met nog groter vertoon van geweld, zodat zelfs tijdens de uitvaart van wijlen pastoor Kristiaan Verstraete de kerkdienst werd gestoord door de brutaliteit van de afbraakwerken.

De kaalslag van deze 38 woningen, waarvan talrijke tot het bouwkundig erfgoed van Vlaanderen behoorden, zijn door middel van het ‘paardenmiddel’ bevelschrift neergehaald, omwille van de juridische constructie die elk – tijdig en succesrijk – verzet ertegen uitsloot.

Alsof het hier over de gewoonste zaak van de wereld gaat, produceert de burgemeester van Beveren dan op 3 oktober 2006 slopingsbevelen voor de woningen langs de Hogen Dijk. Woningen waarvoor eerder tevergeefs een slopingsvergunning was aangevraagd door de Maatschappij.

Het gaat over tien woningen, waarvan vier (4) gelegen in de deelgemeente Doel, twee (2) in de deelgemeente Verrebroek en drie (3) in de deelgemeente Kieldrecht.

Via de summiere verantwoordingsnota voor de slopingsvergunningsaanvraag vernemen wij dat het hier gaat om 2 woningen gelegen in het havenuitbreidingsgebied zoals bestemd in het gewestplan Sint-Niklaas-Lokeren van 7 november 1978 en 8 andere woningen gelegen in de nabijheid van een natuurcompensatie .

En op basis van dat argument in de nabijheid van een natuurcompensatie wil men een stedenbouwkundige vergunning tot sloping van een woning verlenen!

In de korte periode van 22 tot 23 december 2006 werden te Doel twee woningen professioneel ‘onbewoonbaar’ gemaakt. Door gebruik te maken van de grote middelen werden de ruiten ingeslagen. De houten ramen (geval van de Pastorijstraat) en de aluminium ramen (geval van de Scheldemolenstraat) werden met geweld uit de gevel geduwd en bevinden zich vernield binnen de woonruimten.

Men stelt zich de vraag op welke manier (op welke basis) de Maatschappij de opdracht aan een aannemer kan geven om woningen definitief onbewoonbaar te maken ?

Deze afbraakpolitiek is gebaseerd op een drievoudig bedrog.

1. woningen die door de Maatschappij als categorie 3 bestempeld worden en in aanmerking zouden komen voor afbraak.

Na een onderzoek uitgevoerd door bewoners van Doel, ‘de bewoners van altijd’ blijkt dat van de 59 woningen die als categorie 3 worden omschreven er maar 20 als onbewoonbaar kunnen omschreven worden. (zie bijlage)

2. De ‘totale’ kostprijs ‘van de’ aankoop in der minne van woningen en woningequivalenten in de kern van Doel bedroeg voor de periode 2000-2005 de som van net geen 40 miljoen euro. Maar ondanks het feit dat Doel niet moet verdwijnen voor welke havenuitbreiding dan ook kan men niets anders bedenken dat de systematische vernietiging van dit kapitaalgoed.
   

3. Het ‘actieplan’ dat voor de zomer van 2006 door de gemeente werd voorgesteld en voorzag in een sanering (afbraak van krotten én herstel van waardevolle en bewoonbare woonsten) blijkt niets méér te zijn dan een schaamlap voor afbraak, ‘of een schaamteloze verkiezingsstunt’.

De enige conclusie die men kan trekken: de door de overheid verworven panden in het gebied van de deelgemeente Doel zijn ‘vogelvrij-verklaard’

Maar de overheid die deze woningen aankocht via de vrijwillige verkoop van de eigenaars, kan niet willekeurig over het lot van die woningen beschikken.

De aankoop in der minne van woningen in Doel verleent geen titel tot sloping, ook niet indien het de intentie zou zijn om later – tengevolge van bestemmingswijzigingen inzake ruimtelijke ordening – de noodzaak ‘te doen’ ontstaan om die woningen of gebouwen te slopen. Men kan niet in overeenstemming met de wet optreden op basis van een voornemen dat later zal gelegitimeerd worden.

Met andere woorden de Maatschappij staat niet boven de wet en het decreet.

Maar wat leren ons de feiten die wij hier, tot onze spijt, hebben moeten signaleren ?

Dat het overduidelijk de bedoeling is vanwege de Maatschappij (als dekmantel, als plaatsvervanger, hoe dan ook), om gebruikmakend van het middel van uitzetting van de krakers, om onmiddellijk daarna de ‘vrijgekomen’ panden te vandaliseren (type Pastorijstraat en Scheldemolenstraat) of ze te laten leegroven om ze ‘definitief onbewoonbaar te maken.

In dit geval zal het bekomen van een slopingsvergunning een lachertje worden. En indien die weg juridisch te risicovol zou blijken, kan nog steeds de burgemeester van Beveren voor het karretje worden gespannen om slopingsbevelen rond te delen, op eenvoudig verzoek van de Maatschappij.

Waar blijven de rechten en de inspraak van de bewoners van Doel ?

- de bewoners van altijd eigenaars van hun woning,

- de oude bewoners die hun woning verkochten maar onder een of andere vorm thans nog legaal te Doel wonen

- de bewoners die via de uitoefening van het Zakelijk recht van tijdelijke bewoning een huis betrekken

- de krakers die door een regularisatie hun toestand hebben aangezuiverd

- de bewoners van de woningen van de Huisvestingsmaatschappij

- de bewoners die er door de overheid zijn geplaatst zonder te zijn ingeschreven in het bevolkingsregister ?

[Home page][Overzicht Doel Blijft][Jaaroverzichten]