|
Procedures
Momenteel liggen de werken aan het Deurganckdok nog altijd stil. In havenkringen hoopt men opnieuw te kunnen starten in de loop van de maand november. Maar dat zal grotendeels afhangen van de uitspraak in de procedure rond de tweede gewestplanwijziging.
Feit is dat de vragen van de Europese Commissie en de procedures van Doel 2020 en de milieuverenigingen de Antwerpse havenbestuurders pijn doen.
Die nemen hoe langer hoe meer hun toevlucht tot demagogie om hun groot gelijk te halen.
Het heet dat wij de Antwerpse haven "wurgen"; wij "het algemeen nut in het gedrang brengen"; louter "individuele belangen" zouden behartigen. Mijnheer Restiau(AGHA) stelt zich zelfs openlijk vragen bij "het democratisch gehalte" van dit alles. Daarbij gaan Mr. Restiau en zijn havenvrienden gemakshalve voorbij aan het feit dat de beslissing rond het Deurganckdok één van de meest frappante voorbeelden is van canapépolitiek; dat nooit geluisterd is naar de talrijke bezwaren uit alle lagen van de bevolking; dat tienduizend officiële bezwaarschriften gewoon onder de mat geveegd zijn.
Dat misprijzen voor mens en streek gaat trouwens nog altijd door. Tot op de dag van vandaag vinden werken plaats die niet vergund zijn; waar nog onteigeningen voor moeten plaatsvinden , enz... Zo was er vorige zomer nog heel wat opschudding in de Wase polderdorpen toen in opdracht van de Administratie Waterwegen en Zeewezen (AWZ) met de aanleg van de ringweg rond het Verrebroekdok werd gestart en de bulldozers zich gewoon door de bebouwde akkers groeven. En dat terwijl de onteigeningsprocedure nog moest gestart worden. Enkele maanden later was het weer raak toen aan de rand van het natuurgebied De Putten, eveneens in opdracht van AWZ, illegale ontbossingswerken en reliëfwijzigingen plaatsvonden. Na klachten werden in beide gevallen de werken trouwens stilgelegd.
Met onze vorderingen bij diverse rechtbanken en instanties willen wij een halt toeroepen aan de manier waarop het internationaal kapitaal over mens en gemeenschap heen walst. Ons uitgangspunt is het algemeen belang van de gemeenschap én de bekommernis om ethische besluitvorming. In die zin verdedigen wij de belangen van de mensen in Doel en de polder tegen de particuliere belangen van internationale kapitaalgroepen.
Wat men daar verder ook over ook mag beweren, als én de Raad van State, én de Europese Commissie ernstige vragen hebben bij de ontwikkeling op de Linkerscheldeoever; als overal in Vlaanderen mensen zich blijven engageren voor de bewoners in Doel, dan zegt dat vooral veel over de wijze van besluitvorming waarmee wij hier worden geconfronteerd.
De gigantische (financiële) schade die de haven van Antwerpen dreigt op te lopen heeft ze te danken aan de arrogantie en de kortzichtigheid van haar bestuurders en aan niets anders.
Leefbaarheidsmaatregelen en woonrecht
Ondanks de beloofde leefbaarheidsmaatregelen (19 mei 2000) is er in die zin tot op de dag van vandaag niets gebeurd.
De opbouwwerkers hebben middelen nog beslissingskracht. In heel wat dossiers worden ze gewoon buitengehouden.
De druk op de bewoners om te verhuizen, ook al is men daar niet toe geneigd, is nog altijd zeer hoog.
In die zin speelt sociaal bemiddelaar Aelbers nog altijd zijn zelfde (nefaste) rol van vroeger.
Wie zijn eigendom wil verkopen aan het onteigeningscomité Gent kan dat enkel als de huurders zijn opgezegd. Dat maakt dat huurders het dorp worden uitgejaagd.
Wie na de vrijwillige verkoop van zijn goed in Doel wil blijven kan nog één jaar gratis wonen maar moet dan, volgens de bepalingen van het woonrecht, huur betalen. Die huur is zodanig hoog dat het ganse woonrecht een lege doos dreigt te worden. Vanuit het gemeentebestuur van Beveren werd aangedrongen op een huurprijs die 1,4% zou bedragen van het bedrag waarvoor de eigendom werd aangekocht.
In de werkgroep, belast met de invulling van het woonrecht, heeft men veel hogere percentages kunnen doordrukken zodat sommige bewoners nu geconfronteerd worden met huurbedragen van 20.000Fr en hoger!
Terzake steunen wij het gemeentebestuur in zijn eis voor betaalbare huurprijzen.
Uit sommige documenten blijkt dat men inzake "afbraak van krotten" bijzonder ruim wil interpreteren.
Leegstaande woningen laat men soms bewust verkrotten.
Kort samengevat wijst alles er op dat wat de leefbaarheid van Doel moet versterken eenvoudigweg wordt gesaboteerd. De administratie en in het bijzonder de Maatschappij voor Grond en Industrialisatiebeleid blijken hier een toonaangevende rol in te spelen.
Concreet vragen wij aan de regeringspartij Agalev, en minister Mieke Vogels in het bijzonder, dat zij inzake Doel hun verantwoordelijkheid opnemen. Tot vorige verkiezingen was Doel voor Agalev een prioriteit. Na de nefaste beslissing van 19 mei 2000 maakte minister Vogels zich sterk dat voor Doel een nieuwe toekomst begon. Maar het bleef bij woorden. De minister, de regeringspartij Agalev, zijn bij machte om de verrottingsstrategie in Doel een halt toe te roepen en échte impulsen te geven aan de leefbaarheid. Op wat wachten zij?
MER-concept
Het nieuwe MER-rapport voor het Deurganckdok zit in zijn laatste fase. Uit het MER-concept, in ons bezit, blijkt:
1. Dat onze actie in die zin resultaat heeft dat men oog begint te krijgen voor zuinig
ruimtegebruik.
2. Men echter weigert om dit door te denken waardoor een groot deel van het nieuwe MER
rapport gewoon als literatuur kan bestempeld worden.
Zo worden alle alternatieven voor het Deurganckdok opnieuw tegen het licht gehouden maar. neemt men anderzijds de verworvenheden(?) van de tweede gewestplanwijziging van september 2000 mee als het over de finale beoordeling gaat van de optie A7. Dat wil dus zeggen dat de alternatieven enkel voor de leute worden onderzocht. Ook de "beslissing" van 20 januari 1998 wordt als onomkeerbaar beschouwd.
Uit de studie blijkt bovendien onomstotelijk vast te staan dat de keuze van het project enkel en alleen inspeelt op de verlangens van grote rederijen en volledig voorbijgaat aan het algemeen belang, datgene wat dus nuttig en wenselijk is voor de ganse gemeenschap.
Dat het gebied van Doel en de polder een grote cultuurhistorische waarde heeft werd door ons en ook in verschillende publicaties reeds verschillende malen onderstreept. Dat wordt nu ook bevestigd in deze studie.
Terzelfdertijd gaat men er (in het hoofdstuk natuurcompensaties) echter van uit dat alles maakbaar is. Zo loopt in het kader van deze studie een onderzoek naar een alternatieve locatie voor het eeuwenoude gebied De Putten... Onder het motto: alles is mogelijk wil men, wat men niet zo maar kan vernietigen, opscheppen en overpoten: mensen, natuur,...
Daarvoor moet volgens deze studie vooral de landbouw het gelag betalen. Ondanks het feit dat de polder nog altijd een bloeiend landbouwgebied is, situeert men de natuurcompensaties juist daar. Voor Doel 2020 blijft het echter onaanvaardbaar dat de industrie wat ze vernielt aan natuur compenseert met landbouw.
In hoofdstuk 14 van het MER-concept gaat men dieper in op "de mens". Bedenkingen daarover vindt u in een aparte bijlage van Ferdinand De Bondt.
Met dank voor opname,
Namens Doel 2020,
Jan Creve, Tel. 03/773.28.33. / Rudi Van Buel Tel. 03/575.88.11. / Marina Apers Tel. 03:575.88.62.
Maurice Vergauwen / Paul Van Broeck / Ere-senator Ferdinand De Bondt
U kan ons ook op GSM bereiken: 0477/23.04.04.
Bijlage
Hoofdstuk 14 onder de titel Mens (Mer-LSO-Dgdk)
Het document Concept-MER, Linkerscheldeoever - Deurganckdok, voorlopig vastgelegd op 18 juli 2001, bevat een hoofdstuk 14 onder de titel Mens : Sociaalorganistorische aspecten, van de hand van de erkend deskundige voor de discipline mens en landschap Rik Houthaeve, en van Diederik Franco voor de discipline mens (socio-organisatorische aspecten incl. verkeer en mobiliteit).
Alhoewel de deskundigen in het punt 14.1.4 uitgaan van de stelling, wij citeren :
"Sleutelbegrip ten aanzien van het functioneren van de nederzettingsstructuur (woonkernen) is
leefbaarheid", luiden kun conclusies hallucinant daarmee in strijd.
Wij citeren hun besluit 14.3.5 'Vit een beschouwing van de huidige sociaaleconomische situatie in Doel kan geconcludeerd worden, dat, waar het enkele jaren geleden nog als leefbaar gekenschetst kon worden de toestand inmiddels in die mate verslechterd is en deze de komende jaren nog gradueel zal verslechteren, dat de trend naar onleefbaarheid moeilijk (zo niet onmogelijk) om te buigen is.
Maar, en het kan niet voldoende benadrukt worden, dit houdt geen direct verband met de ontwikkelingen rond het
Deurganckdok". (onderlijning is van ons).
Brutaal gezegd : Doel is niet de zaak van het Deurganckdok!
Maar de arrogantie van de deskundigen gaat nog een stap verder waar zij in het punt 14.3.6 Milderende maatregelen , wij citeren, stellen 'In het licht van de regeringsbeslissing rond de toekomst van Doel,
die niet samenhangt met het onerhavige project, en de conclusie, dat de aanleg van het Deurganckdok geen directe gevolgen heeft voor het sociaal economisch klimaat in Doel, kan gesteld worden,
dat er geen mildererende maatregelen noodzakelijk
zijn. (onderlijning is van ons).
Mijn besluit : Boven aangehaalde uitspraken van de twee geciteerde deskundigen, die zoals ze zelf verklaren, zouden tot stand gekomen zijn, op basis van hun wetenschappelijke kennis en van de gesprekken die ze voerden met 'bevoorrechte getuigen' (die overigens niet genoemd worden), roepen vragen op.
Deze projectmatige MER-studie, overigens evenzeer als de K.B.-analyses, hebben geen enkele aansluiting bij de vraag naar de keuze van de waarden en hun onderlinge prioriteiten bij de besluitvorming rond grote projecten met wijdlopende en onomkeerbare gevolgen.
Ferdinand de Bondt
|