Brief die op 21 oktober 2004 aan koning Albert werd overhandigd

 

Sire,

Vandaag bent u op uitnodiging van het Antwerps Havenbedrijf te gast op de werf van het Deurganckdok te Doel. Dat ook de Doelenaars, onuitgenodigd, met een delegatie aanwezig zijn heeft alles te maken met onze bekommernis u een volledig beeld te schetsen van wat hier écht aan de hand is.

Vandaag wordt u waarschijnlijk een schitterende toekomst geschetst voor het Deurganckdok in Doel. Wij Doelenaars zouden daar mee kunnen leven, ware het niet dat sedert de eerste plannen voor de bouw van het dok men er alles aan doet –uitzonderingswetten incluis- om onze gemeenschap in Doel kapot te maken.

Nochtans werd ons iets anders beloofd.

Vier jaar geleden kregen de bewoners van Doel de keuze: zij konden hun huis verkopen en verhuizen naar een andere bestemming. Of zij konden in Doel blijven wonen tot minimum 2007 omdat er maar ten vroegste(!) in dat jaar een beslissing zal genomen worden over de bestemming van het dorp. Aan de blijvers werd gegarandeerd dat hun dorp al die tijd leefbaar zou blijven en de leegstaande huizen ter beschikking zouden gesteld worden van nieuwe kandidaat bewoners.

De werkelijkheid is echter anders. Ondanks de acute woningnood in de streek, ondanks het feit dat er méér dan 200 gezinnen hun kandidatuur stelden voor een woning in Doel weigeren de betrokken instanties de huizen vrij te geven. Het resultaat is verkrotting en verloedering; vernieling en roof in een, voor ons land, uniek historisch dorp.

Dat alles gebeurt met medeweten van de verschillende betrokken overheden.

En alsof dat nog niet genoeg is worden nu ook nog eens 1000 ha van de prachtige polders rond Doel bedreigd. En mét hen de boeren die hier van generatie op generatie leefden en werkten. Zij moeten verdwijnen omdat men in het kader van de Scheldeverdieping de dijken wil doorsteken in het gebied.

Het is meer dan gewone mensen kunnen verdragen.

In ons dorp zijn intussen verschillende honderden bewoners vertrokken. Zij konden de aanhoudenden druk niet aan. Maar momenteel wonen we hier nog altijd met zo’n vijfhonderd landgenoten van u: oorspronkelijke bewoners maar ook een aantal nieuwkomers waaronder enkele gezinnen van politieke vluchtelingen.

Wij willen hier niet weg. Doel is onze thuis waar wij willen blijven leven, wonen en werken. Méér dan ooit zijn wij een solidaire gemeenschap die elkaar helpt en steunt. Maar u zal begrijpen dat wij in feite in een onhoudbare en onduldbare situatie leven. Ons land onwaardig.

Zoals de kaarten nu liggen is er géén enkele behoefte om Doel te laten verdwijnen. Méér zelfs, het historische dorp, gelegen aan de rand van het havengebied, kan zelfs voor de haven een meerwaarde betekenen. Misschien kan u die heren die weigeren naar ons te luisteren, daar eens op wijzen.

Met ware hoogachting,

namens de bewoners van Doel,

Maurice Vergauwen, 
ere-veldwachter
ere-adjunct commissaris
actief lid bewonersgroep Doel 2020

[Home page][Overzicht Doel Blijft][Jaaroverzichten]